Das Evangelium nach Johannes




in die

ostwestfälisch-niederdeutsche Mundart

des

des Ravensberger Landes

übersetzt



von


Heinrich Stolte

Auszug aus der korrigierten maschinenschriftlichen Fassung von Meta Koch

hrsg. von Olaf Bordasch

Johannes suine Buaskop

1, 1-5
Innen Anfange was dat Weort, un dat Weort was bui Gott, un Gott was dat Weort; dat was innen Anfange bui Gott. Olls est duür dat Weort maket un niks est one dat Weort maket, fan olle dem, wat maket est. In dem Weore was Liewen un dat Liewen was dat Lecht for doe Minsken. Dat Lecht schinnt in dat Duüster, owwer dat Duüster hät dat Lecht nich upnuamen.

1, 6-18
Do kamm oen Mann; fan Gott was hoe schicket; doe hoede Johannes. Doe kamm, oen Tuügnis teo giewen; hoe soll tuügen fan dem Lechte, dat soe olle duür en teom Glauwen kuomen sollen. Hoe was nich dat Lecht sümst; hoe soll blaut fan dem Lechte tuügen. Dat rechte Lecht, dat ollen Minsken Lecht gifft, was hoe, doe inne Welt kuomen soll. Hoe was inner Welt un doe Welt est auk fan em maket, owwer doe Welt hät en nich kennen wollt. Hoe kamm in suin Oegendum, owwer suin oegen Folk hät en nich upnuamen. Ollen, doe en upnaimen, un doe niu an suinen Namen laiwet, den hät hoe dat Recht giewen, dat soe Gott suine Kinner weren küönt. Hoe est iut Gott gebuaren un nich iut dem Gebloöde un dem Floeske fan Minsken, nich iut dem Willen fan oenem Manne. Dat Weort est oen Minske weoren un hät bui us wuont. Wui häwwet suine Herlikkoet soen, oene Herlikkoet, os soe doe oenßige Suone fan dem Fadder hät, full fan Gnade un Worhoet. Johannes tuüget fan em un röppet: Düt est doe, fan dem ik seggt häwwe: Doe no mui kümmet, est for mui wiesen; hoe was oer os ik. Fan em häww wui Gnade un ümmer wir Gnade nuamen. Dat Gesett est duür Moses giewen; doe Gnade un doe Worhoet send duür Jesus Christus kuomen. Ninn Minske hät Gott soen; doe oenßige Suone, doe in dem Fadder suinem Schaude sitt, doe hät en us bekannt maket.

1, 19-28
Düt est Johannes suin Tuügnis, os doe Jiuden iut Jerusalem Pruister un Levidden no em schicken, dat soe en frogen: Wer bis diu? Do bekenne hoe un sia fruigg heriut: Ik sen nich Christus. Do frogen soe en: Wat bis diu denn? Wui müöt doch den Antweort giewen, doe us huirhen schicket häwwet. Wat seggs diu fan dui sümst? Hoe sia: Ik sen oene Stimme, doe in den Sandbiargen röppet: Maket dem Heren den Wegg luike, os doe Prophoet Jesajas seggt hät. Doe do afschicket wören, doe kaimen fan den Pharisäern; soe frogen en: Worümme taufes diu denn, wenn diu nich Christus bis un nich Elias un nich doe Prophoet? Johannes antweorde: Ik taufe jiu met Wader, owwer midden tüsken jiu stoet doe, den jui nich kennt. Dat est doe Mann, doe no mui kümmet; for dem sen ik nich wert, dat ik dem doe Scheoe lössbuine. Düt schog in Bethanien, up giensuit fan dem Jordan, wo Johannes taufe.

1, 29-34
Den annern Dagg sog Johannes Jesus no sik henkuomen un sia: Soet, düt est Gott suin Lamm, dat doe Sünnen fanner Welt wegnimmet. Düöse est dat, fan dem ik seggt häwwe: No mui kümmet oen Mann, doe for mui wiesen est; hoe was oer os ik. Ik häwwe en erst nich kennt, owwer ik sen kuomen un taufe met Wader, dat hoe in Israel bekannt weren sall. Johannes betuüge: Ik häwwe soen, dat doe Goest os oene Diuwe fannen Hiemel herafkamm un up em blaif. Ik kenne en nau nich, owwer doe mui schicket hät, met Wader teo taufen, doe sia teo mui: Doe, up den doe Goest dalkümmet un bui dem hoe blifft, doe est doe Mann, doe met dem Hoeligen Goeste taufet. Ik häwwe dat soen un ik betuüge: Düöse est Gott suin Suone.

1, 35-42
Den annern Dagg stonn Johannes do wir met twoeen fan suinen Jüngern. Os hoe Jesus gon sog, sia hoe: Soet, dat est Gott suin Lamm! Doe boeden Jünger hairen dat un folgen Jesus. Jesus draigge sik ümme, un os hoe sog, dat soe em folgen, sia hoe: Wat soöke jui? Soe antweorden: Mester, wo wuons diu? Hoe sia: Kuomet met, dann süö jui dat soen. Soe gengen met un sögen, wo hoe wuone, un bliewen oenen Dagg bui em. Dat was ümme <foer> Iur. Doe oene fan den boeden, doe Jesus up Johannes suin Weort folgen, was Andreas, doe Breor fan Simon Petrus. Doe dreop suinen Breor Simon un sia em: Wui häwwet den Christus fiunen, dat bedütt: doe salwet est. Hoe brochte en no Jesus. Os doe en sog, sia hoe: Diu bis Simon, dem Johannes suin Suone, diu sass Kephas hoeden; dat bedütt Felsen.

1, 43-51
Den annern Dagg woll Jesus wir no Galiläa gon un faun Philippus un sia teo em: Folge mui! Philippus was iut Bethsaida, dem Andreas un Petrus iare Statt. Philippus dreop Nathanael un sia teo em: Wui häwwet den druapen, fan dem Moses innen Gesedde un auk doe Prophoeden schriewen häwwet; et est Jesus, dem Joseph suin Suone iut Nazareth. Nathanael sia: Iut Nazareth! Wat kann iut Nazareth Geoes kuomen? Philippus sia: Kumm un suü en sümst! Jesus sog Nathanael kuomen un sia: Suü, dat est oen rechten Israeluiden, in dem ninne Falskhoet sitt. Nathanael froge: Wo kenns diu mui fan? Jesus sia: Ik häwwe dui oll oer soen, os Philippus dui huirhen brochte. Os diu unner dem Fuigenbaum saides, häwwe ik dui soen. Nathanael sia: Mester, diu bis Gott suin Suone; diu bis doe Küönik fan Israel. Jesus antweorde: Löffs diu dorümme, wuil ik dui seggt häwwe, dat ik dui unner dem Fuigenbaume soen häwwe? Diu sass no gröddere Dinge soen os düt. Dann sia hoe: Ik soegge jiu: Jui süöt soen, dat doe Hiemel uapen est un dat Gott suine Engel iawer dem Minskensuonen herup un heraf kuomet.

2, 1-11
Den drüdden Dagg was in Kana in Galiläa oene Hochtuit. Jesus suine Mudder was do. Jesus un suine Jünger wören auk up doe Hochtuit inlan. Os doe Wuin olle was, sia suine Mudder teo em: Soe häwwet ninnen Wuin mer. Jesus antweorde: Wat häwwe ik domedde teo deon? Muine Stunne est nau nich kuomen. Suine Mudder sia teo den Densten: Wat hoe jiu seggt, dat deot. Do wören sess stoenern Waderkriuken henstellt, dat soe sik no den Jiuden iarer Sidde wasken können; in joeden gengen twoe bet droe Mode full. Jesus sia: Goedet doe Kriuken full Wader. Soe güöden soe bet annen Rand full. Dann sia hoe: Niemet wat dofan un bringet dat dem Kocke! Do bröchten soe em wat. Doe besmecke den Wuin, doe Wader wiesen was, wusse owwer nich, wo doe hiarkamm; blaut doe Denste wüssen dat, doe dat Wader halt hedden. Do roep hoe den Bruümen un sia: Joeder sedd´t den Gästen erst den geoen Wuin for, un wenn soe drunken häwwet, dann den annern; owwer diu häs den geoen Wuin bet tolest behaulen. Dat est dat erste Wunner, dat Jesus in Kana in Galiläa dai. Hoe bewuise suine Macht domedde un suine Jünger löffen an en.

2, 12-25
Dann geng hoe met suiner Mudder, suinen Broörn un suinen Jüngern no Kapernaum; soe bliewen dor owwer män oen par Dage. Et was kort for den Jiuden iarem Austerfeste; dorümme geng Jesus no Jerusalem. Do faun hoe in dem Tempel Luüe, doe Ossen, Schope un Diuwen ferköffen un Geld wesseln. Do flechte hoe sik oene Puitsken iut Stricken un draif soe olle iut dem Tempel heriut, auk doe Ossen un Schope, un schüdde den Bankluüen dat Geld uppe Ern un smait nen doe Diske ümme, un sia teo den, doe Diuwen ferköffen: Niemt dat huir weg un maket fan muinem Fadder suinem Hiuse nich oenen Kromladen! Do fell den Jüngern in, dat do schriewen stoet: Doe Uiwer ümme duin Hius hät et mui andon. Do frogen doe Jiuden: Met weckem Toeken kanns diu bewuisen, dat diu düt deon draffs? Jesus antweorde: Briaket düösen Tempel af, dann will ik en in droe Dagen wir uprichten. Do sian doe Jiuden: An düösen Tempel häwwet soe sess un förtig Jore bowwet un diu wullt en in droe Dagen wir uprichten! Hoe menne owwer met dem Tempel suin oegen Luif. Os hoe dann fan den Dauen upston was, fell den Jüngern düt Weort wir in un soe löffen an doe Schrift un an dat Weort, dat Jesus nen seggt hadde. Os hoe in den Dagen an dem Austerfeste in Jerusalem was, löffen fiele an suinen Namen, wuil soe doe Wunner sögen, doe hoe dai. Owwer Jesus truwwe düösen nicht; hoe kenne soe olle. Hoe hadde nich oenen naidig, doe em Iutkkunft iawer doe Minsken gaff, met den hoe wat teo deon hadde. Hoe wusse sümst, wo et in den Minsken iarem Hadden iutsog.

3, 1-21
Do was oen Mann unner den Pharisäern, doe hoede Nikodemus un haur teo dem Haugen Rot fan den Jiuden. Doe kamm bui Nacht no Jesus un sia: Mester, wui wiedet, dat diu oen Lerer fan Gott bis; nich oene kann doe Wunner deon, doe diu doös, wenn Gott nich met em est. Jesus antweorde: Doe nich fan nuiggem gebuaren werd, doe kann Gott suin Ruik nich soen. Nikodemus sia: Wo kann denn oen Minske wir gebuaren weren, wenn hoe ault est? Hoe kann doch nich no ens in suine Mudder gon un wir gebuaren weren! Jesus antweorde: Doe nich iut Wader un Goest gebuaren werd, doe kann nich in Gott suin Ruik ingon. Wat iut dem Floesk gebuaren werd, dat est Floesk, un wat iut dem Goest gebuaren, werd, dat est Goest. Wunner dui nich doriawer, dat ik dui seggt häwwe: Jui müöt fan nuiggem gebuaren weren. Doe Wuind woegget, wo hoe well, un diu hairs woll dat Siusen, owwer diu woes nich, wo hoe hiarkümmet un wo hoe hengoet. Sau est dat met joedem, doe iut dem Goeste gebuaren est. Nikodemus antweorde: Wo sall dat teogon? Jesus antweorde: Diu bis oen Lerer in Israel un woes dat nich? Wui soegget, wat wui wiedet, un betuüget, wat wui soen häwwet, owwer jui niemet iuse Tuügnis nich an. Jui laiwet nich, wenn ik jiu fan den Dingen upper Ern wat soegge; wo küön jui mui dann laiwen, wenn ik jiu fan den Dingen innen Hiemel wat soeggen wolle? Do est nich oene innen Hiemel bekannt, os blaut doe Minskensuone, doe fannen Hiemel herafkuomen est. Sau os Moses innen Sandbiargen oene Slange henhangen hät, sau sall doe Minskensuone auk henhangen weren, dat olle dat oewige Liewen häwwet. Gott hät suinen Suonen nich inne Welt schicket, dat hoe doe Welt richten sall; hoe hät en schicket, dat doe Welt duür en reddet werd. Doe an en löfft, doe werd nicht richtet; doe owwer nich löfft, doe est oll richtet, wuil hoe nich an den Namen fan Gott suinen oenßigen Suonen löfft. Dat est owwer dat Gericht, dat dat Lecht inne Welt kuomen est. Doe Minsken hedden dat Duüster loewer os dat Lecht; wuil iare Wiarke laige wören. Doe Laiges doöt, doe kann dat Lecht nich ferdriagen un kümmet nich no dem Lechte hen, dat em suine Wiarke nich forhaulen weret. Doe owwer doe Worhoet doöt, doe kümmet no dem Lechte hen, dat suine Wiarke soen weret; soe send in Gott don.

3, 22-36
No dem Feste geng Jesus met suinen Jüngern no Judäa un blaif do un taufe. Auk Johannes taufe in Enon dichte bui Salim, wuil do fiel Wader was. Doe Luüe kaimen no em hen un loeden sik taufen. Johannes satt nau nich innen Gefängnisse. Ens strieden sik doe Jünger fan Johannes met den Jiuden iawer doe Taufe, of soe no dem Gesedde roenige. Do kaimen soe no Johannes un sian: Mester, doe Mann, doe up giensuit fannen Jordan bui dui was un fan dem diu tuüget häs, doe taufet auk un olle got no em hen. Johannes antweorde: Doe Minske kann sik sümst niks niemen; et mott em olls fannen Hiemel giewen weren. Jui sümst send muine Tuügen, dat ik seggt häwwe: Ik sen nich doe Christus; ik sen em blaut foriutschicket. Doe doe Briut hät, doe est doe Bruüme, owwer dem Bruümen suin Fründ, doe bui em stoet un teolustert, doe fröwwet sik iawer dem Bruümen suin Glück. Düöse Froöde häwwe ik niu. Hoe mott wassen, owwer ik mott afniemen. Doe fan buawen hiar kümmet, goet iawer olle. Doe fanner Ern stammet, doe hairt uppe Ern un kuürt fanner Ern. Doe owwer fannen Hiemel kümmet, doe goet iawer olle, un doe tuüget fan dem, wat hoe soen un haurt hät, owwer ninn Minske nimmet suin Tuügnis an. Doe et owwer annimmet, doe bewuiset domedde, dat Gott warhaftig est. Den Gott schicket hät, doe ferkünniget Gott suin Weort, wuil Gott em den Goest one Mode gifft. Doe Fadder hät den Suonen loef un hät em olls in suine Hand giewen. Doe an den Suonen löfft, doe hät dat oewige Liewen. Doe owwer nich an den Suonen löfft, doe sall dat oewige Liewen nich teo soen kruigen; Gott suin Gericht blifft up em.

