Das Evangelium nach Matthäus




in die

ostwestfälisch-niederdeutsche Mundart

des

Ravensberger Landes

übersetzt



von


Heinrich Stolte












Auszug aus der korrigierten maschinenschriftlichen Fassung von Meta Koch

hrsg. von Olaf Bordasch






Matthäus suine Buaskop

1, 1-17
Düt Beok fertellt doe Geschichte fan Jesus Christus, doe fan David un Abraham afstammet. Fan Abraham bet David send foertoeggen Mann; fan David bet teo der Tuit, wo soe no Babylon brocht woören, send auk foertoeggen Mann; fan düöser Tuit bet Christus send wir foertoeggen Mann.

1, 18-25
Met Jesus suinem Hiarkuomen was dat sau: Suine Mudder Maria was met dem Joseph ferspruaken. Os soe tohaupetoen wollen, wuise et sik iut, dat soe met oenem Kuine fan dem Hoeligen Goeste geng. Joseph was oen frommen Mann un woll Maria nich in Unere bringen; hoe dachte owwer doch doran, soe innen stillen teo ferloden. Os hoe dat forhadde, kamm dem Heren suin Engel innen Draume no em un sia: Joseph, diu bis David suin Suone; besinne dui nich mer un nimm Maria os Fruwwen! Dat Kuind, wat soe dräggt, est fan dem Hoeligen Goeste. Soe sall oenen Suonen häwwen, doe sall Jesus hoeden, doe werd suin Folk fan ollen Sünnen redden. Düt moss owwer olls sau suin, dat dat Weort sik ferfülle, dat doe Her duür den Prophoeden seggt hät: Suü, oen jung Luüd sall swanger weren un oenen Suonen häwwen, doe sall Immanuel hoeden; dat bedütt: Gott met us. Os Joseph upwake, do dai hoe, wat em doe Engel seggt hadde, un namm Maria teo sik. Soe liewen owwer nich os Mann un Fruwwe tohaupe, bet soe oenen Suonen hadde. Dem gaiwen soe den Namen Jesus.

2, 1-12
Os Jesus unner dem Küönike Herodes in Bethlehem in Judäa gebuaren was, kaimen doe Wuisen iut dem Muargenlanne no Jerusalem un frogen: Wo est den Jiuden iar nuigge Küönik? Wui häwwet suinen Stern innen Muargenlanne soen un send huirhen kuomen un witt en anbian. Os doe Küönik Herodes dat haure, ferfär hoe sik un ganß Jerusalem met em. Do loet hoe olle Haugenpruister en Schriftgelerden tohaupekuomen un froge, wo Christus gebuaren weren solle. Soe sian em: In Bethlehem in Judäa; sau stoet dat bui dem Prophoeden schriewen: Diu lütke Bethlehem in Juda suinem Lanne, diu bis nich doe leste fan den Stian innen Lanne; iut dui sall oen Küönik kuomen, doe muin Folk Israel lenket. Do loet Herodes doe Wuisen stillken no sik henkuomen un froge no der Tuit, wannoer soe den Stern soen hedden. Hoe wuise soe no Bethlehem un sia: Got no Bethlehem un[d] froget dor no dem Kuine. Wenn jui et fiunen häwwet, dann giewet mui Beschoed, dann will ik auk hengon un et anbian. Os soe den Küönik haurt hedden, gengen soe weg. Doe Stern, den soe innen Muargenlanne soen hedden, geng foriut un blaif iawer dem Hiuse ston, wo dat Kuind was. Os soe den Stern sögen, hedden soe graude Froöde. Soe gengen in dat Hius un fuünen dat Kuind un suine Mudder Maria; soe fellen dofor dal un bian et an. Dann naimen soe iare Geschenke for dat Kuind un gaiwen em Gold, Wuirauk un Mürren. Gott gaff nen innen Draume Beschoed, soe sollen nich wir no Herodes gon. Do gengen soe up oenen annern Wiage wir in iar Land truügge.

