- Befial diu duine Wiage
un wat duin Hadde kränkt
der ollerbesten Fliage
fan dem, doe´n Hiemel lenkt.
Doe Wolken, Luft un Wuinen
gifft Wiage, Laup un Ban,
doe werd auk Wiage fuinen,
wo duin Feot gon no kann.
- Up Gott moss diu fertruwwen,
wenn´t diu sall biader gon;
up suin Wiark moss diu kuiken
wenn duin Wiark sall beston.
Met Suargen un met Gruinen
un met der oegen Puin
lött Gott sik gar niks niemen,
hoe mott anreopen weren.
- Getrüwwe est suine Gnade,
doe Fadder woet un suüt,
wat geot est odder schade
den Minsken iaren Gebloöd.
un wat hoe dann iutwalet,
dat gifft hoe, stark os Held
un bringt dann auk tostanne,
wat suinem Rot gefällt.
- Diu häs sau fiele Wiage,
an Mitteln failt dui nich;
duin Deon est liuder Siagen,
duin Gang est liuder Lecht,
duin Wiark lött sik nich hinnern
duin Arboet draf nich riun,
wenn diu, wat duinen Kinnern
tonüdde est, wullt deon.
- Niu huape, arme Soele,
un huape un sui still!
Gott werd dui iut der Enge,
wo dui doe Kummer drückt,
met grauder Gnade redden;
niu toöf blaut up doe Tuit,
dann wers diu doch wir soeen
doe Sunn in heller Froöd.
- Sto up, giff duiner Moögge
un Suarge geoe Nacht,
lott gon, wat dat Hadde
bedroöwt un treorig makt;
diu bis doch nich Regente,
doe olles lenken sall,
Gott sitt im Regimente
un maket olles geot.
|
- En, en lott deon un walten,
hoe est oen wuisen Fürst
un werd sik sau ferhaulen,
dat diu dui wunnern wers,
wenn hoe os em dat teostoet
met wunnerboren Rot
dat Wiark teo Enne bringet,
dat dui hät Kummer makt.
- Hoe kann moll oene Wuile
met suinem Trausten toöwen
un deon up suine Wuise,
os wenn in suinem Sinn
diu wörs ganß upgiewen,
os soss diu ümmerteo
in Angst un Naut no liewen,
os frog hoe niks no dui.
- Werd sik dat owwer fuinen,
dat diu em trüwwe bliffs,
dann werd hoe dui entbuinen,
just wenn diu´t gar nich löffs;
hoe nimmt fan duinen Hadden
doe swore graude Last,
doe diu teo duinem Besten
bethiar no driagen häs.
- Hoel dui getrüwwen Kuine!
Diu häs un dräggs tolest
met Glanß un Dank un Froöden
den Sigg, doe Erenkreon.
Gott gifft dui sümst doe Palmen
in duine rechte Hand
un diu sings Froödenpsalmen
dem, doe duin Laid hät wennt.
- Niu mak, O Her, oen Enne
met oller iuser Naut;
mak stark doe Foöd un Hänne
un lott bet in den Daud
us olltuit duiner Fliage
getrüwwe befualen suin,
dann got ens iuse Wiage
gewiss teom Hiemel in.
|