4, 1-26
Os doe Her gewar weor, dat den Pharisäern seggt was, Jesus hedde moer Jünger os Johannes un taufe auk moer; - Jesus taufe sümst nich, blaut suine Jünger; --- do geng hoe fan Judäa truügge no Galiläa. Hoe mosse owwer duür Samaria roesen. Do kamm hoe in oene Statt, doe hoede Sichar, donne bui dem Faile, dat Jakob suinem Suonen Joseph gaff. Do was auk dem Jakob suin Saut. Wuil Jesus fan der Roese moöe was, sedde hoe sik an dem Saude dal. Dat was ümme twialf Iur. Do kamm oene Fruwwe iut Samaria un woll Wader halen. Jesus sia teo iar: Lott mui ens drinken! Suine Jünger wören inne Statt gon, un wollen Braut kaupen. Do sia doe Fruwwe teo em: Wo kümmes diu doteo, dat diu fan mui wat teo drinken häwwen wullt? Diu bis doch oen Jiude un ik sen oene samaruitske Fruwwe. --- Doe Jiuden hedden ninne Gemoenskop met den Samaruitern. --- Jesus antweorde: Wenn diu fan Gott suiner Gawe wat ferstönnes un wüsses, wer dat est, doe dui seggt: Lott mui drinken, dann heddes diu en biddet, un hoe hedde dui lebennig Wader giewen. Do sia doe Fruwwe: Her, diu häs noch ninnen Emmer, dat diu Wader halen kanns, un doe Saut est doepe. Wo wullt diu denn dat lebennige Wader hiarniemen? Kanns diu us denn biader Wader giewen, os iuse Fadder Jakob, doe us düösen Saut giewen hät? Hoe hät sümst doriut drunken un suine Süöne un suin Foe. Jesus antweorde: Doe fan düösem Wader drinket, doe kriggt wir Dost. Doe owwer fan dem Wader drinket, dat ik em giewen kann, doe sall in Oewigkoet ninnen Dost wir häwwen. Fan dem Wader, dat ik em giewe, dofan sall oene Welle in em weren, doe no in dem oewigen Liewen Wader gifft. Doe Fruwwe sia: Her, giff mui dat Wader, dat ik ninnen Dost wir luie un ik nich wuirteokuomen briuke, un Wader halen mott. Jesus sia: Go hen un reop duinen Mann un dann kumm wuir! Doe Fruwwe antweorde: Ik häwwe ninnen Mann. Jesus sia: Diu häs ganß Recht, wenn diu seggs: Ik häwwe ninnen Mann. Fuif Männer häs diu oll hat un den diu niu häs, doe est nich duin Mann. Do häs diu doe Worhoet seggt. Doe Fruwwe sia: Her, ik soee, dat diu oen Prophoet bis. Iuse Aulen häwwet huir up düösem Biarge anbiat, un jui soegget, in Jerusalem wöre doe Stuie, wo wui anbian süöt. Jesus sia: Laif mui dat! doe Tuit kümmet, wo jui den Fadder nich in Jerusalem un auk nich up düösem Biarge anbian weret. Jui biat an, wat jui nich kennt; wui biat an, wat wui kennt; dat Hoel goet fan den Jiuden iut. Doe Tuit kümmet owwer un est oll do, wo soe den Fadder richtig anbiat, wenn soe en met Goest un Worhoet anbiat; süöke well doe Fadder häwwen. Gott est Goest un doe en anbiat, müöt en in Goest un Worhoet anbian. Doe Fruwwe sia: Ik woet, dat doe Messias kümmet, doe Christus hett, wenn doe kümmet, doe werd us dat olls klor maken. Jesus sia: Ik sen Christus, doe met dui kuürt.

4, 27-42
Do kaimen suine Jünger truügge un wunnern sik, dat hoe met der Fruwwen kuüre, owwer nich oene froge en: Wat wullt diu fan iar? Worümme kuürs diu met iar? Doe Fruwwe loet den Waderemmer ston un geng inne Statt un sia den Luüen: Kuomet tengern un soet, do est oen Mann, doe hät mui olls seggt, wat ik don häwwe. Est hoe fillichte doe Christus? Do kaimen soe iut der Statt heriut un gengen no em hen. Doe Jünger naidigen Jesus un sian: Mester, ett! Hoe antweorde: Ik häwwe oene Kost teo iaden, dofan wiede jui niks. Do sian doe Jünger unner sik: Hät em oll oene wat teo iaden brocht? Jesus sia: Muine Kost est doe, dat ik dem suinen Willen deoe, doe mui schicket hät, un dem suin Wiark tostanne bringe. Soegget nich: Dat diurt no foer Monade, bet doe Arn kümmet. Ik soegge jiu: Maket doe Augen up un kuiket ens no dem Faile; et est oll ruip teom Inarnen. Doe huir maigget, doe kriggt Laun; hoe sammelt Frucht for dat oewige Liewen. Sau süöt sik boede fröwwen, doe do saigget un doe maigget. Huir est dat Sprüchchweort wor: Doe oene saigget un doe annere maigget. Ik häwwe jiu iutschicket, dat jui do inarnen süöt, wo jui forhiar nich ackert häwwet. Annere häwwet doe Arboet don un jui süöt doe Früchte inarnen. Fiele fan den Samaruitern iut der Statt löffen an en, wuil doe Fruwwe betuüge: Hoe hät mui olls seggt, wat ik don häwwe. Os doe Samaruiter no em kaimen, bidden soe en, hoe solle doch bluiwen. Hoe blaif do droe Dage. Do woören no fiele gloöwig duür suine Lere, un sian teo der Fruwwen: Wui laiwet niu nich mer, wuil diu us dat seggt häs; wui häwwet sümst haurt un soen, dat düöse der Welt iar Hoeland est.

4, 43-54
No twoe Dagen geng hoe wuider no Galiläa. Jesus betuüge owwer sümst, dat oen Prophoet in suiner Hoemat nich fiel gülle. Os hoe no Galiläa kamm, naimen en doe Luüe fründlik up, wuil soe olls soen hedden, wat hoe Austern in Jerusalem don hadde. Soe wören auk no dem Feste wiesen. Jesus kamm wir no Kana in Galiläa, wo hoe iut Wader Wuin maket hadde. In Kapernaum was oen Mann fan dem Küönike suinen Luüen; dem suin Suone was swor krank. Os doe haur, dat Jesus fan Judäa no Galiläa kuomen was, geng hoe no em hen un batt, hoe solle doch kuomen un suinen Suonen gesund maken. Doe lagg up Stiarwen. Jesus sia: Wenn jui nich Toeken un Wunner teo soen kruiget, dann laiwe jui nich. Doe fan dem Küönike suinem Denste sia: Her, kumm doch met, oer os dat Kuind sterft. Jesus sia: Go män hen, duin Kuind liewet. Doe Mann loffe Jesus suin Weort un geng weg. Os hoe unnwerwiagens was, kaimen em doe Knechte inne Moöde un sian: Duin Suone liewet. Do froge hoe no der Stunne, wo et biader met em weoren was. Soe sian: Gistern ümme oen Iur namm dat Foewer af. Do miarke doe Fadder, dat dat just doe Stunne was, wo Jesus em seggt hadde: Duin Suone liewet. Un hoe weor met suinem ganßen Hiuse gloöwig. Düt est dat twoede Wunner, dat Jesus dai, os hoe iut Judäa no Galiläa truüggekamm.

5, 1-13
Baule norhiar hedden doe Jiuden oen Fest un Jesus geng no Jerusalem. In Jerusalem liggt donne bui der Schopporden oen Duik, doe hett Bethesda un hät fuif Hallen. Do luigget fiele Kranke, Blinne, Lame un Swinnsüchtige inne. Do was oen Mann, doe hadde oll acht un dartig Jore krank liagen. Os Jesus den luiggen sog un haur, dat hoe oll sau lange krank was, froge hoe en: Wullt diu gesund weren? Doe Kranke antweorde: Her, ik häwwe ninnen Minsken, doe mui in den Duik bringet, wenn sik dat Wader bewoegget, un wenn ik kuome, dann stiggt oll oen anner for mui herin. Jesus sia: Sto up, nimm duin Bedde un go hen! Saugluiks weor doe Mann gesund, namm suin Bedde un geng weg. Et was owwer Sunndagg. Do sian doe Jiuden teo dem Manne, doe gesund weoren was: Et est Sunndagg; diu draffs duin Bedde nich wegdriagen. Hoe antweorde: Doe mui gesund make, doe sia teo mui: Nimm duin Bedde un go hen! Do frogen soe: Wer est doe Minske, doe dui seggt hät: Nimm et un go hen! Doe gesund weoren was, wusse owwer nich, wer et was; Jesus was weggon, wuil do up der Stuie no fiele Luüe wören. Nohiar dreop Jesus en innen Tempel un sia: Diu bis gesund weoren; niu sünnige owwer nich wir, dat et nich no laiger met dui werd. Do geng doe Mann hen un sia den Jiuden, Jesus hedde en gesund maket. Wuil Jesus dat uppen Sunndage don hadde, fengen doe Jiuden an, en teo ferfolgen. Jesus antweorde nen: Muin Fadder doöt suin Wiark ümmerteo bet niu un ik deoe muin Wiark auk sau. Do wören doe Jiuden no iarger achter em hiar, wuil hoe den Sunndagg nich hoel un auk no sia, dat Gott suin Fadder wöre, un hoe sik Gott gluik stelle.

5, 19-30
Jesus sia: Doe Suone kann niks fan sik sümst deon; hoe doöt blaut dat, wat hoe den Fadder deon suüt; wat doe doöt, dat doöt doe Suone in gluiker Wuise. Doe Fadder hät den Suonen loef un wuiset em olls, wat hoe doöt. Hoe werd em no gröddere Wiarke wuisen os düöse, dat jui jiu wunnern süöt. Sau os doe Fadder doe Dauen upwecket un lebennig maket, sau maket auk doe Suone lebennig, doe hoe well. Doe Fadder richtet sümst nich; dat Gericht hät hoe ganß dem Suonen iawergiewen, dat soe olle den Suonen eren süöt, os soe den Fadder ert. Doe den Suonen nich ert, doe ert auk den Fadder nich, doe en schicket hät. Doe muin Weort hairt un an den löfft, doe mui schicket hät, doe hät dat oewige Liewen un kümmet nich int Gericht; hoe est fannen Daue int oewige Liewen gon. Doe Tuit kümmet un est niu oll do, dat doe Dauen doe Stimme fan Gott suinem Suonen hairen weret, un olle, doe dorup hairt, doe weret liewen. Sau os doe Fadder dat Liewen in sik hät, sau hät hoe auk dem Suonen dat giewen, dat hoe dat Liewen in sik sümst hät. Hoe hät em auk Macht giewen, dat Gericht teo haulen; wuil hoe doe Minskensuone est. Wunnert jiu nich, dat doe Stunne kümmet, wo olle, doe innen Grawe luigget, suine Stimme hairen weret. Dann süöt soe heriutkuomen. Doe Geoes don häwwet, weret upston un in dat oewige Liewen gon, un doe Laiges don häwwet, weret upston un int oewige Gericht gon. Ik kann niks iut mui sümst deon; sau os ik haire, richte ik, un muin Urdoel est gerecht; ik soöke nich muinen Willen, blaut dem suinen Willen, doe mui schicket hät.

5, 31-47
Wenn ik blaut for mui sümst tuügen woll, dann wöre muin Tuügnis nich goelen. Do est owwer oen anner, doe for mui tuüget, un ik woet, dat dat Tuügnis güllt, dat hoe for mui afleggt. Jui häwwet Buan no Johannes schicket, un hoe hät for doe Worhoet tuüget. Ik nieme ninn Tuügnis fan Minsken for mui an; ik kuüre blaut fan Johannes suinem Tuügnisse, dat jui reddet weret. Hoe was dat Lecht, dat helle schain un brenne; jui wollen jiu owwer blaut sonne lütke Wuile an dem Glanße fröwwen, den et iutstrole. Dat Tuügnis, dat ik for mui häwwe, güllt moer os dem Johannes suin Tuügnis. Dat send doe Wiarke, doe muin Fadder mui befualen hät. Düöse Wiarke deo ik un doe tuüget for mui, dat doe Fadder mui schicket hät. Auk doe Fadder, doe mui schicket hät, hät sümst for mui tuüget; suine Stimme häwwe jui nich haurt un suin Gesicht häwwe jui nich soen. Suin Weort häwwe jui nich in jiu wuonen, wuil jui dem nich laiwet, den hoe schicket hät. Jui soöket in den Schriften herümme, wuil jui moent, jui hedden dat oewige Liewen dorinne, un doe send et just, doe fan mui tuüget. Un doch wi jui nich no mui kuomen, dat jui dat oewige Liewen kruiget. Ik nieme ninne Ere fan Minsken an. Ik kenne jiu un woet, dat jui Gott nich innen Hadden loef häwwet. Ik sen in muinem Fadder suinem Namen kuomen, un jui niemet mui nich up. Wenn oen anner in suinem oegen Namen kümmet, den were jui upniemen. Wo küön jui teom Glauwen kuomen, wenn jui jiu fan oenanner eren lodet, un doe Ere nich soöket, doe fan Gott allaine est? Denket nich, dat ik jiu for dem Fadder ferklagen will. Doe jiu ferklaget, dat est Moses, up den jui jiu droeget. Wenn jui Moses laiwet, dann laiwe jui auk mui; hoe hät jo fan mui schriewen. Wenn jui owwer suinen Schriften nich laiwet, dann were jui auk muinen Woören nich laiwen.

6, 1-14
Dann forde Jesus iawer doe Soe fan Galiläa, dat est doe Soe bui Tiberias. Oene Masse Luüe geng met dohen, wuil soe doe Toeken soen wollen, doe hoe an den Kranken dai. Jesus staig up oenen Biarg un sedde sik dor met suinen Jüngern. Dat was korde Tuit for den Jiuden iarem Austerfeste. Do kaik hoe up un sog oene graude Masse Luüe ankuomen un froge den Philippus: Wo süö wui Braut kaupen, dat düöse wat teo iaden kruiget? Dat sia hoe män, wuil hoe en pruüfen woll. Hoe wusse oll, wat hoe deon woll. Philippus antweorde: For twoe hunnert Grössen Braut est nich geneog, wenn joeder auk män oen lütk Stücke nimmet. Do sia Andreas, doe Breor fan Simon Petrus: Huir est oen Junge, doe hät fuif Gastenbraie un twoe Fiske, owwer wat est dat for sau fiele? Jesus sia: Suarget dofor, dat doe Luüe sik hensedd´t. Up der Stuie stonn fiel Gräss. Do sedden sik an fuifdiusend Mann dal. Jesus namm doe Braie un danke un loet soe den Luüen iutdoelen, doe sik lagert hedden. Auk met den Fisken make hoe dat sau, un joeder namm do sau fiel fan, os hoe woll. Os soe olle satt wören, sia hoe teo den Jüngern: Soöket doe Krüömel tohaupe, doe iawerbliewen send, dat niks ferkümmet. Dat daien soe. --- Do hedden soe twialf Kiarwe full Brocken, doe fan den fuif Gastenbraien iawerbliewen wören. Os doe Luüe sögen, weck Wunner Jesus don hadde, sian soe: Dat est warhaftig doe Prophoet, doe inne Welt kuomen sall.

6, 15-21
Os Jesus miarke, dat soe kuomen un en metniemen wollen, dat hoe iar Küönik suin soll, geng hoe allaine up oenen Biarg. Den Owend gengen doe Jünger no der Soe hendal. Soe stiegen in oen Schepp un förden twass iawer doe Soe no Kapernaum. Et was oll duüster un Jesus was nau nich truüggekuomen. Do gaff et starken Wuind, dat doe Soe unruüße weor. Os soe oene Stunne bet annerthalf fort hedden, sögen soe Jesus uppen Wader gon un up dat Schepp teokuomen; do ferschrecken soe sik. Jesus sia: Ik sen et, ferschrecket jiu nich! Do wollen soe en in dat Schepp niemen, owwer dat Schepp was met oenmol annen Lanne un an der Stuie, wo soe hen wollen.