2, 13-23
Os soe wegwören, kamm dem Heren suin Engel no Joseph innen Draume un sia: Sto up un nimm dat Kuind un suine Mudder uilig met un flüchte no Ägypten un bluif do, bet ik dui Beschoed giewe; Herodes well dat Kuind soöken un ümmebringen. Do stonn hoe up un namm dat Kuind un[d] doe Mudder no bui Nacht met si[ch]<k> un flüchte no Ägypten. Do blaif hoe, bet dat Herodes stuorwen was. Sau moss dat suin; doe Her hät den Prophoeden soeggen loden: Iut Ägypten häwwe ik muinen Suonen reopen. Os Herodes insog, dat doe Wuisen en bedruagen hedden, weor hoe baise; hoe schicke suine Luüe hen un loet in Bethlehem un rundherümme olle Kinner ümmebringen, doe twoe Jore ault un dorunner wören. Dat was doe Tuit, doe hoe fan den Wuisen lert hadde. Sau schog dat, wat doe Prophoet Jeremias seggt hät: In Rama was oen graut Geschroegg, liuder Gruinen un Klagen; Rahel grain ümme iare Kinner un woll sik nich traisten loden; soe wören iar olle wegnuamen. Os Herodes stuorwen was, kamm dem Heren suin Engel wir innen Draume no Joseph un sia: Sto up, nimm dat Kuind un suine Mudder un tuü wir in dat Land Israel; soe send stuorwen, doe dem Kuine no dem Liewen trachten. Do stonn hoe up un namm dat Kuind un doe Mudder met sik un kamm wir in dat Land Israel. Os hoe owwer haure, dat Archelaus an suinem Fadder suiner Stuie Küönik in Judäa was, hadde hoe Bedenken un geng do nich hen. Innen Draume kraig hoe fan Gott Beschoed, hoe solle no Galiläa gon. Dor blaif hoe in oener Statt wuonen, doe hoede Nazareth. Dat moss owwer schoen, wuil doe Prophoet seggt hät: Hoe sall doe Nazaroener hoeden.

3, 1-12
Ümme düöse Tuit feng Johannes an, in den Sandbiargen teo taufen un teo priegen; hoe sia: Ännert jiuen Sinn! Gott suin Ruik est dichte herankuomen. Düt est doe Mann, fan dem doe Prophoet Jesajas seggt hät: Do röppet oene Stimme in den Sandbiargen: Maket dem Heren den Wegg trechte un maket em den Patt luike. Johannes hadde oenen Rock iut Kamoelhor un oenen liarn Roemen ümmet Luif; hoe att Springsel un willen Hanig. Do gengen doe Luüe in Jerusalem, iut Judäa un iut der Giegend annen Jordan no em hen; soe loeden sik fan em innen Jordan taufen un bekennen dobui iare Sünnen. Os hoe niu sog, dat fiele Pharisäer un Saddußäer teo suiner Taufe kaimen, sia hoe teo düösen: Jui Slangentuüg! Wer hät jiu dat seggt, dat jui for dem Strafgerichte hiarkuomen weret? Bringet Früchte, os sik dat gehairt, wenn jui den Sinn ännern witt. Lodet jiu nich infalen, dat jui soeggen witt: Wui häwwet Abraham os Fadder. Ik soegge jiu, dat Gott dem Abraham iut düösen Stoenen Kinner schaffen kann. Doe Äksen est den Baimen oll an doe Woddeln leggt, oen Baum, doe nich geoe Früchte bringet, werd afhowwen un ferbrennt. Ik taufe, jiu met Wader, dat jui den Sinn ännern süöt; doe owwer no mui kümmet, doe kann moer is ik. Ik sen nich ens wert, dat ik em doe Scheoe driage; doe werd jiu met dem Hoeligen Goeste un met Fuür taufen. Hoe hät doe Wuorpschoöfel inner Hand un well doe Dial upruümen. Dat Kaurn werd hoe dann int Spuiker bringen, owwer dat Kaff werd hoe in oenem Fuür ferbrennen, dat ninn Minske dumpen kann.

3, 13-17
Do kamm auk Jesus iut Galiläa an den Jordan no Johannes un woll sik fan em taufen loden. Johannes woll dat owwer nich un sia: Ik häwwe et naidig, dat ik fan dui taufet were, un diu kümmes no mui? Jesus antweorde: Lott diu dat män sau geot suin; for us boeden gehairt et sik, dat wui no der Forschrift deot. Dat gaff Johannes teo un taufe en. Os Jesus iut dem Wader staig, dai sik doe Hiemel iawer en up un hoe sog den Hoeligen Goest os oene Diuwe dalkuomen un up en kuomen. Oenen Stimme fan buawen sia: Düt est muin loewe Suone, den ik mui iutwält häwwe.