6, 22-40
Dat Folk, dat an dem annern Oöwer bliewen was, weor den annern Dagg gewar, dat do blaut oen Schepp wiesen was, un dat Jesus nich met den Jüngern in dat Schepp stiegen un nich affort was. Dann kaimen Scheppe fan Tiberias, doe loögen donne bui der Stuie an, wo dat Folk dat Braut gieden un Jesus dat Dankgebett seggt hadde. Os dat Folk sog, dat Jesus do nich mer was un doe Jünger auk nich, stiegen soe in doe Scheppe un förden no Kapernaum un wollen Jesus soöken. Os soe en an der annern Suit fanner Soe fuünen, frogen soe en: Mester, wannoer bis diu huirhen kuomen? Jesus antweorde: Jui soöket mui nich, wuil jui Wunnertoeken soen häwwet; jui soöket mui blaut, wuil jui fan dem Braue gieden häwwet un satt weoren send. Giewet jiu ninne Moögge ümme Kost, doe fergoet, owwer ümme Kost, doe for dat oewige Liewen blifft un doe doe Minskensuone jiu giewen well; dem hät doe Fadder Macht doteo giewen. Do frogen soe en: Wat müö wui denn deon, dat wui Gott suine Wiarke iutrichten küönt? Jesus antweorde: Gott well fan jiu, dat jui an den laiwet, den hoe schicket hät. Do sian soe: Wat for oen Wiark doös diu denn, dat wui soen un an dui laiwen küönt? Wat richtes diu iut? Iuse Aulen häwwet Manna in den Sandbiargen gieden, os do schriewen stoet: Braut fannen Hiemel hät hoe nen teo iaden giewen. Jesus antweorde: Moses hät jiu nich dat Braut fannen Hiemel giewen, blaut muin Fadder gifft jiu dat rechte Braut fannen Hiemel; Gott suin Braut kümmet fannen Hiemel heraf un gifft der Welt dat Liewen. Do sian soe: Her, giff us olltuit süök Braut! Jesus sia: Ik sen dat Braut, dat Liewen gifft. Doe no mui kümmet, den sall nich hungern, un doe an mui löfft, doe sall ninnen Dost luin. Owwer ik häwwe jiu seggt, dat jui mui soen häwwet, un doch nich laiwet. Olls, wat mui doe Fadder gifft, dat werd no mui henkuomen, un doe no mui henkümmet, den will ik nich ferstaiden. Ik sen fannen Hiemel kuomen, owwer nich doteo, dat ik dat deoe, wat mui gefällt; ik deoe den Willen fan dem, doe mui schicket hät. Dat est owwer doe Wille fan dem, doe mui schicket hät, dat ik niks fan dem ferloese, wat hoe mui giewen hät, un dat ik et annen jüngesten Dage upwecke. Dat est muinem Fadder suin Wille, dat joeder, doe den Suonen suüt un an en löfft, dat oewige Liewen häwwen sall, un ik will en annen jüngesten Dage upwecken.

6, 41-51
Doe Jiuden wören ferdroetlik doriawer, dat hoe seggt hadde: Ik sen dat Braut, dat fannen Hiemel kuomen est un soe sian: Est hoe nich Jesus, dem Josef suin Suone? Wui kennt doch suinen Fadder un suine Mudder! Wo kann hoe denn soeggen: Ik sen fannen Hiemel herafkuomen? Jesus antweorde: Wat kuüre jui do? Ninn Minske kann no mui henkuomen, wenn en doe Fadder nich tuüt, doe mui schicket hät; un ik will en dann annen jüngesten Dage upwecken. Do stoet bui den Prophoeden schriewen: Gott werd soe olle trechtewuisen. Doe dem Fadder suin Weort hairt un fan em lert, doe kuomet no mui hen. Ik will nich soeggen, dat oll oen anner den Fadder soen hät; blaut doe oene, doe fan Gott kuomen est, doe hät den Fadder soen. Doe Glauwen hät, doe hät dat oewige Liewen. Ik sen dat Braut for dat Liewen. Jiue Aulen häwwet in den Sandbiargen Manna gieden un send stuorwen. Düt est dat Braut, dat fannen Hiemel kuomen est. Doe dofan ett, sall nich stiarwen. Ik sen dat lebennige Braut, dat fannen Hiemel kuomen est; doe fan düösem Braut ett, doe sall in Oewigkoet liewen. Dat Braut, dat ik giewen were, dat est muin Luif; dat gifft der Welt Liewen.

6, 52-58
Do sian doe Jiuden unner sik: Wo kann doe us suin Floesk teo iaden giewen? Jesus sia: Wenn jui nich dem Minskensuone suin Floesk iadet un suin Bleot drinket, dann häwwe jui ninn Liewen in jiu. Doe muin Floesk ett un muin Bleot drinket, doe hät dat oewige Liewen, un ik will en annen jüngesten Dage upwecken. Muin Floesk est doe rechte Kost un muin Bleot est doe rechte Drunk. Doe muin Floesk genütt un muin Bleot drinket, doe blifft in mui un ik in em. Sau os doe Fadder Liewen in sik hät un ik Liewen os hoe häwwe, sau sall auk doe Liewen ümme mui häwwen, doe mui genütt, wuil doe Fadder mui schicket hät. Düt est dat Braut dat fannen Hiemel kuomen est. Dat est anners os dat Manna, wat jiue Aulen gieden häwwet; soe send stuorwen. Doe düt Braut genütt, doe sall in Oewigkoet liewen.

6, 59-71
Düt sia hoe, os hoe in Kapernaum inner Scheole lere. Fiele fan suinen Jüngern, doe dat hairen, sian: Dat send harde Woöre; wer kann dat hairen? Jesus miarke, dat suine Jünger nich domedde tofria wören, un sia: Passt jiu dat nich? Wat were jui denn soeggen, wenn doe Minskensuone for jiuen Augen dorhen upstiggt, wo hoe forhiar wiesen est? Doe Goest maket lebennig, dat Floesk helpet niks. Doe Woöre, doe ik jiu soegge, doe send Goest un Liewen. Owwer do send wecke tüsken jiu, doe send nich gloöwig. Jesus wusse fan Anfang an, wecke dat wören, doe nich an en löffen, un auk wecker dat was, doe en ferron soll. Dorümme häwwe ik jiu seggt: Ninn Minske kann no mui henkuomen, wenn muin Fadder em nich helpet. Fan der Tuit an gengen fiele fan suinen Jüngern weg un folgen em nich mer. Do froge Jesus doe Twialwe: Wi jui auk weggon? Petrus antweorde: Her, wo süö wui hengon? Diu häs Woöre, doe dat oewige Liewen giewet, un wui häwwet lofft un soen, dat diu doe Hoelige van Gott bis. Jesus sia: Häwwe ik jiu nich olle Twialwe iutwält? un doch est doe oene fan jiu oen Duüwel. Dat sia hoe fan Judas iut Karioth, Simon suinem Suonen. Doe was dat, doe en ferron soll; doe oene fan den Twialwen.

7, 1-13
Dann taug Jesus wuider in Galiläa herümme; hoe woll nich in Judäa leren, wuil em doe Jiuden no dem Liewen trachten. Dat was kort for dem Feste, an dem doe Jiuden in groönen Laiwern wuont. Do sian suine Broör teo em: Giff dat huir up un go no Judäa, dat duine Jünger dor auk duine Wiarke teo soen kruiget, doe diu huir doös. Do est ninn Minske, doe innen stillen wat doöt, wenn hoe bekannt suin well. Diu doös süöke Wiarke, niu wuise dat der Welt! Suine Broör löffen nich an en. Jesus antweorde: Muine Tuit est nau nich kuomen; jiu est joede Tuit geliagen. Doe Welt kann jiu nich hassen, owwer mui hasset soe; ik tuüge fan iar; dat iare Wiarke laige send. Got jui män no düösem Feste hen; ik go dütmol nau nich hen; muine Tuit est nau nich aflaupen. Dat sia hoe un blaif in Galiläa. Os suine Broör weg wören, geng hoe auk hen, owwer stille for sik allaine un nich met annern tohaupe. Doe Jiuden söchten en up dem Feste un frogen: Wo est hoe? Auk doe Luüe kuüren fiel fan em; wecke sian: Hoe est oen geoen Mann, annere sian: Nai, hoe bringet doe Luüe up ferkerde Wiage. Owwer nich oene sia dat fruigg heriut; soe hedden Angest for den Jiuden.

7, 14-24
Os dat Fest oll half teo Enne was, geng Jesus innen Tempel un lere. Doe Jiuden staunen doriawer un sian: Wo kann hoe inner Schrift Beschoed wieden, hoe hät doch nich dorup lert? Jesus antweorde: Muine Lere est nich fan mui sümst; doe est fan dem, doe mui schicket hät. Doe dem suinen Willen deon well, doe werd insoen, of muine Lere fan Gott est, odder of ik fan mui sümst priege. Doe fan sik sümst prieget, doe söcht suine oegene Ere; doe owwer dem suine Ere söcht, doe en schicket hät, doe est uprichtig un bui dem est ninn Unrecht. Hät Moses jiu nich dat Gesett giewen? un nich oene fan jiu höllt dat Gesett. Worümme trachte jui mui no dem Liewen? Dat Folk antweorde: Diu bis fannen baisen Goest besiaden. Wer trachtet dui denn no dem Liewen? Jesus sia: Blaut oen Wunner häwwe ik huir don un jui wunnert jiu olle doriawer. Moses hät jiu dat Besnuin giewen, --- nich os hedde hoe dat erfiunen, et stammet oll fan den Aulen, --- un jui besnuit doe Minsken auk annen Sunndage. Wenn jui niu uppen Sunndage oenen Minsken besnuit, wuil jui dat Gesett nich briaken witt, wo küön jui dann baise suin, dat ik den ganßen Minsken annen Sunndage gesund maket häwwe? Urdoelt nich no dem Augenschuine; urdoelt gerecht!

7, 25-31
Do sian wecke iut Jerusalem: Est doe dat nich, den soe dautmaken wollen? Niu suü ens! Hoe prieget huir fruigg un soe soegget em niks. Häwwet iuse Iawersten fillichte insoen, dat hoe doe Christus est? Owwer wui wiedet, wo düöse Mann denne est. Wenn owwer Christus kümmet, dann woet nich oene wat dofan, wo hoe hiar kümmet. Jesus lere innen Tempel un roep helle: Jui kennt mui un jui wiedet, wo ik denne sen. Ik sen owwer nich iut mui sümst kuomen. Doe mui schicket hät, doe est warhaftig; jui kennt en owwer nich. Ik kenne en; ik kuome fan em un hoe hät mui schicket. Do fersöchten soe, en gefangen teo niemen; owwer nich oene woge, en teo gruipen; suine Tuit was nau nich kuomen. Fiele innen Folke löffen doch an en un sian: Wenn Christus kümmet, werd doe fillichte moer Wunner deon, os düöse doöt?

7, 32-36
Os doe Pharisäer gewar woören, dat dat Folk sau fan em kuüre, schicken soe met den Haugenpruistern iare Knechte hen; doe sollen en gefangen niemen. Do sia Jesus: Ik sen no oene korde Tuit bui jiu; dann go ik weg no dem, doe mui schicket hät. Jui weret mui soöken un nich fuinen. Wo ik sen, do küön jui nich henkuomen. Do sian doe Jiuden unner sik: Wo well hoe denn hengon, dat wui en nich soen süöt? Well hoe no den Jiuden gon, doe enteln tüsken den Hoeden wuont, un doe Hoeden leren? Wat est dat for oene Kuüruigge, dat hoe seggt: Jui süöt mui soöken un nich fuinen, un wo ik sen, do küön jui nich henkuomen?

7, 37-43
Den lesten Dagg, dat was doe wichtigste Dagg fan dem Feste, do stonn Jesus up un roep met heller Stimme: Doe Dost hät, doe kuome no mui un drinke! Doe an mui löfft, fan dem werd lebennig Wader iutgon, os inner Schrift stoet. Dat sia hoe fan dem Goeste, den doe häwwen sollen, doe an en löffen. Doe Hoelige Goest was do nau nich giewen, wuil Jesus nau nich ferklärt was. Do wören fiele innen Folke, doe sian, os soe en kuüren hairen: Düöse est wisse doe Prophoet. Annere sian: Dat est doe Christus; wecke owwer sian: Sall Christus denn iut Galiläa kuomen? Seggt doe Schrift nich, dat Christus iut David suinen Kinnern un iut dem Duarpe Bethlehem kuomen sall, wo David wuont hät? Sau kamm dat Folk iawer en in Struit.

7, 44-52
Do wören wecke, doe wollen en gefangen niemen, owwer nich oene woge, en teo gruipen. Doe Knechte kaimen wir no den Haugenpruistern un Schriftgelerden; doe frogen soe: Worümme häwwe jui en nich metbrocht? Doe Knechte sian: Sau os hoe hät nau ninn Minske prieget. Do antweorden doe Pharisäer: Häwwe jui jiu auk bekuüren loden? Est do oen Minske tüsken den Iawersten odder den Pharisäern, doe an en löfft? Nai, blaut dat gemoene Folk, dat niks fan dem Gesedde ferstoet. Do froge Nikodemus, doe do teohaur un doe oll inner Nacht no Jesus kuomen was: Richtet iuse Gesett denn oenen Minsken, oer os wui en iutfroget häwwet un wiedet, wat hoe don hät? Soe antweorden: Bis diu auk iut Galiläa? Soök un kuik teo: Iut Galiläa kümmet ninn Prophoet. Do gengen soe weg, joeder in suin Hius.

8, 1-11
Jesus geng up den Ialgebiarg. Den annern Muaren kamm hoe wir freo in den Tempel un dat ganße Folk kamm wir no em hen. Do sedde hoe sik dal un lere soe. Doe Schriftgelerden un Pharisäer bröchten em oene Fruwwen, doe hadde doe Oee bruaken, un stellen soe for en hen. Dann sian soe: Mester, düt Wuif est buim Oebruchch andruapen weoren. Moses hät innen Gesedde befualen, dat sonn Wuif stoeniget weren sall. Wat seggs diu dofan? Dat sian soe blaut, wuil soe en fersoöken un en anklagen wollen; owwer Jesus bucke sik un schraif wat medden Finger uppe Ern. Os soe en dann no oenmol frogen, kaik hoe up un sia: Doe unner jiu one Sünne est, doe sall den ersten Stoen up soe smuiden. Dann bucke hoe sik wir un schraif uppe Ern. Os soe dat hairen, gengen soe olle oen nom annern weg, fan dem ersten bet teo dem geringesten. Hoe blaif do ganß allaine un dat Wuif stonn no for em. Do kaik Jesus up un sia teo dem Wuiwe: Wo send soe, doe dui ferklagen? Hät dui nich oene ferdammet? Soe sia: Nich oene. Jesus sia: Dann ferdamme ik dui auk nich. Go hen un sünnige nich wir.