4, 1-11
Do weor Jesus fan dem Goeste in doe Sandbiarge brocht, wo hoe fan dem Duüwel fersocht weren soll. Os hoe förtig Dage un förtig Nächte niks gieden hadde, kraig hoe Hunger. Do kamm doe Fersoöker up en teo un sia: Wenn diu Gott suin Suone bis, dann soegg doch, dat iut düösen Stoenen Braut werd. Hoe antweorde: Do stoet schriewen: Doe Minske liewet fan ollem, wat Gott em duür suin Weort gifft, un nich fan Braut allaine. Do namm en doe Duüwel met in doe hoelige Statt un stelle en up dat flacke Dack fan dem Tempel un sia: Wenn diu Gott suin Suone bis, dann lott dui huir dal; do stoet schriewen: Hoe well Engel for dui bestellen, doe süöt dui uppen Hännen driagen, dat diu dui medden Foöden nich annen Stoen stöss. Do sia Jesus: Do stoet owwer auk schriewen: Diu sass Gott, duinen Heren nich fersoöken. Tolest namm en doe Duüwel met uppen ganß haugen Biarg un wuise em olle Länner inner Welt un iare Pracht un sia: Dat will ik dui olls giewen, wenn diu for mui dalfalen un mui anbian wullt. Do sia Jesus: Go weg, Sotan<!> Do stoet auk schriewen: Diu sass den Heren duinen Gott anbian un en allain eren. Do geng doe Duüwel weg un doe Engel kaimen un doenen em.

4, 12-25
Os Jesus haur, dat Johannes gefangen nuamen was, geng hoe wir no Galiläa; hoe ferloet Nazareth un wuone in Kapernaum anner Soe in der Giegend fan Sebulon un Naphtali. Dat schog, dat dat wor weor, wat doe Prophoet Jesajas seggt hät: Dat Land Sebulon un dat Land Naphtali, doe Giegend anner Soe, dat Land giensuit fannen Jordan, dat Hoeden-Galiläa, dat Folk, dat innen Duüstern satt, hät oen graut Lecht soen; doe do in dem Daue suinem Lanne un suinem Schadden wuonen, den est oen Lecht upgon. Suit der Tuit feng Jesus an, öffentlik teo leren. Suine Buaskop liue: Ännert jiuen Sinn! Dat Hiemelruik est dichte herankuomen. Os Jesus anner Soe in Galiläa geng, sog hoe twoe Broör: Simon, doe auk Petrus hett, un suinen Breor Andreas; doe tüögen dat Fiskhamm duürt Wader; soe wören Fisker. Den sia hoe: Kuomet un folget mui! Ik will Minskenfisker iut jiu maken. Do loeden soe gluiks iar Fiskhamm luiggen un folgen em. Os hoe dann wuidergeng, sog hoe twoe annere Broör: Jakobus, dem Zebedäus suinen Suonen, un suinen Breor Johannes. Doe wören met iarem Fadder Zebedäus inne Scheppe un flicken dat Fiskhamm. Do roep hoe soe. Saugluiks ferloeden soe dat Schepp un iaren Fadder un folgen em. Jesus geng in ganß Galiläa herümme; hoe lere in iaren Scheolen un ferkünnige doe geoe Buaskop fan Gott suinem Ruike; hoe hoele auk ollerhand Krankhoeden un Suüken innen Folke. In ganß Syrien weor fan em fertellt. Do bröchten soe em olle, doe oene Krankhoet hedden, doe Puine lidden, doe monsüchtig wören un doe lame Gluider hedden; hoe make soe olle gesund. In grauden Tröppen gengen soe achter em hi[e]<a>r; soe kaimen iut Galiläa, iut den toeggen Stian, iut Jerusalem un Judäa un fan giensuit fannen Jordan.

5, 1-12
Os hoe dat Folk sog, genk hoe up oenen Biarg un sedde sik dal; suine Jünger stellen sich rund ümme en. Do dai hoe den Mund up un lere soe un sia: Sialig send, doe sik goestlik arm foölt, dat Hiemelruik est iar Doel. Sialig send, doe treort; soe süöt traistet weren. Sialig send, doe stille dullet; doe Ern sall iar Iarwe suin. Sialig send, doe Hunger un Dost no Gerechtigkoet häwwet; soe süöt satt weren. Sialig send, doe oen geot Hadde häwwet; soe süöt auk wir Erbarmen fuinen. Sialig send, doe oen roeggen Hadde häwwet; soe süöt Gott soen. Sialig send doe Fruiden hault<,> soe süöt Gott suine Kinner hoeden. Sialig send, doe ümme Gerechtigkoet ferfolget weret; dat Hiemelruik est iar Doel. Sialig sen jui, wenn doe Luüe j[ui]<iu> ümme mui ferachtet un ferfolget un Laiges fan jiu soegget, wat nich wor est. Fröwwet un traistet jiu; jiue Laun est graut innen Hiemel. Justsau häwwet soe auk doe Prophoeden ferfolget, doe for jiu wiesen send.