8, 12-20
Dann priege Jesus wir ens un sia: Ik sen dat Lecht inner Welt. Doe mui folget, doe sall nich innen Duüstern gon; doe sall dat Lecht häwwen, dat Liewen gifft. Do sian doe Pharisäer: Diu seggs dat fan dui sümst, dorümme güllt duin Tuügnis nich. Jesus sia: Wenn ik auk fan mui sümst tuüge, dann est muin Tuügnis doch wor. Ik woet, wo ik denne sen un wo ik hengo, owwer jui wiedet nich, wo ik denne sen un wo ik hengo. Jui richtet no dem Iutsoen; ik will nich richten. Wenn ik owwer richte, dann est muin Gericht gerecht. Ik sen dat nich allaine, doe richtet; met mui richtet auk doe Fadder, doe mui schicket hät. Niu stoet do in jiuem Gesedde schriewen, dat dat Tuügnis fan twoeen güllig est. Ik tuüge fan mui sümst un doe Fadder, doe mui schicket hät, tuüget auk for mui. Do frogen soe: Wo est denn duin Fadder? Jesus antweorde: Jui kennt mui nich un auk muinen Fadder nich. Wenn jui mui kennen, dann kenne jui auk muinen Fadder. Düöse Woöre sia Jesus bui dem Offerkasten, os hoe innen Tempel lere. Nich oene woge, en teo gruipen; suine Stunne was nau nich kuomen.

8, 21-29
Do sia Jesus no oenmol: Ik go weg un dann süö jui mui soöken, un in jiuen Sünnen süö jui stiarwen. Wo ik hengo, do küön jui nich hengon. Do frogen doe Jiuden: Well hoe sik fillichte sümst dat Liewen niemen, wuil hoe seggt: Wo ik hengo, do küön jui nich henkuomen? Hoe antweorde: Jui send fan unner hiar, ik sen fan buawen hiar; jui send iut düöser Welt, ik sen nich iut düöser Welt. Ik häwwe jiu seggt, dat jui in jiuen Sünnen stiarwen weret. Laiwe jui nich, dat ik Christus sen, dann were jui in jiuen Sünnen stiarwen. Do frogen soe: Wer bis diu denn? Jesus antweorde: Worümme sall ik no met jiu doriawer kuüren? Ik häwwe fiel iawer jiu teo soeggen un teo richten, owwer doe mui schicket hät, doe est warhaftig, un wat ik fan em haurt häwwe, dat soegge ik niu inner Welt. Soe ferstönnen nich, dat hoe nen dat fan dem Fadder sia. Dorümme sia Jesus wuider: Wenn jui den Minskensuonen henhangen häwwet, dann were jui ferston, dat ik dat sen un dat ik niks iut mui sümst deoe. Doe mui schicket hät, doe stoet mui bui. Hoe hät mui nich oenmol allaine loden. Ik deoe olltuit dat, wat em gefällt.

8, 30-47
Os hoe dat sia, löffen fiele an en. Do sia Jesus teo den Jiuden, doe an en löffen: Wenn jui bui muinem Weore bluiwet, dann sen jui muine rechten Jünger. Jui süöt doe Worhoet kennen leren un doe Worhoet sall jiu fruigg maken. Soe antweorden: Wui send Abraham suine Kinner un send nau nich oenem suin Knecht wiesen; wo kanns diu denn soeggen: Jui süöt fruigg suin? Jesus antweorde: Doe Sünne doöt, doe est doe Knecht fan der Sünne. Niu blifft doe Knecht nich for ümmer innen Hiuse, owwer doe Suone blifft for ümmer. Wenn doe Suone jiu fruigg maket, dann sen jui würkelk fruigg. Ik woet, dat jui Abraham suine Kinner send, owwer jui trachtet mui no dem Liewen. Muin Weort goet jiu nich int Hadde. Wat ik bui muinem Fadder soen häwwe, dat ferkünnige ik; un jui deot dat auk, wat jui bui jiuem Fadder soen häwwet. Soe sian: Abraham est iuse Fadder. Jesus sia: Wenn jui Abraham suine Kinner wören, dann dai jui auk Abraham suine Wiarke. Owwer jui trachtet mui no dem Liewen, wuil ik jiu doe Worhoet seggt häwwe, doe ik fan Gott haurt häwwe. Dat hät Abraham nich don. Jui deot doe Wiarke fan jiuem Fadder. Do sian soe: Wui send doch nich Hoedenkinner. Gott allaine est iuse Fadder. Jesus antweorde: Wenn Gott jiue Fadder wöre, dann hedde jui mui loef. Ik sen fan Gott iutgon un kuome fan Gott. Ik sen nich fan sümst kuomen. Gott hät mui schicket. Worümme fersto jui muine Sproke nich? Wuil jui muine Woöre nich hairen witt. Jui häwwet den Duüwel teom Fadder un jui witt dat deon, wat dem Froöde maket. Doe est oen Mörder fan Anfang an un blifft nich bui der Worhoet; doe Worhoet est nich in em. Wenn hoe lüggt, dann kuürt hoe up suine Ort. Hoe est oen Lüögener un doe Fadder fanner Lüöge. Owwer jui laiwet mui nich, wuil ik doe Worhoet soegge. Wer fan jiu kann mui oene Sünne nosoeggen? Wenn ik jiu owwer doe Worhoet soegge, worümme laiwe jui mui nich? Doe iut Gott est, doe hairt Gott suin Weort. Jui hairt mui nich, wuil jui nich iut Gott send.

8, 48-59
Do antweorden doe Jiuden: Häww wui nich recht, dat diu oen Samaruiter bis un den Duüwel häs? Jesus antweorde: Ik häwwe ninnen baisen Goest. Ik ere muinen Fadder un jui ferachtet mui. Ik soöke nich muine Ere. Do est owwer muin Fadder un jui ferachtet mui. Ik soöke nich muine Ere. Do est owwer muin Fadder, doe soe söcht un doe doriawer urdoelt. Ik soegge jiu: Doe muin Weort höllt, doe sall in Oewigkoet den Daud nich soen. Do sian doe Jiuden: Niu wiede wui sieker, dat diu den baisen Goest häs. Abraham est stuorwen un doe Prophoeden auk un diu seggs: Doe muin Weort höllt, doe sall in Oewigkoet den Daud nich soen. Bis diu grödder os iuse Fadder Abraham? Doe est doch stuorwen un doe Prophoeden send auk stuorwen. Wat wullt diu denn suin? Jesus antweorde: Wenn ik mui sümst ere, dann est muine Ere niks wert; do est owwer muin Fadder, doe mui ert, fan dem jui soegget, dat hoe jiue Gott est. Jui kennt en nich, owwer ik kenne en. Wenn ik sia: Ik kenne en nich, dann wöre ik oen Lüögener sau os jui, owwer ik kenne en un haule suin Weort. Jiue Fadder Abraham huape un fröwwe sik, dat hoe muinen Dagg soen soll. Hoe hät en soen un fröwwe sik. Do sian doe Jiuden: Diu bis nau nich fifftig Jore ault un wullt Abraham soen häwwen! Jesus sia: Ik sen oer wiesen, os Abraham was. Do griepen soe Stoene up un wollen en domedde smuiden, owwer Jesus kamm nen iut den Augen un geng iut dem Tempel heriut.

9, 1-18
Jesus geng forbui un sog oenen Mann, doe was fan lütk up blind. Do frogen en doe Jünger: Mester, wer hät sünniget, dat hoe blind gebuaren est, düöse sümst odder suine Aulen? Jesus antweorde: Hoe sümst nich un auk suine Aulen nich. Gott suine Wiarke süöt an em wuiset weren. Wui müöt dem suine Wiarke deon, doe mui schicket hät, sau lange os et Dagg est. Doe Nacht werd kuomen, wo ninn Minske wat deon kann. Sau lange os ik inner Welt sen, sen ik dat Lecht for doe Welt. Os hoe dat seggt hadde, spuigge hoe uppe Ern, make oenen Bruigg trechte un smiare em den uppe Augen un sia: Go hen un waske dui in dem Duike Siloah! Do geng hoe hen un wuosk sik un konn soen, os hoe wuirkamm. Doe Nowerluüe un doe annern, doe en forhiar soen hedden, frogen: Est doe dat nich, doe do satt un biadle? Wecke moenen: Hoe est et; annere sian: Hoe suüt blaut sau änlik iut. Hoe sümst owwer sia: Ik sen et. Do frogen soe: Wo goet dat teo, dat duine Augen uapen send? Hoe antweorde: Doe Mann, doe Jesus hett, make oenen Bruigg un smiare mui den uppe Augen un sia: Go no dem Duike Siloah un waske dui! Do geng ik hen un wuosk mui un konn soen. Do frogen soe: Wo est denn doe Mann? Hoe antweorde: Dat woet ik nich.

9, 13-23
Do bröchten soe den, doe blind gebuaren was, no den Pharisäern. Et was owwer Sunndagg, os Jesus em doe Augen upmaket hadde. Do frogen en auk doe Pharisäer, wo dat teogon wöre, dat hoe soen könne. Hoe antweorde: Hoe leog mui Bruigg uppe Augen un dann wuosk ik mui un kann niu soen. Do sian wecke fan den Pharisäern: Düöse Minske est nich fan Gott schicket, wuil hoe den Sunndagg nich höllt. Annere owwer moenen: Wo kann sonn sündhaftigen Minske süöke Wunner deon? Do kriegen soe Struit unner sik. Dann frogen soe wir den Blinnen: Wat hölls diu denn fan em, dat hoe dui doe Augen upmaket hät? Hoe antweorde: Doe Mann est oen Prophoet. Doe Jiuden löffen em dat nich, dat hoe blind wiesen un gesund weoren was. Dorümme loeden soe suine Aulen reopen un frogen doe: Est dat jiue Suone, fan dem jui soegget, dat hoe blind gebuaren est? Wo goet dat teo, dat hoe niu soen kann? Suine Aulen antweorden: Wui wiedet, dat düöse iuse Suone est un dat hoe blind gebuaren est. Wo dat owwer teogoet, dat hoe niu soen kann, dat wiede wui nich. Froget en sümst; hoe est ault geneog; lodet en sik sümst doriawer iutspriaken. Dat sian suine Aulen, wuil soe for den Jiuden bange wören. Doe hedden afmaket, soe wollen olle fanner Scheole ferbannen, doe Jesus os Christus bekennen. Dorümme sian suine Aulen: Hoe est ault geneog, froget en sümst.

9, 24-34
Do loeden soe den Mann, doe blind wiesen was, teom twoeden Mole reopen un sian em: Giff Gott doe Ere! Wui wiedet, dat düöse Minske oen Sünner est. Of hoe oen Sünner est, dat woet ik nich, owwer dat woet ik, dat ik blind wiesen sen un niu soen kann. Do frogen soe en wir: Wat hät hoe denn met dui anfangen? Wo hät hoe dui doe Augen medde upmaket? Hoe antweorde: Ik häwwe jiu dat jo oll seggt, owwer jui häwwet nich teolustert. Worümme wi jui dat no oenmol hairen? Jui witt doch nich suine Jünger weren? Do schüllen soe met em un sian: Diu bis suin Jünger, wui send owwer Moses suine Jünger. Wui wiedet, dat Gott met Moses kuürt hät; fan düösem wiede wui nich, wo hoe denne est. Do antweorde doe Mann: Dat est doch sonnerbor; jui wiedet nich, wo hoe denne est, un hoe hät mui doch doe Augen upmaket! Wui wiedet olle, dat Gott laige Luüe nich hairt; doe owwer Gott fürchtet un suinen Willen deot, doe hairt hoe. Sau lange os doe Welt stoet, est dat nau nich forkuomen, dat oen Mann oenem Blinnen doe Augen upmaket hät. Wenn düöse nich fan Gott schicket wöre, dann könne hoe niks iutrichten. Do antweorden soe: Diu bis ganß un gar in Sünnen gebuaren, un diu wullt us Lere giewen? Un soe stödden en iut der Gemoene heriut.

9, 35-41
Jesus weor dat gewar, dat soe en heriutstott hedden. Os hoe en wir dreop, froge hoe en: Löffs diu an den Minskensuonen? Hoe antweorde: Her, wecker est dat? Ik will an en laiwen. Jesus sia: Diu häs en oll soen; doe met dui kuürt, doe est et. Hoe sia: Her, ik laiwe, un dann fell hoe for em dal. Jesus sia wuider: Ik sen in düöse Welt kuomen, ümme Gericht teo haulen. Doe nich soen küönt, süöt soen, un doe soen küönt, süöt blind weren. Dat hairen wecke fan den Pharisäern, doe bui em wören, un frogen en: Sen wui auk blind? Jesus antweorde: Wöre jui blind, dann hedde jui ninne Sünne. Jui soegget owwer: Wui küönt soen; dorümme blifft jiue Sünne.

10, 1-6
Doe nich duür doe Duür innen Schopstall goet, un uppen annern Wiage herinstiggt, doe est oen Doef un Roöwer. Doe owwer duür doe Duür heringoet, dat est doe Hoer fan den Schopen. Dem maket doe Wächter up un doe Schope hairt suine Stimme. Hoe röppet doe Schope fan suinem Troppe met Namen un lett soe heriut. Wenn hoe dann suine Schope olle heriutloden hät, goet hoe foriut un doe Schope got achter em hiar; soe kennt suine Stimme. Oenem Früömden folget soe nich, for dem flüchtet soe, wuil soe dem Früömden suine Stimme nich kennt.

10, 7-18
Do sia Jesus wuider: Ik sen doe Duür teo den Schopen. Olle, doe for mui kuomen send, dat send Doewe un Roöwer, owwer doe Schope häwwet nen nich lofft. Ik sen doe Duür; doe duür mui heringot, doe weret reddet weren un weret in- un iutgon un Woee fuinen. Doe Doef kümmet blaut, dat hoe doe Schope stialen, dautmaken un ferdiarwen well. Ik sen kuomen, dat doe Schope Liewen un Iawerfleot häwwen süöt. Ik sen doe geoe Hoer. Doe sedd´t suin Liewen for doe Schope in. Doe blaut huürt est, doe nich doe rechte Hoer est un dem doe Schope nich hairt, doe ferlött doe Schope un löppet weg, wenn doe Wulf kümmet; un doe Wulf grippet doe Schope un drifft soe iutoenanner. Hoe flüchtet; hoe est for Geld huürt, un an den Schopen est em niks geliagen. Ik sen doe geoe Hoer. Ik kenne muine Schope un soe kennt mui, justsau os doe Fadder mui kennt un ik den Fadder kenne. Ik giewe auk muin Liewen for doe Schope hen. Ik häwwe no annere Schope, doe nich iut düösem Stalle send; doe mott ik auk hoön. Soe weret up muine Stimme hairen un dat werd olls oen Tropp un oen Hoer weren. Dorümme hät doe Fadder mui loef, wuil ik muin Liewen insedde, dat ik et wuirkruige. Nich oene kann et mui niemen; ik giewe et fruiwillig. Ik häwwe Macht, et henteogiewen, un auk Macht, et wuirteoniemen. Düösen Beschoed häwwe ik fan muinem Fadder.

10, 19-21
Iawer düöse Woöre gaff et Struit tüsken den Jiuden. Fiele sian: Hoe hät oenen baisen Goest un est fan Sinnen. Worümme luster jui no teo? Annere sian: Sau kuürt nich oene, doe den baisen Goest hät. Kann doe baise Goest Blinnen doe Augen upmaken?

10, 22-30
Teo der Tuit was in Jerusalem dat Wuiggefest fan dem Tempel; et was Winter. Jesus geng in Salomo suiner Halle herümme. Do stellen sik doe Jiuden rund ümme en herümme un frogen: Wo lange wullt diu us no henhaulen? Wenn diu Christus bis, dann soegg us dat fruigg heriut! Jesus antweorde: Ik häwwe jiu dat oll seggt, owwer jui witt mui dat nich laiwen. Doe Wiarke, doe ik in muinem Fadder suinem Namen deoe, doe tuüget for mui. Jui laiwet owwer nich, wuil jui nich muine Schope send. Muine Schope hairt up muine Stimme un ik kenne soe un soe folget mui. Ik giewe nen dat oewige Liewen un soe süöt up oewig nich ferluaren gon, un nich oene sall soe mui iut der Hand ruiden. Muin Fadder, doe soe mui giewen hät, est stiarker os olle annern. Nich oene kann soe muinem Fadder iut der Hand ruiden. Ik un doe Fadder send oens.

10, 31-39
Do griepen doe Jiuden Stoene un wollen en stoenigen. Jesus owwer sia: Ik häwwe jiu fiele graude Wiarke soen loden, doe muin Fadder duür mui don hät. Ümme wecket dofan wi jui mui niu stoenigen? Doe Jiuden antweorden: Nich ümme oent fan den Wiarken, doe diu don häs, wi wui dui stoenigen, blaut wuil diu Gott lästert häs. Diu bis män oen Minske un wullt doch Gott suin. Jesus antweorde: Stoet do nich in jiuem Gesedde schriewen: Ik häwwe jiu seggt: Jui send Götter. Doe Schrift seggt Götter teo den, wecken Gott suin Weort giewen hät, un doe Schrift kann doch nich bruaken weren. Jui owwer soegget teo dem, den Gott wuigget un in doe Welt schicket hät: Diu lästers Gott, wuil ik seggt häwwe: Ik sen Gott suin Suone. Wenn ik nich muinem Fadder suine Wiarke deoe, dann briuke jui mui nich teo laiwen. Deo ik soe owwer un wi jui mui nich laiwen, dann laiwet doch muinen Wiarken, dat jui insoet un laiwet, dat doe Fadder in mui est un ik in dem Fadder sen. Do wollen soe en wir gruipen, owwer hoe geng unner iaren Hännen weg.

10, 40-42
Do geng hoe wir truügge iawer den Jordan no der Stuie, wo Johannes toerst taufet hadde, un blaif do. Do kaimen fiele no em hen un sian: Johannes hät ninne Wunner don, owwer olls wat Johannes fan düösem Manne seggt hät, est wor wiesen. Un fiele löffen an en.

11, 1-16
Do was oen Mann in Bethanien krank, doe hoede Lazarus. In dem Duarpe wuonen auk Maria un iar Süster Martha. Dat was doe Maria, doe den Heren met Ialge salwet un em doe Foöde met iaren Horen afdruüget hadde. Düösen iar Breor Lazarus was krank. Do schicken em doe boeden Süster Beschoed un loeden em soeggen: Her, den diu loef häs, doe est krank. Os Jesus dat haur, sia hoe: Düöse Krankhoet bringet nich den Daud, doe doent doteo, Gott teo eren. Gott suin Suone sall domedde ferherliket weren. Jesus hadde Martha loef un auk iar Süster un Lazarus. Os Jesus haur, dat hoe krank was, blaif hoe no twoe Dage an der Stuie, wo hoe was. Dann sia hoe teo den Jüngern: Wui witt niu wir no Judäa gon. Doe Jünger sian: Her, dat leste Mol wollen doe Jiuden dui stoenigen, un niu wullt diu doch wir hengon! Jesus sia: Hät doe Dagg nich twialf Stunnen? Doe bui Dage goet, stött sik nich; hoe suüt dat Lecht inner Welt. Doe owwer Nachts goet, doe stött sik; dann hät doe Welt ninn Lecht. Dann sia hoe: Iuse Fründ Lazarus slöppet, owwer ik will hengon un en upwecken. Do sian doe Jünger: Her, wenn hoe slöppet, dann werd hoe wir gesund. Jesus hadde an Lazarus suinen Daud dacht, doe Jünger moenen owwer, hoe kuüre fan der Riue innen Slope. Do sia Jesus fruigg heriut: Lazarus est stuorwen. Ik fröwwe mui ümme jiu, dat ik do nich wiesen sen. Jui weret niu Glauwen häwwen. Wui witt owwer niu hengon. Thomas, dem suin Name Twilling bedütt, sia teo den annern Jüngern: Wui witt metgon, dat wui met em stiarwet.

11, 17-31
Os Jesus ankamm, faun hoe, dat hoe oll foer Dage innen Grawe liagen hadde. Bethanien liggt donne bui Jerusalem, fillichte oene halwe Stunne dofan. Fiele Jiuden wören no Martha un Maria kuomen un wollen soe iawer iaren Breor traisten. Os Martha haur, dat Jesus kamm, geng soe em inne Moöde. Maria blaif innen Hiuse sidden. Do sia Martha teo Jesus: Her, wörs diu huir wiesen, dann wöre muin Breor nich stuorwen. Owwer ik woet auk sau, dat Gott dui olls gifft, wat diu fan em biddes. Jesus sia: Duin Breor sall upston. Martha sia: Ik woet woll, dat hoe upston werd, wenn soe annen jüngesten Dage olle upston weret. Jesus sia: Ik sen dat Upston un dat Liewen. Doe an mui löfft, doe sall liewen, wenn hoe auk sterft. Un doe in suinem Liewen an mui löfft, doe sall in Oewigkoet nich stiarwen. Löffs diu dat? Soe sia: Jeo Her, ik laiwe faste, dat diu Christus bis, Gott suin Suone, doe inne Welt kuomen sall. Os soe dat seggt hadde, geng soe truügge un roep iar Süster un sia iar: Doe Mester est do un röppet dui. Os soe dat haur, stonn soe flink up un loep em inne Moöde. Jesus was nau nich int Duarp kuomen. Hoe was no upper Stuie, wo Martha en druapen hadde. Os doe Jiuden, doe bui Maria innen Hiuse wören un soe traisten wollen, dat sögen, dat soe uilig upstonn un heriutgeng, folgen soe iar. Soe moenen, soe wolle no dem Grawe un sik iutgruinen.

11, 32-44
Maria kamm no der Stuie, wo Jesus was. Os soe en sog, fell soe em teo Foöden un sia: Her, wöres diu huir wiesen, dann wöre muin Breor nich stuorwen. Os Jesus sog, dat soe grain un dat auk doe Jiuden grienen, doe metkuomen wören, weor hoe grimmig innen Goeste un bedroöwet innen Hadden un froge: Wo häwwe jui en henleggt? Soe sian: Her, kumm un suü dat! Jesus stönnen doe Trainen innen Augen. Do sian doe Jiuden: Wat hät hoe en loef hat! Wecke owwer sian: Konn doe Mann, doe dem Blinnen doe Augen upmake, nich ferhinnern, dat hoe starf? Jesus weor wir bedroöwet in sik un geng no dem Grawe. Dat was oene doepe Gruft. Oen Stoen lagg do buawen uppe. Jesus sia: Niemet den Stoen weg! Do sia Martha, dem Dauen suin Süster: Her, hoe rücket oll; hoe hät oll droe Dage liagen. Jesus sia: Häwwe ik dui nich seggt, dat diu Gott suine Wunnermacht soen sass, wenn diu glauwen wullt? Do naimen soe den Stoen weg. Jesus richte doe Augen up no dem Hiemel un sia: Fadder ik danke dui, dat diu mui haurt häs. Ik woet jo, dat diu mui olltuit hairs, owwer ümme doe Luüe, doe huir stot, soegge ik dat fruigg heriut, dat soe laiwet, dat diu mui schicket häs. Os hoe dat seggt hadde, roep hoe met heller Stimme: Lazarus, kumm heriut! Do kamm doe Daue heriut. Ümme suine Foöde un Hänne was Linnen wickelt un ümme den Kopp was oen Deok biunen. Do sia Jesus: Buint em dat löss un lodet en gon!

11, 45-53
Fan den Jiuden, doe no Maria kuomen wören, löffen fiele an Jesus, os soe sögen, wat hoe dai. Wecke owwer gengen hen un fertellen den Haugenpruistern, wat hoe don hadde. Do loeden doe Haugenpruister un doe Schriftgelerden den Haugen Rot tohaupekuomen un sian: Wat süö wui deon? Düöse Minske doöt fiele Wunner. Wenn wui en gewären lodet, dann laiwet soe olle an en, un dann kuomet doe Roömer un niemet us Land un Luüe weg. Do sia Kaiphas, doe just dat Jor Haugepruister was: Jui wiedet niks un jui bedenket niks; et est doch for us biader, dat oen Mann for dat Folk sterft, os dat dat ganße Folk unnergoet. Dat sia hoe owwer nich iut sik sümst. Hoe konn wuissoeggen, wuil hoe dat Jor doe Haugepruister was. Jesus soll for dat Folk stiarwen, un nich blaut for düt Folk allaine, auk for doe Kinner, doe Gott in annern Lännern hadde, dat soe oene Gemoenskop weren sollen. Suit der Tuit naimen soe sik faste for, dat hoe stiarwen soll.

11, 54-57
Jesus geng niu nich mer fruigg tüsken den Jiuden herümme, hoe taug sik in oene Giegend dichte bui den Sandbiargen truügge, in oene Statt, doe hoede Ephraim. Dor hoel hoe sik met suinen Jüngern up. Dat was oll donne for den Jiuden iarem Austerfeste. Iut der Giegend gengen fiele teo dem Feste no Jerusalem un wollen sik roenigen loden. Soe söchten Jesus un stönnen innen Tempel tohaupe un frogen unner sik: Wat moene jui? Werd hoe woll no dem Feste kuomen? Doe Haugenpruister un doe Pharisäer hedden befualen: Wer wüsse, wo hoe sik uphoele, doe solle sik mellen, dat soe en gefangen niemen können.

12, 1-11
Sess Dage for dem Austerfeste kamm Jesus no Bethanien, wo Lazarus wuone, den hoe fan den Dauen upwecket hadde. Do gaiwen soe em teo Eren oen Owendiaden; Martha bedoene un Lazarus satt met annen Diske. Maria namm oen Pund duüren Ialge iut echter Narde un raif Jesus doe Foöde domedde in un druüge soe em met iaren Horen wir af. Dat ganße Hius rauk dono. Do sia doe oene fan den Jüngern, --- et was Judas iut Karioth, doe en ferron woll: Worümme est doe Ialge nich for droehunnert Grössen ferkofft un den Armen giewen? Dat sia hoe owwer nich, wuil hoe an doe Armen dachte. Hoe was oen Doef. Hoe hadde den Geldbuül teo ferwaren un namm for sik wat heriut. Jesus sia: Lodet soe gewären. Soe woll den Ialge for muin Begräffnis upbewaren. Arme häwwe jui olltuit bui jiu, owwer mui häwwe jui nich olltuit bui jiu. Os doe Jiuden hairen, dat hoe wir in Bethanien was, kaimen do fiele hen. Soe wollen Jesus un auk Lazarus soen, den hoe fannen Dauen upwecket hadde. Do beslüöden doe Haugenpruister, soe wollen Lazarus auk ümmebringen. Fiele fan den Jiuden gengen ümme en dohen un löffen an Jesus.

12, 12-19
Os dat Folk, dat up dat Fest no Jerusalem kuomen was, den annern Dagg haur, dat Jesus auk no dem Feste kaime, halen soe Palmenbliar un loepen em inne Moöde un roepen: Hoel un Siagen dem, doe in dem Heren suinen Namen kümmet, doe Küönik fan Israel! Jesus namm oenen jungen Iesel un sedde sik dorup. Sau stoet dat schriewen: Ferschrecke dui nich, diu Dochter fan Zion! Duin Küönik kümmet un ritt up oenem jungen Iesel. Domols ferstönnen doe Jünger nau nich, wat düöse Woöre bedüdden. Os Jesus owwer ferherliket weor, do dächten soe doran, dat dat fan em schriewen stonn, un dat soe dat sau don hedden, os dat inner Schrift stonn. Doe Luüe, doe bui em wören, os hoe Lazarus iut dem Grawe roep un upwecke, maken dat Wunner bekannt. Dorümme geng em dat Folk inne Moöde. Soe hedden olle haurt, dat hoe dat Wunner don hadde. Doe Pharisäer sian unner sik: Do küön jui soen, dat jui niks giegen en iutrichtet. Dat ganße Folk löppet achter[t]<r> em hiar.

12, 20-36
Do wören auk Gruichen tüsken den, doe no dem Feste gengen. Doe kaimen no Philippus, doe iut Bethsaida in Galiläa stamme, un bidden en: Her, wui möchten Jesus kennen leren. Philippus geng hen un sia dat Andreas. Dann gengen doe boeden hen un sian dat Jesus. Jesus antweorde nen: Doe Stunne est kuomen, dat de Minskensuone ferherliket weren sall. Oen Woedenkairn, dat nich inne Ern fällt un fergoet, dat blifft, wat et est, oen Woedenkairn. Wenn et owwer sterft, dann bringet et Früchte. Doe suin Liewen loef hät, doe werd et ferloesen, un doe suin Liewen in düöser Welt offert, doe werd et for dat oewige Liewen behaulen. Doe mui doenen well, doe folge mui. Wo ik sen, do sall muin Jünger auk suin. Doe mui doent, den werd muin Fadder eren. Niu est muine Soele bedroöwet, un wat sall ik soeggen? Sall ik bidden: Fadder beware mui for düöse Stunne? Nai, dorümme sen ik doch in düöse Welt kuomen. Fadder, ferherlike duinen Namen! Do kamm oene Stimme fannen Hiemel: Ik häwwe en ferherliket un will en no moer herherliken. Dat Folk, dat dobui stonn un dat haur, sia: Et donnert. Annere moenen: Oen Engel hät met em kuürt. Jesus sia: Düöse Stimme est nich for mui, soe est for jiu kuomen. Niu goet dat Gericht iawer doe Welt, niu sall doe Fürst fan düöser Welt heriutdriewen weren. Un wenn ik erst fanner Ern upnuamen sen, dann will ik olle no mui toen. Dat sia hoe un woll domedde anduün, wecken Daud hoe häwwen soll. Do sia dat Folk: Wui häwwet iut dem Gesedde liasen, dat Christus bet in Oewigkoet blifft. Wat sall dat hoeden, dat diu seggs: Doe Minskensuone mott upnuamen weren? Wer est düöse Minskensuone? Jesus sia: Dat Lecht est no oene korde Tuit bui jiu. Wannert saulange, os jui dat Lecht häwwet, dat jiu doe Nacht nich iawerfällt. Doe innen Duüstern goet, doe woet nich, wo hoe hen goet. Saulange os jui dat Lecht häwwet, laiwet an dat Lecht, dat jui Lechtkinner weret.