5, 13-16
Jui send dat Solt upper Ern. Wenn owwer dat Solt laipe werd, wo sall et dann doe Kraft wuirkruigen? Et daug dann niks wuider mer, os dat et wegsmieden un fannen Luüen fertrompelt werd. Jui send dat Lecht for doe Welt. Oene Statt, doe buawen uppen Biarge liggt, kann nich ferbuargen bluiwen. Wenn wui oen Lecht ansticket, dann stelle wui dat uppen Lechter un nich unner oen Fatt; et sall for olle schuinen, doe innen Hiuse send. Sau lodet jiue Lecht for den Luüen schuinen, dat soe jiue geoen Wiarke soet un jiuen Fadder innen Hiemel dofor ert.

5, 16-20
Denket nich, dat ik kuomen sin, dat Gesett un doe Prophoeden teo ännern; ik sen kuomen, soe teo haulen un nich teo ännern. Ik soegge jiu: Hiemel un Ern küönt oer fergon, os doe lütkeste Beokstawe odder oen Striek fannen Gesedde fergoet, wenn nich olls schoen est. Doe niu oent fan düösen Gebodden ännert, wenn et auk dat lütkeste est, un doe Luüe sau lert, doe sall doe Geringste innen Hiemelruike suin; doe owwer dono doöt un lert, doe sall graut innen Hiemelruike suin. Wenn dat bui jiu met der Gerechtigkoet nich biader stoet os bui den Schriftgelerden un Pharisäern, dann were jui wisse nich in´t Hiemelruik kuomen.

5, 21-37
Jui häwwet haurt, dat den Aulen seggt weoren est: Diu sass nich dautslon; doe owwer dautsloet, doe kümmet for dat Gericht. Ik soegge jiu owwer: Doe sik met suinem Breor fertoöret, doe hairt for dat Gericht; doe fan suinem Breor minnächtig kuürt, doe hairt for den Haugenrot; doe en iutschüllt for Nar, doe hairt int Fuür. Wenn diu duine Gawe no dem Altor bringen wullt un dui infällt, dat duin Breor wat giegen dui hät, denn lott duine Gawe for dem Altor luiggen un go erst hen un ferdrägg dui wir met duinem Breor; dann kumm wuir un bringe duine Gawe! Sui willig giegen duinen Gloöwiger, sau lange os diu no met em uppen Wiage no dem Richter bis. Hoe könne dui süss for den Richter bringen un doe Richter dui dem Wächter iawergiewen un diu könnes int Gefängnis smieden weren. Diu kümmes nich oer wir heriut, bet diu den lesten Pennik betalt häs. --- Jui häwwet haurt, dat do seggt est: Diu sass nich oebriaken. Ik soegge jiu owwer: Doe oene Fruwwe lüstern ankicket, doe hät oll in suinem Hadden doe Oee met iar bruaken. Wenn duin rechte Auge well, wat Sünne est, dann ruit et iut un smuit et weg; et est for dui biader, dat oen Stück fan dui ferderft, os dat duin ganß Luif inne Hölle smieden werd. Wenn duine rechte Hand well, wat Sünne est, dann howwe soe af un smuit soe weg; et est for dui biader, dat oen Stück fan dui ferderft, os dat duin ganß Luif inne Hölle smieden werd. Do est seggt weoren: Doe sik fan suiner Fruwwen schoen well, doe sall iar oenen Broef doriawer giewen. Ik soegge jiu owwer, doe sik fan suiner Fruwwen schett, wenn et sik nich ümme Oebruch hannelt, doe est schuld doran, dat soe Oebruchch begoet. Doe sonne Fruwwen fruigget, doe brecket auk doe Oee. --- Jui häwwet auk haurt, dat den Aulen seggt weoren est: Diu sass nich falsk swiaren; diu sass for Gott haulen, wat diu swuaren häs. Ik soegge jiu owwer, dat jui gar nich swiaren süöt; nich buim Hiemel, dat est Gott suin Steol; nich bui der Eren, dat est Gott suine Feotbank; nich bui Jerusalem<,> dat est dem grauten Küönik suine Statt. Diu sass auk nich bui duinem Koppe swiaren; diu kanns nich oen oenßig Hor witt odder swatt maken. Lodet in jiuen Woören dat Jeo oen Jeo un dat Nai oen Nai suin. Wat do no teosedd´t werd, dat daug nich.

5, 38-48
Jui häwwet haurt, dat do seggt est: Auge giegen Auge, Tann giegen Tann! Ik soegge jiu owwer: Struidet jiu nich met laigen Luüen! Doe dui up doe rechte Backen sloet, dem haule auk doe annere hen. Doe dui for Gericht den Rock afniemen well, dem giff auk den Mantel. Doe dui twingen well, em oene Stunne dat Gepäck teo driagen, met dem go twoee. Doe dui ümme wat biddet, dem giff wat, un doe fan dui wat lainen well, den wuise nich af! --- Jui häwwet haurt, dat do seggt weoren est: Diu sass duinen Fründ loef häwwen un duinen Fuind hassen. Ik soegge jiu owwer: Häwwet jiue Fuinde loef un biat for doe, doe jiu ferfolget, dat jui Kinner fan jiuem Fadder innen Hiemel suin küönt. Hoe lött doe Sunne iawer Geoe un Laige upgon un lött iawer Gerechte un Ungerechte riangen. Wenn jui doe loef häwwet, doe jiu auk loef häwwet, wat häwwe jui do for Laun fan? Deot dat nich auk doe Töllner? Wenn jui blaut teo jiuen Broöern fründlik send, wat deo jui do fiel medde? Deot dat doe Hoeden nich auk? Dorümme süö jui fullkuomen suin, sau os jiue Fadder innen Hiemel fullkuomen est.

6, 1-18
Giewet acht up jiue Frömmigkoet! Doe süö jui nich for den Luüen soen loden, dat soe jiu bewunnert. Deo jui dat, dann häwwe jui ninnen Laun bui jiuem Fadder innen Hiemel. Wenn diu wat giewen wullt, dann lott dat nich innen Scheolen un uppen Stroden iutreopen, os doe Huüchler deot, dat soe fan den Luüen bewunnert weret. Dat est dann iar Laun. Wenn diu wat giffs, dann sall duine linke Hand nich wieden, wat doe rechte doöt. Wenn dat auk stille un ferbuargen schuüt, dann suüt duin Fadder dat doch un doe werd dui dat belaunen. --- Wenn jui biat, dann maket dat nich os doe Huüchler, doe gern innen Scheolen un annen Strodenecken stot un biat, dat soe den Luüen upfalt. Ik soegge jiu, oenen annern Laun kruiget soe nich mer. Wenn diu bian wullt, dann go in duine Kamern un sliut doe Duür achter dui teo un bia teo duinem Fadder, doe ferbuargen wuont. Doe suüt dat doch un werd dui dat belaunen. Wenn jui biat, dann plappert do nich wat hiar, os doe Hoeden deot; doe moent, soe woören haurt, wenn soe fiele Woöre sian. Jui süöt den nich gluiken. Jiue Fadder woet, wat jui naidig häwwet, oll oer os jui en biddet. Jui süöt sau bian:

Iuse Fadder innen Hiemel!
Duin Name were hoelig haulen.
Duin Ruik kuome.
Duin Wille were upper Ern sau don os innen Hiemel.
Iuse Braut giff us Dagg for Dagg.
Fergiff us iuse Schuld, sau os wui iusen Schüllnern fergiewet.
Redde us, wenn wui fersocht weret.
Beware us for olls, wat laige est.
Dui hairt dat Ruik, doe Kraft un doe Herlikkoet in Oewigkoet.
Amen.

Wenn jui den Minsken iare Failer fergiewet, dann well doe Fadder innen Hiemel jiu auk fergiewen. Wenn jui owwer den Minsken nich fergiewet, dann werd jiue Fadder jiu auk nich fergiewen. --- Wenn jui fastet, dann kuiket nich bedroöwet os doe Huüchler. Soe ferstellt dat Gesicht, dat doe Luüe dat Fasten soen süöt. Ik soegge jiu, soe häwwet iaren Laun domedde oll weg. Wenn diu fasten wullt, dann roe dui dat Hor un waske dui dat Gesicht, dat doe Luüe duin Fasten nich soet, blaut duin Fadder doe ferbuargen wuont; doe suüt dat doch un werd dui dat innen stillen belaunen.