12, 37-43
Jesus sia dat un geng weg un hoel sik ferbuargen. Hoe hadde fiele Wunner for iaren Augen don, owwer soe löffen doch nich an en. Dat Weort fan dem Prophoeden Jesajas soll wor weren, doe seggt hät: Her, wer hät iuse Buaskop lofft un wem est dem Heren suine Macht bekannt weoren? Dorümme können soe nich laiwen. Jesajas seggt wuider: Hoe hät iare Augen blind maket un iar Hadde ferstocket. Soe weret met iaren Augen nich soen un met iarem Hadden nich ferston, dat soe sik bekeren süöt un ik nen helpen will. Dat hät Jesajas seggt, wuil hoe Jesus suine Herlikkoet soen un fan em spruaken hät. Un doch löffen auk fan den Iawersten fiele an en, owwer soe bekennen dat nich fruigg for den Pharisäern. Soe wollen nich iut der Gemoene iutstott weren. Soe hedden doe Ere for den Minsken loewer, os doe Ere for Gott

12, 44-50
Jesus roep helle: Doe an mui löfft, doe löfft an den, doe mui schicket hät, un doe mui suüt, doe suüt den, doe mui schicket hät. Ik sen os Lecht inne Welt kuomen, dat doe, doe an mui laiwet, nich innen Duüstern bluiwet. Doe muine Woöre hairt un nich bewart, iawer den richte ik nich. Ik sen kuomen, doe Welt teo redden un nich teo richten. Doe mui ferachtet un muin Weort nich annimmet, doe hät oll suinen Richter fiunen. Dat Weort, dat ik ferkünnige, dat werd annen jüngesten Dage suin Richter suin. Ik häwwe nich iut mui sümst spruaken; doe Fadder, doe mui schicket hät, hät mui befualen, wat ik soeggen un deon sall. Ik woet, dat hoe dat oewige Liewen well. Olls, wat ik soegge, dat soegge ik sau, os mui doe Fadder dat seggt hät.

13, 1-11
Dat was for dem Austerfeste. Jesus wusse, dat suine Tuit huir ümme was, dat hoe düöse Welt ferloden un no dem Fadder gon soll. Hoe hadde suine Jünger loef, doe hoe truüggeloet, un hoe hadde soe loef bet ant Enne. Et was bui dem Owendmole. Doe Duüwel hadde dem Judas iut Karioth, dem Suonen fan Simon, oll int Hadde giewen, dat hoe en ferron soll. Jesus wusse, dat doe Fadder em olle Macht giewen hadde, un dat hoe fan Gott kuomen was un niu wir no Gott gon soll. Do stonn hoe fannen Diske up, taug sik den Mantel iut un namm oen Linnendeok un baun sik dat ümme. Dann gaut hoe Wader in oen Becken un feng an, den Jüngern doe Foöde teo wasken un soe met dem Deoke afteodruügen, dat hoe sik ümmebiunen hadde. Do kamm hoe no Simon Petrus, doe sia: Her, diu wullt mui doe Foöde wasken! Jesus sia: Wat ik deoe, dat ferstoes diu nau nich, owwer diu sass dat naichstens ferston. Petrus sia: Her, diu sass mui doch doe Foöde nich wasken! Jesus antweorde: Wenn ik dui nich waske, dann häs diu ninne Gemoenskop met mui. Do sia Simon Petrus: Her, dann waske nich blaut doe Foöde, dann waske mui auk doe Hänne un dat Gesicht! Jesus sia: Doe wuosken est, doe briuket sik blaut doe Foöde wasken teo loden, dann est hoe anne ganßen Luiwe roeggen. Jui send roeggen, owwer nich olle. Hoe kenne den, doe en ferron woll. Dorümme sia hoe: Jui send nich olle roeggen.

13, 12-20
Os hoe nen doe Foöde wuosken hadde, namm hoe suinen Mantel un sedde sik wir annen Disk un sia: Fersto jui, wat ik don häwwe? Jui soegget teo mui Mester un Her un dat met Recht; ik sen dat auk. Wenn ik os doe Mester un Her jiu doe Foöde wuosken häwwe, dann festoet sik dat fan sümst, dat jui jiu auk oenanner doe Foöde wasket. Oen Buispell häwwe ik jiu giewen, dat jui deon süöt, wat ik an jiu don häwwe. Doe Knecht stoet nich haiger os doe Her, un doe Bua stoet nich haiger os doe, doe en schicket hät. Wenn jui dat wiedet un dat deot, dann sen jui sialig. Ik soegge dat nich fan jiu ollen; ik woet, wecke ik iutwält häwwe. Doe Schrift mott wor bluiwen: Doe muin Braut ett, doe trett mui met Foöden. Ik soegge jiu dat niu, no oer os et schuüt, dat jui dann laiwet, dat ik et sen, wenn et schuüt. Doe den upnimmet, den ik schicke, doe nimmet mui up, un doe mui upnimmet, doe nimmet den up, doe mui schicket hät.

13, 21-30
Os Jesus dat seggt hadde, weor hoe innen Goeste bedroöwet un sia fruigg heriut: Doe oene fan jiu well mui ferron. Doe Jünger kieken sik oenanner an; soe wüssen nich, wen hoe moene. Doe fan den Jüngern satt donne bui Jesus, den hoe loef hadde. Dem wenke Simon Petrus un sia: Soegg, wen mennt hoe! Doe liene sik no Jesus heriawer un froge: Her, wer est dat? Jesus sia: Dat est doe, dem ik düt Stücke Braut instippen un giewen were. Do stippe hoe oen Stücke in un gaff dat dem Judas iut Karioth, Simon suinem Suonen. Os doe dat nuamen hadde, kamm doe Sotan iawer en. Jesus sia: Wat diu deon wullt, dat deo baule! Owwer nich oene fan den Jüngern begraip, worümme hoe dat sia. Wuil Judas den Geldbuül hadde, moenen wecke, hoe wolle em soeggen, hoe solle for dat Fest wat inkaupen odder hoe solle den Armen wat giewen. Os hoe dat Stücke Braut gieden hadde, geng hoe gluiks weg. Et was Nacht.

13, 31-38
Os hoe weggon was, sia Jesus: Niu est doe Minskensuone ferherliket un Gott est in em ferherliket. Dorümme werd Gott en auk in suine Herlikkoet upniemen. Dat sall oll baule schoen. Muine loewen Kinner, ik sen blaut no oene korde Tuit bui jiu. Jui weret mui soöken. Wat ik den Jiuden ens seggt häwwe, dat soegge ik jiu auk: Wo ik hengo, do küön jui nich henkuomen. Oen nuigge Gebott giewe ik jiu: Häwwet jiu oenanner loef! Sau os ik jiu loef hat häwwe, sau süö jui jiu auk loef häwwen. Dat jui muine Jünger send, dat sall joedermann doran kennen, dat jui jiu oenanner loef häwwet. Simon Petrus froge en: Her, wo goes diu hen? Jesus sia: Wo ik hengo, do kanns diu nich methengon, owwer diu sass mui naichstens folgen. Petrus sia: Her, worümme kann ik dui dütmol nich folgen? Ik will muin Liewen for dui loden. Jesus sia: Duin Liewen wullt diu for mui loden? Ik soegge dui: Bet doe Han kraigget, wers diu mui droemol afsoeggen.

14, 1-11
Jiue Hadde ferschrecke sik nich! Laiwet an Gott un laiwet an mui! In muinem Fadder suinem Hiuse send fiele Wuonungen. Wenn dat nich sau wöre, dann hedde ik jiu seggt: Ik go hen, dat ik jiu doe Stuie trechtemake. Wenn ik hengo un jiu doe Stuie trechtemake, dann will ik wuirkuomen un jiu halen, dat jui do auk send, wo ik sen. Jui wiedet, wo ik hengo, un den Wegg kenne jui auk. Thomas sia: Her, wui wiedet nich, wo diu hengoes, un wo küöne wui den Wegg dohen kennen? Jesus sia: Ik sen doe Wegg, doe Worhoet un dat Liewen; nich oene kümmet no dem Fadder hen os blaut duür mui. Wenn jui mui recht kennen, dann woöre jui auk muinen Fadder kennen, owwer fan niu an süö jui en kennen un soen. Philippus sia: Her, wuise us den Fadder, dann sen wui tofria. Jesus sia: Saulange sen ik oll bui jiu, un diu kenns mui nau nich, Philippus? Doe mui suüt, doe suüt den Fadder. Wo kanns diu denn soeggen: Wuise us den Fadder? Löffs diu nich, dat ik in dem Fadder sen un doe Fadder in mui est? Wat ik jiu soegge, dat soegge ik nich iut mui sümst; doe Fadder, doe in mui wuont, doe doöt doe Wiarke. Laiwet mui, dat ik in dem Fadder sen un doe Fadder in mui est; wenn nich, dann laiwet ümme doe Wiarke, doe ik deoe.

14, 12-24
Ik soegge jiu: Doe an mui löfft, doe sall doe Wiarke auk deon, doe ik deoe, un hoe sall no gröddere deon os düöse. Ik go no dem Fadder. Wat jui in muinem Namen biddet, dat will ik deon, dat doe Fadder in dem Suonen ert werd. Wenn jui in muinem Namen ümme wat biddet, dann will ik dat deon. Wenn jui mui loef häwwet, dann hault muine Gebodde. Dann will ik den Fadder bidden, dat hoe jiu oene annere Hülpe gifft, doe in Oewigkoet bui jiu blifft, den Goest iut der Worhoet. Den kann doe Welt nich kruigen. Soe hät ninn Auge for en un kennt en nich. Jui kennt en. Hoe blifft bui jiu un est in jiu. Ik will jiu nich os Waisenkinner sidden loden; ik kuome no jiu. Dat est no oene korde Tuit; dann sall doe Welt mui nich mer soen, owwer jui süöt mui soen. Ik liewe un jui süöt auk liewen. An dem Dage süö jui gewar weren, dat ik in muinem Fadder sen, dat jui in mui send un dat ik in jiu sen. Doe muine Gebodde hät un höllt, doe hät mui loef. Doe mui loef hät, den werd auk muin Fadder loef häwwen, un ik will en loef häwwen un will mui em bekannt giewen. Do sia Judas, owwer nich doe iut Karioth: Her, wo goet dat teo, dat diu dui blaut us bekannt giewen wullt un nich der ganßen Welt? Jesus sia: Doe mui loef hät, doe werd muin Weort haulen un muin Fadder werd en loef häwwen, wui witt kuomen un bui em wuonen bluiwen. Doe mui nich loef hät, doe höllt muin Weort nich; dat Weort, dat jui haurt häwwet, est nich muin Weort; et est dem Fadder suint, doe mui schicket hät.

14, 25-31
Dat häwwe ik jiu seggt, os ik no bui jiu was. Owwer doe Hülpe, doe Hoelige Goest, den muin Fadder jiu in muinem Namen schicken werd, doe sall jiu olls leren un jiu an olls erinnern, wat ik jiu seggt häwwe. Frieden lode ik jiu; muinen Frieden giewe ik jiu; ik giewe nich sau, os doe Welt gifft. Jiue Hadde sall sik nich ferschrecken un bange weren. Jui häwwet haurt, dat ik jiu seggt häwwe: Ik go weg un kuome [wir] wuir no jiu. Wenn jui mui loef hedden, dann woöre jui jiu fröwwen, dat ik no dem Fadder go; doe Fadder est grödder os ik. Ik häwwe jiu dat seggt, no oer os et schoen est, dat jui et laiwen süöt, wenn schuüt. Ik kann nich mer fiel met jiu kuüren. Doe Fürst fanner Welt kümmet; hoe hät owwer ninne Macht an mui. Doe Welt sall wieden, dat ik den Fadder loef häwwe, un dat ik olls sau deoe, os doe Fadder mui befualen hät. Stot up un lodet us huir weggon!

15, 1-8
Ik sen doe rechte Wuinstock un muin Fadder est doe Wuingörner. Joede Wuinranke an mui, doe ninne Frucht bringet, snitt hoe weg, un joede annere, doe Frucht dräggt, snitt hoe trechte, dat soe no moer Früchte bringet. Jui send olle roeggen, wuil jui dat Weort upnuamen häwwet, dat ik jiu seggt häwwe. Bluiwet in mui, dann bluiwe ik in jiu. Sau os doe Wuinranken fan sümst ninne Frucht driagen kann, wenn soe nich annen Wuinstocke blifft, sau est dat auk met jiu, wenn jui nich in mui bluiwet. Ik sen doe Wuinstock un jui send doe Ranken. Doe in mui blifft un in dem ik bluiwe, doe bringet Frucht; one mui küön jui niks deon. Doe nich in mui blifft, dem goet et os den Ranken, doe afsnuin weret, soe ferdruüget; soe weret tohaupesocht un int Fuür smieden, dat soe ferbrennt. Bluiwe jui in mui un bluiwet muine Woöre in jiu, dann küön jui ümme olls bidden, wat jui witt; et sall jiu giewen weren. Muin Fadder werd domedde ert, dat jui würkelk Frucht bringet; dann were jui muine rechten Jünger suin.

15, 9-17
Sau os muin Fadder mui loef hät, sau häwwe ik jiu loef. Soet teo, dat ik jiu loef behaule. Wenn jui muine Gebodde hault, dann behaule ik jiu loef, sau os ik muinem Fadder suine Gebodde haule un hoe mui loef behöllt. Düt soegge ik jiu, dat muine Froöde in jiu iawergoet un an jiuer Froöde niks failt. Dat est muin Gebott, dat jui jiu oenanner loef häwwet, sau os ik jiu loef häwwe. Nich oene hät annere sau loef, os doe, doe suin Liewen for doe Frünne gifft. Jui send muine Frünne, wenn jui deot, wat ik jiu soegge. Ik soegge nich mer Knechte teo jiu. Oen Knecht woet nich, wat suin Her deon well. Ik soegge Frünne teo jiu. Olls, wat ik fan muinem Fadder fernuamen häwwe, dat häwwe ik jiu seggt. Jui häwwet mui nich iutwält. Ik häwwe jiu iutwält un jiu doteo bestimmet, dat jui hengon un Frucht bringen süöt, un jiue Frucht sall Bestand häwwen, un muin Fadder sall jiu olls giewen, wat jui in muinem Namen fan em biddet. Düt föddere ik fan jiu: Häwwet jiu oenanner loef!

15, 18-27
Wenn doe Welt jiu hasset, dann denket doran, dat soe mui oll for jiu hasset hät. Wenn jui teo der Welt hairen, dann hedde doe Welt jiu loef. Jui hairt owwer nich teo der Welt; Ik häwwe jiu fanner Welt iutwält; dorümme hasset jiu doe Welt. Denket an dat Weort, dat ik jiu seggt häwwe: Doe Knecht stoet nich haiger os suin Her. Häwwet soe mui ferfolget, dann weret soe jiu auk ferfolgen; häwwet soe muin Weort haulen, dann weret soe jiue Weort auk haulen. Dat weret soe jiu olls andeon, wuil jui muinen Namen bekennt; soe kennt den nich, doe mui schicket hät. Wenn ik nich kuomen wöre un niks seggt hedde, dann hedden soe ninne Sünne, owwer niu küönt soe iare Sünnen nich ferdecken. Doe mui hasset, doe hasset auk muinen Fadder. Hedde ik doe Wiarke nich don, doe ninn anner deon kann, dann hedden soe ninne Sünne; niu häwwet soe owwer muinen Fadder un mui dorin soen un send full fan Hass. Sau mott sik dat Weort erfüllen, wat in iarem Gesedde stoet: Soe hasset mui one Ursake. Wenn owwer doe Hülpe kümmet, doe ik jiu fan dem Fadder schicken will, doe Goest iut der Worhoet, doe fan dem Fadder iutgoet, doe werd Tuügnis van mui afloeggen. Jui send auk Tuügen; jui send fan Anfang an bui mui wiesen.