6, 19-34
Sammelt jiu ninnen Schatt huir upper Ern, wo doe Modden un doe Rost en friadet un wo doe Doewe inbriaket un stialt. Sammelt jiu loewer oenen Schatt innen Hiemel, wo doe Modden un doe Wüörme niks ferdiarwet un doe Doewe nich inbriaket un stialt. Wo jiue Schatt est, do est auk jiue Hadde. --- Dat Auge est dat Lecht un Liewen. Wenn dat Auge gesund est, dann est duin ganß Liewen helle. Est owwer duin Auge krank, dann est duin ganß Liewen duüster. Wenn niu dat Lecht in dui auk duüster est, wat bis diu dann innen Duüstern! --- Ninn Minske kann twoe Heren togluike doenen; hoe mott den oenen hassen un den annern loef häwwen, et met den oenen haulen un den annern ferloden. Jui küönt nich Gott un dem Gelle togluike doenen. --- Dorümme soegge ik jiu: Suarget nich for jiue Liewen, wat jui iaden un drinken süöt, auk nich for jiue Luif, wat jui antoen süöt. Est dat Liewen nich moer os dat Iaden un dat Luif nich moer os doe Klaidung? Soet doe Füögel unnern Hiemel an! Soe saigget nich, soe maigget nich, soe sammelt niks inne Schuürn, un jiue Fadder innen Hiemel erniart soe doch. Sen jui denn nich fiel moer os doe send? Wer fan jiu kann met suinen Suargen suin Liewen oene Ialen länger maken? Worümme make jui jiu Suargen ümme doe Klaidung? Betrachtet doe Bleomen, doe do biuden wasset! Soe arboedet nich, soe spinnt auk nich, un doch soegge ik jiu, dat Salomo in suiner Pracht nich sau klait wiesen est os oene fan düösen. Wenn niu Gott dem Kriue biuden, dat fandage bloögget un muaren ferbrannt werd, sonn Klaid gifft, sall hoe dat jiu nich auk giewen? Wo lütk est jiue Glauwe! Dorümme süö jui nich suargen un soeggen: Wat süö wui iaden? wat süö wui drinken? wat süö wui antoen? Dat send Suargen, doe doe Hoeden sik maket. Jiue Fadder woet, dat jui dat olls naidig häwwet. For ollen Dingen trachtet dono, dat jui Gott suin Ruik gewinnt un gerecht [v]<f>or em weret. Dann werd jiu düt olls auk no giewen. Maket jiu ninne Suargen ümme den annern Dagg: doe sall sümst for sik suargen. Joeder Dagg hät geneog an suine oegen Last un Moögge.

7, 1-12
Richtet nich iawer annere, dat jui nich sümst richtet weret. Sau os jui iawer annere urdoelt, sau süö jui auk beurdoelt weren. Doe Strafe, doe jui annern teomiadet, doe sall jiu auk teomiaden weren. Wat kickes diu no dem Sp<l>idder in duinem Breor suinem Auge un suüs nich den Balken in duinem oegen Auge? Kanns diu teo duinem Breor soeggen: Hollt stille! Ik will dui dat Splidderken iut dem Auge niemen, wenn in duinem Auge oen Balken sitt. Diu Huüchler! Nimm erst den Balken iut duinem Auge, un dann suü teo, dat diu den Splidder iut duinem Breor suinem Auge kriggs. Giewet dat Hoelige nich den Ruüens un smuidet doe Perlen nich den Swuinen for! Doe können soe fertrompeln un sik dann ümmedraiggen un jiu in Stücke ruiden. --- Biddet, dann werd jiu wat giewen weren. Soöket, dann were jui wat fuinen. Kloppet an, dann werd jiu upmaket weren. Doe biddet, doe kriggt auk wat. Doe söcht, doe finnt auk wat. Doe ankloppet, dem werd upmaket. Wer fan jiu gifft suinem Suone[n] oenen Stoen, wenn hoe en ümme Braut biddet, odder oene Slange, wenn hoe en ümme oenen Fisk biddet? Wenn jui sünnigen Minsken jiuen Kinnern geoe Gawen giewen küönt, dann werd jiue Fadder innen Hiemel jiu no fiel moer giewen, wenn jui en dorümme biddet. Olls, wat jui fan annern häwwen witt, dat soe jiu deon süöt, dat deot nen sümst auk. Dat est doe Sinn fan dem Gesedde un fan den Prophoeden.

7, 13-23
Got duür doe enge Porden. Rium est doe Porden un broet est doe Wegg, doe no den Ferdiarwen hengoet, un doch send do fiele, doe doruppe wannelt. Enge est doe Porden un small est doe Wegg, doe no dem Liewen hengoet, un wo woenige send do, doe en fuint? Wart jiu for den falsken Prophoeden! Soe kuomet in Schopfellen an, inwennig send soe owwer wille Wülwe. An iaren Früchten küön jui soe kennen. Küöne wui Wuindruiwen fan den Dairn un Fuigen fan den Duißeln plücken? Wat oen gesunnen Baum est, doe dräggt geoe Frücht<e>; wat oen kranken Baum est, doe dräggt slechte Früchte. Doe gesunne Baum kann nich[t] slechte Früchte driagen un doe kranke Baum kann nich geoe Früchte driagen. Oen Baum, doe nich geoe Früchte dräggt, werd afhowwen un int Fuür smieden. An iaren Früchten küön jui soe kennen. Nich olle, doe Her, Her teo mui soegget, weret int Hiemelruik kuomen, blaut süöke, doe dat deot, wat muin Fadder innen Hiemel well. Fiele weret annen Gerichtsdage teo mui soeggen: Her, Her! Häww wui nich in duinem Namen Gott suinen Willen ferkünniget? Häww wui nich in duinem Namen baise Goester iutdriewen? Häww wui nich in duinem Namen graude Wunner don? Dann were ik den soeggen: Ik häwwe jiu gar nich kennt. Got weg! Jui häwwet niks docht.