16, 1-15
Düt häwwe ik jiu seggt, dat jui jiu nich iawer mui iargern süöt. Soe weret jiu fanner Scheole iutsliuden. Do werd oene Tuit kuomen, wo joeder mennt, dat hoe Gott domedde doenen könne, wenn hoe jiu ümmebringet. Dat weret soe deon, wuil soe den Fadder nich kennt un auk mui nich. Ik soegge jiu dat niu, dat jui doran denken süöt, wenn doe Tuit kümmet, dat dat olle indreppet, wat ik jiu seggt häwwe. Fan Anfang an häwwe ik jiu dat nich seggt, wuil ik no bui jiu was. Owwer niu go ik no dem, doe mui schicket hät, un nich oene fan jiu fröggt mui: Wo goes diu hen? Wuil ik jiu dat seggt häwwe, est jiu Hadde full fan Treor. Owwer ik soegge jiu doe Worhoet: Et est geot for jiu, dat ik hengo; wenn ik nich hengo, dann kümmet doe Hülpe nich no jiu. Wenn ik owwer hengo, dann will ik soe jiu teokuomen loden. Wenn doe kümmet, dann werd der Welt klor weren, wo sik dat met Sünne, Gerechtigkoet un Gericht ferhöllt. Doe Sünne kümmet ant Lecht, wuil soe nich an mui laiwet, doe Gerechtigkoet, wuil ik no dem Fadder go un jui mui nich mer soet, dat Gericht, wuil doe Fürst fan düöser Welt ferurdoelt est. Ik hedde jiu no fiel teo soeggen, owwer jui küönt dat nau nich ferdriagen. Wenn owwer doe Goest iut der Worhoet kümmet, dann sall hoe jiu doe ganße Worhoet wuisen. Hoe werd nich fan sik sümst kuüren; wat hoe hairen werd, dat werd hoe soeggen, un wat kuomen sall, dat werd hoe jiu ferkünnigen. Hoe werd mui ferherliken; hoe werd dat fan mui niemen un jiu ferkünnigen. Olls, wat doe Fadder hät, dat hairt mui; dorümme häwwe ik seggt, hoe nimmet dat fan mui, wat hoe jiu ferkünniget.

16, 16-33
Dat sall män oene lütke Wuile diuren, dan were jui mui nich mer soen, un dann no ens oene lütke Wuile, dann were jui mui wuir soen. Do sian wecke fan den Jüngern unner sik: Wat bedütt dat, dat hoe seggt: No oene lütke Wuile un jui soet mui nich mer, un dann wir oene lütke Wuile jui süöt mui wuir soen, un ik go no dem Fadder? Soe sian: Wat bedütt dat, dat hoe seggt, iawer oene lütke Wuile? Wui ferstot nich, wat hoe mennt. Do miarke Jesus, dat soe en frogen wollen un sia: Kuüre jui doriawer, dat ik seggt häwwe: Iawer oene Wuile were jui mui nich soen un wir iawer oene Wuile süö jui mui wuirsoen? Ik soegge jiu: Jui weret gruinen un huülen, owwer doe Welt werd sik fröwwen; jui weret in Treor kuomen, owwer jiue Treor sall in Froöde ümmeslon. Wenn oene Fruwwe Woeen spuürt, dann est soe bekümmert; iare swore Stunne est kuomen. Wenn owwer dat Kuind gebuaren est, dann denket soe nich mer an doe Angest, doe soe iutston hät, un fröwwet sik iawer dat Kuind. Jui süöt niu auk Treor häwwen, owwer ik will jiu wuirsoen un jui süöt jiu fröwwen un nich oene sall doe Froöde fan jiu niemen. An dem Dage were jui mui ümme niks mer bidden. Ik soegge jiu: Wenn jui den Fadder ümme wat biddet, dann werd hoe jiu dat in muinem Namen giewen. Bethiar häwwe jui nau ümme niks in muinem Namen biddet. Biddet, dann were jui niemen, dat jiue Froöde graut est. Dat häwwe ik jiu in Bellern seggt. Doe Tuit kümmet owwer, wo ik nich mer in Bellern met jiu kuüren were. Dann will ik jiu olls klor un duütlik fan muinem Fadder fertellen. An dem Dage süö jui in muinem Namen bidden. Ik soegge nich, dat ik den Fadder for jiu bidden will. Doe Fadder sümst hät jiu loef, wuil jui mui loef häwwet un laiwet, dat ik fan Gott kuomen sen. Ik sen fan dem Fadder iutgon un inne Welt kuomen; niu ferlode ik doe Welt wir un go no dem Fadder. Do sian doe Jünger: Suü, niu seggs diu dat klor un duütlik un nich mer in Bellern. Niu wiede wui, dat diu olls woes un nich naidig häs, dat dui oene fröggt. Dorümme laiwe wui, dat diu fan Gott kuomen bis. Jesus sia: Niu laiwe jui? Soet, do werd doe Stunne kuomen un est oll kuomen, dat jui iut oenanner rieden weret un joeder suinen Wegg goet un jui mui allaine lodet. Ik sen owwer nich allaine; doe Fadder est bui mui. Dat häwwe ik jiu seggt, dat jui Fruiden in mui häwwet. Inner Welt häwwe jui Angest, owwer suid getraust, ik häwwe doe Welt iawerwunnen.

17, 1-5
Dat sia Jesus un dann kaik hoe up no dem Hiemel un sia: Fadder, doe Stunne est kuomen. Ferkläre duinen Suonen in Herlikkoet, dat hoe dui auk ferklären kann. Diu häs em Macht iawer olle Minsken giewen, dat hoe dat oewige Liewen ollen gifft, doe diu em giewen häs. Dat est dat oewige Liewen, dat soe dui kennt, den oenen woren Gott, un den diu schicket häs, Jesus Christus. Ik häwwe dui huir upper Ern ferherliket un duin Wiark don, dat diu mui teo deon giewen häs. Fadder niu giff diu mui doe Herlikkoet wuir, doe ik bui dui hadde, oll oer os doe Welt was.

17, 6-19
Ik häwwe duinen Namen den Minsken bekannt maket, doe diu mui giewen häs. Soe hairen dui, owwer diu häs soe mui giewen un soe häwwet duin Weort bewart. Niu wiedet soe, dat olls fan dui kümmet, wat diu mui giewen häs. Doe Woöre, doe diu mui giewen häs, häwwe ik an soe wuidergiewen; doe häwwet soe auk annuamen. Soe häwwet insoen, dat ik fan dui kuomen sen, un laiwet, dat diu mui schicket häs. Ik bidde niu for soe; nich for doe Welt will ik niu bidden, blaut for doe, doe diu mui giewen häs; soe hairt dui teo. Olls, wat mui hairt, dat hairt dui un wat dui hairt, dat hairt mui, un ik sen in ienen ferherliket. Ik bluiwe nich mer länger inner Welt; soe bluiwet no huir inner Welt; ik kuome no dui. Diu hoelige Fadder, beware soe in duinem Namen, doe diu mui giewen häs, dat soe oens met mui suin küönt. Saulange os ik bui ienen inner Welt was, häwwe ik soe in duinem Namen bewart, doe diu mui giewen häs. Ik häwwe soe olle bewart un nich oenen ferluaren. Blaut doe oene est ferluaren gon, dat doe Schrift sik erfüllen soll. Ik go niu no dui, owwer düt soegge ik no inner Welt, dat soe muine Froöde fullkuomen häwwen süöt. Ik häwwe nen duin Weort giewen un doe Welt hasset soe, wuil soe nich teo der Welt hairt, sau os ik nich teo der Welt haire. Ik bidde nich, dat diu soe iut der Welt nimmes, ik bidde blaut, dat diu soe for dem Laigen bewars. Soe hairt der Welt nich an, sau os ik der Welt auk nich anhaire. Make soe hoelig duür doe Worhoet! Duin Weort est doe Worhoet. Sau os diu mui inne Welt schicket häs, sau schicke ik soe auk inne Welt. Teo iarem Hoel giewe ik mui os Offer, dat soe auk duür doe Worhoet hoelig weret.

17, 20-26
Ik bidde owwer nich blaut for soe, ik bidde auk for doe, doe duür iar Weort an mui laiwet. Lott soe olle oens suin, Fadder, sau os diu in mui un ik in dui; lott soe auk in us oens suin, dat doe Welt et laiwen mott, dat diu mui schicket häs. Ik häwwe nen doe Herlikkoet giewen, doe diu mui giewen häs, dat soe oens suin süöt, os wui oens send. Ik sen in ienen un diu bis in mui; lott soe auk fullkuomen oens suin, dat doe Welt insuüt, dat diu mui schicket häs, un dat diu soe loef häs, sau os diu mui loef häs. Fadder, ik will, dat do, wo ik sen, doe auk send, doe diu mui giewen häs; doe süöt muine Herlikkoet soen, doe diu mui giewen häs. Diu häs mui oll oer loef hat, os doe Grund fanner Welt leggt weor. Diu gerechte Fadder, doe Welt kennt dui nich, owwer ik kenne dui, un düöse huir häwwet insoen, dat diu mui schicket häs. Ik häwwe soe met duinem Namen bekannt maket un will nen wuisen, dat soe dui sau loef häwwen süöt, os diu mui loef häs un ik soe loef häwwe.

18, 1-14
Os Jesus dat seggt hadde, geng hoe met suinen Jüngern iawer doe Kidronbieke in oenen Goren. Judas, doe en ferroet, wusse doe Stuie auk. Jesus was do faken met suinen Jüngern wiesen. Judas namm oenen Tropp Saldoden un doe Denste fan den Haugenpruistern un Pharisäern un kamm met Fackeln, Lampen un Waffen an. Jesus wusse olls, wat em iawerkuomen soll. Hoe geng heriut un froge: Wen soöke jui? Soe antweorden: Jesus van Nazareth. Jesus sia: Dat sen ik. Judas, doe en ferroet, stonn do auk. Os Jesus sia: Dat sen ik, kriegen soe sonnen Staut, dat soe dalfellen. Do froge hoe no oenmol: Wen soöke jui? Soe sian: Jesus van Nazareth. Do sia Jesus: Ik häwwe jiu doch seggt, dat ik dat sen. Wenn jui mui soöket, dann lodet düöse gon. Dat sia hoe, dat suin Weort sik erfüllen soll: Doe diu mui giewen häs, fan den häwwe ik nich oenen ferluaren. Simon Petrus hadde oen Swert; dat taug hoe blank un howwe no dem Knechte fan dem Haugenpruister un sleog em dat rechte Aur af; doe Knecht hoede Malchus. Do sia Jesus teo Petrus: Niu steck dat Swert wir in! Sall ik den Bieker nich drinken, den doe Fadder mui gifft? Doe Saldoden met iarem Hauptmanne un doe Denste fan dem Haugen Rode naimen Jesus gefangen un buünen en. Soe bröchten en toerst no Hannas; doe was doe Swaigerfadder fan Kaiphas, doe in dem Jore doe Haugepruister was. Kaiphas was dat, doe den Jiuden ron hadde, et wöre biader, dat oen Minske stüörwe os dat ganße Folk.

18, 15-27
Simon Petrus un no oen Jünger folgen Jesus. Düöse Jünger was met dem Haugenpruister bekannt un geng met in dem Haugenpruister suinen Hoff. Petrus stonn biuden for der Duür. Do geng doe annere Jünger, doe dem Haugenpruister bekannt was, heriut un kuüre met der Wachche anner Duür un hale Petrus herin. Do sia doe Maged, doe doe Wachche hadde, teo Petrus: Bis diu nich auk oen Jünger fan düösem Minsken? Hoe sia: Nai, dat est nich wor. Doe Knechte un doe Denste hedden sik oen Fuür maket un stönnen do rundümme un wiarmen sik. Petrus stonn do auk un wiarme sik. Doe Haugepruister froge Jesus no suinen Jüngern un no suiner Lere. Jesus antweorde: Ik häwwe fruigg for der Welt spruaken; ik häwwe olltuit inner Scheole un innen Tempel lert, wo olle Jiuden tohaupekuomet; stillken häwwe ik niks lert. Wat fröggs diu mui dorümme? Froge doe dorümme, doe haurt häwwet, wat ik lert häwwe! Doe wiedet, wat ik seggt häwwe. Os Jesus dat sia, gaff doe oene fan den Densten, doe dobui stönnen, Jesus oenen Slagg int Gesicht un sia: Sau antweordes diu dem Haugenpruister! Jesus sia: Wenn ik wat ferkert seggt häwwe, dann bewuise mui, dat et Unrecht est. Wenn ik owwer recht antweordet häwwe, worümme sloes dui mui dann? Jesus was faste biunen un Hannas schicke en sau no dem Haugenpruister Kaiphas. Simon Petrus stonn do un wiarme sik. Do frogen soe en: Bis diu nich auk oen Jünger fan em? Hoe strait dat af un sia: Nai. Do sia oen Knecht fan dem Haugenpruister --- hoe was ferwandt met dem, dem Petrus dat Aur afhowwen hadde: Häwwe ik dui nich in dem Goren bui em soen? Petrus strait dat wir af. Do feng doe Han an teo kraiggen.

18, 28-40
Dann bröchten soe Jesus fan Kaiphas no Pilatus. Et was no freo. Doe Jiuden gengen nich in dat Gerichtshius, wuil soe roeggen bluiwen un dat Austerlamm iaden wollen. Do geng Pilatus heriut un froge soe: Wecke Klagen häwwe jui giegen düösen Minsken? Soe antweorden: Wenn hoe niks ferbruaken hedde, dann hedde wui en dui nich iawergiewen. Pilatus sia: Dann niemet en un richtet en no jiuem Gesedde. Doe Jiuden sian: Wui häwwet nich dat Recht, dat wui en met dem Daue bestrafen küönt. Sau moss sik dat Weort erfüllen, dat Jesus seggt hadde, os hoe andudde, wecken Daud hoe luin soll. Do geng Pilatus wir in dat Gerichtshius un roep Jesus en froge en: Bis diu den Jiuden iar Küönik? Jesus antweorde: Fröggs diu dat iut dui sümst odder häwwet dui dat annere fan mui seggt? Pilatus sia: Sen ik denn oen Jiude? Duin Folk un doe Haugenpruister häwwet dui mui iawergiewen; wat häs diu don? Jesus antweorde: Muin Ruik est nich fan düöser Welt. Wenn muin Ruik fan düöser Welt wöre, dann woören muine Luüe nich teogiewen, dat ik den Jiuden iutliewert were; owwer muin Ruik est nich fan düöser Welt. Pilatus sia: Bis diu doch oen Küönik? Jesus sia: Sau os diu seggs; ik sen oen Küönik. Ik sen doteo gebuaren un inne Welt kuomen, dat ik for doe Worhoet tuügen sall. Doe iut der Worhoet est, doe hairt muine Stimme. Pilatus sia: Wat hett Worhoet? Os hoe dat seggt hadde, geng hoe wir heriut no den Jiuden un sia: Ik kann ninne Schuld an em fuinen. Jui häwwet doe Gewuonhoet, dat ik jiu Austern oenen fruilode. Sall ik jiu niu den Jiudenküönik fruigiewen? Do schroeggen soe olle tohaupe: Düösen nich, den Barabbas! Barabbas was owwer oen Roöwer.

19, 1-16
Pilatus loet Jesus puitsken. Doe Saldoden flechten oenen Kranß fan Dairn un sedden em den uppen Kopp un tüögen em oenen Purpurmantel an, un sian: Hoel dui, Jiudenküönik, un sloögen en int Gesicht. Do geng Pilatus wir heriut un sia: Ik bringe en jiu wir heriut, dat jui soet, dat ik ninne Schuld an em fuine. Jesus kamm heriut un dreog oenen Dairnkranß un oenen Purpurmantel. Do sia Pilatus: Soet, weck oen Minske! Os doe Haugenpruister un iare Denste en sögen, fengen soe an teo schroeggen: Ant Kruüß met em! Ant Kruüß met em! Pilatus sia: Dann müö jui en niemen un ant Kruüß hangen; ik kann ninne Schuld an em fuinen. Doe Jiuden sian: Wui häwwet oen Gesett un no dem Gesedde mott hoe stiarwen. Hoe hät sik sümst for Gott suinen Suonen iutgiewen. Os Pilatus dat haur, ferfäre hoe sik no moer un geng wir in dat Gerichtshius un froge Jesus: wo bis diu denne? Owwer Jesus gaff em ninne Antweort. Do sia Pilatus: Wullt diu mui nich antweorden? Woes diu nich, dat ik doe Macht häwwe, dui ant Kruüß teo hangen, un auk doe Macht, dui fruiteogiewen? Jesus sia: Diu heddes ninne Macht iawer mui, wenn soe dui nich fan buawen heraf giewen wöre. Dorümme hät doe Mann, doe mui an dui iutliewert hät, moer Schuld os diu. Fan dem Augenblicke an fersochte Pilatus, en fruiteogiewen. Doe Jiuden owwer schroeggen: Giffs diu düösen fruigg, dann bis diu dem Kaiser suin Fründ nich mer. Doe sik sümst teom Küönike maket, doe est giegen den Kaiser. Os Pilatus dat haure, loet hoe Jesus heriutbringen un sedde sik up den Richtersteol, doe up den Stoenplooster for dem Gerichtshiuse stonn. Et was den Fruidagg inner Austerwieken, baule Middagg twialf Iur. Pilatus sia teo den Jiuden: Soet, dat est jiue Küönik! Soe schroeggen owwer: Weg met em! Ant Kruüß met em! Pilatus sia: Sall ik jiuen Küönik ant Kruüß hangen? Doe Haugenpruister antweorden: Wui häwwet ninnen annern Küönik os den Kaiser. Do iawergaff hoe nen Jesus, dat hoe ant Kruüß hangen weren soll. Soe naimen Jesus un bröchten en weg.

19, 17-22
Hoe dreog sümst suin Kruüß un geng domedde no der Stuie hen, doe Golgatha hett. Do niageln soe en ant Kruüß un no twoe annere met em, an joede Suit oenen un Jesus do middentüsken. Pilatus loet auk oene Inschrift maken un soe buawen ant Kruüß sedden. Do stonn schriewen: Jesus iut Nazareth, den Jiuden iar Küönik. Doe Inschrift laisen auk fiele Jiuden, wuil doe Stuie, wo Jesus heng, donne bui der Statt was. Doe Inschrift was up hebroesk, latuinsk un gruichisk schriewen. Do sian doe Haugenpruister teo Pilatus: Schruif nich, den Jiuden iar Küönik, schruif, dat hoe seggt hät: Ik sen den Jiuden iar Küönik. Pilatus antweorde: Wat ik schriewen häwwe, dat häwwe ik schriewen.

19, 23-24
Os doe Saldoden Jesus kruüßiget hedden naimen soe suin Tuüg un maken foer Doele doriut, for joeden oenen Doel, blaut doe Rock blaif iawer. Doe hadde ninne Not, un was fan buawen bet unner iut oenem Stücke maket. Do sian soe unner sik, den wi wui nich twoeggesnuin; wui witt dorümme leosen, wem hoe hairen sall. Doe Schrift mosse erfüllt weren, doe seggt: Soe häwwet muin Tuüg unner sik dellt un ümme den Rock häwwet soe leoset.

19, 25-30
Do stönnen bui dem Kruüße Jesus suine Mudder, dat Süster fan suiner Mudder, Maria doe Fruwwe fan Kleophas, un Maria iut Magdala. Os Jesus suine Mudder sog un den Jünger bui iar, den hoe loef hadde, sia hoe teo suiner Mudder: Dat est duin Suone. Dann sia hoe teo dem Jünger: Dat est duine Mudder, un fan der Stunne an namm doe Jünger soe teo sik in suin Hius. Jesus wusse, dat suin Wiark schoen was. Do sia hoe, dat doe Schrift erfüllt weor: Ik häwwe Dost. Do stonn oen Kump met Ettik; do tunken soe oenen Swamm in un staiken den up oene lange Stangen un hoelen em den annen Mund. Os Jesus den Ettik nuamen hadde, sia hoe: Et est schoen. Dann loet hoe den Kopp sinken un starf.

19, 31-37
Et was Fruidagg un den annern Dagg was oen Sunndagg, den doe Jiuden sau wichtig hoelen, dat doe Luike nich annen Kruüße bluiwen dröffen. Dorümme gengen soe no Pilatus un bidden en, hoe solle doch doe Luike fan den Kruüßen briaken loden. Do kaimen doe Saldoden un broöken dem ersten doe Boene un dem annern auk, doe met em kruüßiget wören. Os soe no Jesus kaimen un sögen, dat hoe oll stuorwen was, broöken soe em doe Boene nich twoegg. Owwer doe oene fan den Saldoden stack en met der Lanßen inne Suit; do kamm Bleot un Wader heriut. Doe dat soen hät, doe hät dat betuüget un suin Tuügnis est wor. Doe woet, dat hoe dat seggt, wat wor est, dat jui dat auk laiwen süöt. Düt est schoen, dat doe Schrift erfüllt werd: Em sall ninn Boen bruaken weren. Oene annere Schrift seggt: Soe süöt soen, wen soe stiaken häwwet.

19, 38-42
Joseph iut Arimathia, doe oen Jünger fan Jesus was, wenn auk stillken iut Angest for den Jiuden, doe geng no Pilatus un froge, of hoe Jesus suin Luik afniemen dröffe. Pilatus loet dat teo. Do geng hoe hen un namm dat Luik af. Do kamm auk Nikodemus, doe oll ens bui Nacht no Jesus kuomen was, un brochte Myrrhen un Aloe duürnanner an hunnert Pund. Doe naimen Jesus suin Luik un buünen Linnendoöke dorümme met Salwen dotüsken, sau os dat bui den Jiuden Sidde was, wenn soe oenen begroöwen. Nich wuit fan der Stuie wo Jesus kruüßiget was, lagg oen Goren. In dem was oen nuigg Graff, wo nau nich oene liagen hadde. Do loögen soe Jesus hen, wuil dat Graff ganß inner Naichte was. Den annern Dagg was den Jiuden iar Sunndagg.

20, 1-10
Den ersten Dagg inner Wieken geng Maria iut Magdala muarens freo no dem Grawe, os et no duüster was. Do sog soe, dat doe Stoen fan dem Grawe afnuamen was. Do loep soe no Simon Petrus un no dem annern Jünger, den Jesus loef hadde, un sia: Soe häwwet den Heren iut dem Grawe nuamen un wui wiedet nich, wo soe en henleggt häwwet. Do gengen Petrus un doe annere Jünger no dem Grawe hen. Doe boeden loepen tohaupe, owwer doe annere Jünger was flinker os Petrus un loep foriut un kamm toerst no dem Grawe. Hoe kaik herin un sog dat Linnen luiggen, geng owwer nich herin. Do kamm Simon Petrus auk an un geng in dat Graff un sog dat Linnen luiggen, blaut dat Swaitdeok, dat Jesus uppen Koppe hat hadde, lagg nich bui dem Linnen, owwer tohaupewickelt an oener anner Stuie. Dann geng auk doe annere Jünger herin, doe toerst no dem Grawe kuomen was, un sog un loffe; Soe hedden doe Schrift nau nich ferston, dat hoe fan den Dauen upston moss. Do gengen doe Jünger wir truügge.

20, 11-18
Maria stonn biuden for dem Grawe un grain. Os soe sik bucke un in dat Graff kaik sog soe twoe Engel met widden Klairn dorin sidden, den oenen teom Koppe, den annern teon Foöden, wo soe Jesus henleggt hedden. Doe Engel frogen: Wat grinns diu? Soe sia: Soe häwwet muinen Heren wegnuamen un ik woet nich, wo soe en henleggt häwwet. Os soe dat seggt hadde, draigge soe sik ümme un sog Jesus ston; soe wusse owwer nich, dat Jesus dat was. Jesus froge: Wat grinns diu? Wen söchs diu? Soe moene, hoe wöre doe Görner un sia: Her, wenn diu en weggdriagen häs, dann soegg mui, wo diu en henleggt häs, dann will ik en halen. Jesus sia: Maria! Dann draigge soe sik ganß ümme un roep: Mester. Jesus sia: Ruüre mui nich an; ik sen nau nich no dem Fadder upstiegen. Go owwer hen no muinen Broörn un soegge den: Ik stuige niu up no muinem Fadder un no jiuem Fadder, no muinem Gott un no jiuem Gott. Maria geng hen un fertelle den Jüngern, dat soe den Heren soen hedde, un wat hoe seggt hadde.

20, 19-23
Et was densülwen ersten Dagg inner Wieken, os doe Jünger Owends tohaupesaiden un doe Duüren iut Angest for den Jiuden teosluaden hedden; do kamm Jesus herin, tratt midden tüsken doe Jünger un sia: Fruiden met jiu! Os hoe nen dat seggt hadde, wuise hoe nen suine Hänne un suine Suit. Do fröwwen sik doe Jünger, dat soe den Heren sögen. Do sia hoe no oenmol: Fruide met jiu! Sau os doe Fadder mui schicket hät, sau schicke ik jiu. Os hoe dat seggt hadde, ome hoe soe an un sia: Niemet den Hoeligen Goest. Dem jui doe Sünne<n> fergiewet, dem send soe fergiewen, un dem jui soe behaulen lodet, dem bluiwet soe behaulen.

20, 24-31
Thomas, doe oene fan den Twialwen, dem suin Name Twilling bedütt, was nich dobui, os Jesus kamm. Do fertellen em doe annern Jünger: Wui häwwet den Heren soen. Hoe sia: Erst mott ik doe Narwen fan den Niageln in suinen Hännen soen un met muinen Fingern doe Narwen befoölen un muine Hand in suine Suit loeggen, süss kann ik dat nich laiwen. Et was acht Dage läder, do wören doe Jünger wir in demsülwen Hiuse. Thomas was auk dobui. Doe Duüren wören teosluaden. Do kamm Jesus un tratt middentüsken doe Jünger un sia: Fruide met jiu! Dann sia hoe teo Thomas: Loegg den Finger huir up düöse Stuie un bekuik dui muine Hänne un giff mui duine Hand un loeg<g> soe mui huir inne Suit un sui nich mer ungloöwig! Do sia Thomas: Muin Her un muin Gott. Jesus sia: Diu löffs, wuil diu mui soen häs. Sialig send, doe nich soet, un doch laiwet. No fiele annere Wunner dai Jesus for den Augen fan suinen Jüngern, doe owwer nich in düösem Beoke schriewen send. Düöse send owwer upschriewen, dat jui laiwet, dat Jesus doe Christus est, Gott suin Suone, un dat jui duür den Glauwen dat Liewen in suinem Namen häwwet.

21, 1-14
Nohiar wuise Jesus sik den Jüngern no oenmol. Dat was anner Soe bui Tiberias. Dat geng sau teo. Do wören tohaupe Simon Petrus un Thomas, doe auk Twilling hett, un Nathanael iut Kana in Galiläa un doe Süöne fan Zebedäus un no twoe annere fan suinen Jüngern. Simon Petrus sia: Ik will hengon un Fiske fangen. Doe annern sian: Wui witt metgon. Do gengen soe hen un stiegen in dat Schepp. In der Nacht fengen soe niks. Inner Muarentuit stonn Jesus annen Oöwer. Doe Jünger wüssen owwer nich, dat Jesus dat was. Hoe sia: Kinner, häwwe jui niks teo iaden? Soe antweorden: Nai. Do sia Jesus: Smuidet dat Hamm rechts fannen Scheppe iut, dann were jui wat fangen. Dat daien soe. Do können soe dat Hamm kium wuidertoen, sau fiele Fiske saiden dorinne. Do sia doe Jünger, den Jesus loef hadde, teo Petrus: Dat est doe Her. Os Simon Petrus dat haur, dat Jesus dat was, baun hoe sik dat Hiemd ümme; --- hoe geng naket, un sprang int Wader. Doe annern Jünger kaimen met dem Scheppe. Soe wören nich wuit fannen Lanne af, blaut twoe hunnert Trett, un tüögen dat Hamm met den Fisken. Os soe ant Land kaimen, sögen soe, dat do oen Fuür ambott was un Fiske up den Kualen laigen un auk Braut dobui lagg. Jesus sia: Bringet wat fan den Fisken hiar, doe jui fangen häwwet. Do staig Simon Petrus in dat Schepp un taug dat Hamm ant Land, full fan dicken Fisken, hunnert droe un fifftig Stück, owwer dat Hamm was doch nich rieden. Do sia Jesus: Niu kuomet un iadet! Owwer nich oene fan den Jüngern woge, en teo frogen: Wer bis diu? Soe wüssen, dat doe Her et was. Jesus kamm un namm dat Braut un gaff nen dat un auk fan den Fisken. Dat was dat drüdde Mol, dat Jesus sik for den Jüngern soen loet, suit hoe fan den Dauen upston was.

21, 15-19
Os soe gieden hedden, froge Jesus den Simon Petrus: Simon, Johannes suin Suone, häs diu mui loewer os düöse huir? Hoe antweorde: Jeo, Her, diu woes, dat ik dui loef häwwe. Jesus sia: Hoöe muine Lämmer! Dann froge hoe teom twoeden Mole: Simon, Johannes suin Suone, häs diu mui loef? Hoe sia: Jeo, Her, diu woes, dat ik dui loef häwwe. Jesus sia: Hoöe muine Schope! Dann froge Jesus teom drüdden Mole: Simon, Johannes suin Suone, häs diu mui loef? Do weor Petrus bedroöwet, dat hoe teom drüdden Mole froge: Häs diu mui loef, un antweorde em: Her, diu woes olle Dinge, diu suüs, dat ik dui loef häwwe. Jesus sia: Hoöe muine Schope! Ik soegge dui, os diu Jünger wörs, tüöges diu dui sümst an un genges, wo diu hen woss. Wenn diu owwer ault wers, dann wers diu doe Hänne henhaulen un oen anner sall dui antoen un dohen loen, wo diu nich hen wullt. Dat sia hoe, ümme anteoduün, up wat fanner Ort hoe Gott innen Daue eren soll. Dann sia hoe: Folge mui!

21, 20-24
Petrus kaik sik ümme un sog, dat auk doe Jünger metkamm, den Jesus loef hadde, doesülwe, doe bui dem Owendmole dichte bui Jesus satt un en froge: Her, wer est dat, doe dui ferron well? Os Petrus den sog, sia hoe teo Jesus: Her, wo sall em dat gon? Jesus sia: Wenn ik will, dat hoe bluiwen sall, bet dat ik wuirkuome, wat fröggs diu dono? Sau kamm unner den Broörn dat Gerücht up: Düöse Jünger sterft nich. Owwer Jesus hät nich seggt: Hoe sall nich stiarwen, hoe sia blaut: Wenn ik will, dat hoe bluiwen sall, bet dat ik kuome, wat goet dui dat an. Düt est doe Jünger, doe dat betuüget, wat huir upschriewen werd, un doe auk düt Beok schriewen hät. Un wui wiedet, dat suin Tuügnis wor est.

Das Neue Testament in die ostwestfälisch-niederdeutsche Mundart des Ravensberger Landes übersetzt von Heinrich Stolte
und herausgegeben von Olaf Bordasch
ist lizenziert unter einer Creative Commons Namensnennung 4.0 International Lizenz.