7, 24-29
Doe düt hairt un auk dono doöt, doe glicket oenem ferstännigen Manne, doe suin Hius up Felsen bowwet. Os dat Unwiar kamm un olls iawerswemmet was, os doe Wuind huüle un dat Hius biewe, do fell et doch nich ümme; sau faste stonn et up dem Felsen. Süöke, doe muine Woöre hairt un sik nich dono richtet, doe gluiket oenem unferstännigen Manne, doe suin Hius up Sand bowwet. Os dat Unwiar kamm un olls iawerswemmet was, os doe Wuind huüle un dat Hius biewe, do fell et ümme un lagg platt. --- Os Jesus met düöser Priege to Enne was, geng dat ollen Luüen to Hadden, wat hoe seggt hadde. Hoe priege os oen Mann, doe Fullmacht fan Gott doteo hät, un ganß anners os doe Schriftgelerden.

8, 1-4
Os hoe van dem Biarge herafkamm, folgen em fiele Luüe. Do kamm oen Mann, doe hadde Iutslagg; doe fell for em dal un sia: Her, wenn diu wullt, dann kanns diu mui roeggen maken. Jesus strecke suine Hand iut, ruüre en an un sia: Ik will et deon; diu sass roeggen weren. Saugluiks was suin Iutslagg weg. Jesus sia em: Sui stille! Soegg do niks fan, go owwer hen un wuise dem Pruister, dat diu roeggen bis. Dann bringe doe Gawe, doe Moses forschriewen hät, dat den Luüen dat betuüget werd.

8, 5-13
Os hoe no Kapernaum truüggekamm, tratt oen Hauptmann for en un sia: Her, muin Knecht liggt tohius; hoe est lamm un hät fiele Puine. Jesus antweorde: Ik will kuomen un en gesund maken. Doe Hauptmann antweorde: Her, ik sen nich wert, dat diu in muin Hius kümmes. Soegg blaut oen Weort, dann werd muin Knecht oll gesund. Ik häwwe auk Hauge iawer mui un häwwe Saldoden unner mui: Wenn ik teo oenem soegge: Go! dann goet hoe, un teo dem annern: Kumm hiar! dann kümmet hoe, un teo muinem Knechte: Deo dat! dann doöt hoe dat. Os Jesus dat haur, wunnere hoe sik un sia teo den Luüen, doe em folgen: Ik soegge jiu: Sonnen Glauwen häww ik bui den Jiuden nich fiunen. Fiele süöke weret fan Osten un Westen kuomen un met Abraham, Isaak un Jakob innen Hiemelruike annen Diske sidden, owwer doe Iarwen, doe for Gott suin Ruik gebuaren send, süöt heriutjaget weren un biuden bluiwen, wo et duüster est; dor weret soe klagen un medden Tianen klappern. Jesus sia teo dem Hauptmanne: Go hen! Wat diu lofft häs, dat sall schoen. Suin Knecht weor in dersülwen Stunne gesund.

8, 14-22
Dann geng Jesus in Petrus suin Hius un sog, dat dem suine Swaigermudder krank lagg un Foewer hadde. Hoe ruüre iare Hand an, do namm dat Foewer af. Soe stonn up un bedoene en bui der Moltuit. --- Os et Owend weor, bröchten soe em no fiele, doe besiaden wören. Hoe draif doe Goester duür suin Weort iut un hoele olle, doe oen Loeden hedden. Sau weor dat Weort fan dem Prophoeden Jesajas erfüllt: Hoe hät iuse Gebriaken wegnuamen un iuse Krankhoeden hoelt. --- Os Jesus oene Masse Luüe ümme sik sog, loet hoe sik iawer doe Soe ant annere Oöwer foören. Do kamm oen Schriftgelerden no em un sia: Ik will dui ollerwiagen folgen, wo diu hengoes. Jesus antweorde em: Doe Fösse häwwet Löcker un doe Füögel unnerm Hiemel häwwet Nester, owwer doe Minskensuone hät ninne Stuie, wo hoe suinen Kopp dalloeggen kann. Oen anner Jünger sia teo em: Her, giff mui Ferlaif, dat ik erst hengon un muinen Fadder begrawen kann. Jesus antweorde em: Folge diu mui, un lott doe Dauen iare Dauen begrawen.

8, 23-34
Jesus tratt in oen Schepp un suine Jünger folgen em. Up oenmol kamm oen Stuorm, dat doe Wellen bet int Schepp sloögen. Hoe sloep owwer. Doe Jünger gengen hen un wecken en un roepen: Her, help us! Wui got unner! Hoe sia owwer: Wat send jui ängestlik un wo swack est jiue Glauwe! Dann stonn hoe up un drüwwe dem Wuine un dem Wiar; do was olls stille. Doe Luüe wunnern sik un sian: Wat est dat for oen Mann, dem Wuind un Wiar laiwet? Hoe kamm ant annere Oöwer in doe Giegend fan Gadara, do[e] loepen em Twoee inne Moöde, doe besiaden wören; doe kaimen fan den Griawern un wören ganß geförlik, dat ninn Minske den Wegg gon konn. Doe fengen an teo schroeggen: Wat häs diu met us for? Diu bis Gott suin Suone. Bis diu huirhen kuomen, dat diu us for der Tuit kwialen wullt? Wuider af was oen grauden Tropp Swuine upper Woee teo griasen. Do bidden en doe baisen Goester: Wenn diu us iutdruiwen wullt, dann lott us in doe Swuine gon. Hoe sia: Got weg! Do tüögen soe iut en gengen in doe Swuine. Doe ganße Tropp loep den Biarg herunner bet in doe Soe un fersaup. Doe Hoer loepen weg. Os soe in doe Statt kaimen, fertellen soe olls, auk dat, wat met den Kranken schoen was. Do geng doe ganße Statt heriut un kamm no Jesus. Os soe en droöpen, bidden soe en, hoe solle doch iar Land wir ferloden.

9, 1-8
Do staig hoe wir in dat Schepp, forde truügge un kamm wir in suine Statt. Do bröchten soe em oenen, doe was stuif van Gicht un moss uppen Bedde luiggen. Os Jesus iaren Glauwen sog sia hoe teo dem Kranken: Häwwe geoen Meot, muin Suone, dui send doe Sünnen vergiewen. Do moenen oenige fan den Schriftgelerden unner sik: Hoe lästert Gott. Jesus miarke dat un sia: Worümme denke jui sau laige doriawer in jiuem Hadden? Wa[s]<t> est denn lichter teo soeggen: Dui send doe Sünnen fergiewen, odder teo soeggen: Sto up un go herümme? Jui süöt owwer soen, dat doe Minskensuone Macht hät, doe Sünnen upper Ern teo fergiewen, dorümme sia hoe teo dem Kranken: Sto up, nimm duin Bedde un go nohius! Do stonn hoe up un geng nohius. Os doe Luüe dat sögen, ferschrecken soe sik, un danken Gott, dat hoe dem Minsken s[u]<ü>öke Macht giewen hadde.

9, 9-17
Os Jesus wuider geng, sog hoe oenen Mann for dem Tollhiuse sidden, doe hoede Matthäus; hoe sia teo em: Folge mui! Do stonn hoe up un geng met. Os hoe in Matthäus suinem Hiuse annen Diske satt, do kaimen fiele Töllner un Sünner un sedden sik met em annen Disk. Dat sögen doe Pharisäer un sian teo den Jüngern: Worümme ett jiue Mester met den Töllnern un Sünnern? Jesus haur dat un sia: Gesunne Luüe häwwet ninne Hülpe naidig, owwer kranke. Got hen un lert, wat dat Weort bedütt: Erbarmen will ik un nich Offer. Ik sümst sen kuomen, Sünner teo reopen, owwer nich Gerechte. --- Dann kaimen Johannes suine Jünger no em un sian: Worümme faste wui un auk doe Pharisäer un worümme fastet duine Jünger nich? Jesus antweorde: Küönt doe Hochtuitsgäste treoren, sau lang os doe Bruüme no dobui est? Do werd owwer oene Tuit kuomen, dat nen doe Bruüme wegnuamen werd; dann süöt soe fasten. Ninn Minske sedd´t oenen Lappen fan oenem nuiggen Stücke up oenen aulen Rock; doe Lappen ritt doch wir fan dem Rocke un doe Riss werd grödder. Ninn Minske gütt frisken Wuin in aule Säcke; dann ruidet doe Säcke un doe Wuin flütt iut un doe Säcke send ferluaren. Wui goedet jungen Wuin in nuiggge Säcke; dann hault soe boede iut.

9, 18-26
Os hoe sau met den Jüngern kuüre, kamm oen Iawerst, doe fell for em dal un sia: Muine Dochter est iawen stuorwen, owwer kumm un loegg iar doe Hand up, dann werd soe wir lebennig weren. Jesus stonn up un folge em met suinen Jüngern. --- Do was oene Fruwwe, doe hadde twialf Jore met dem Bleoe wat teo deon hat; doe kamm fan achter an en heran un namm den Saum fan suinem Rocke inne Hand. Soe dachte for sik: Wenn ik blaut suinen Rock anruüren kann, dan<n> were ik gesund. Jesus draigge sik ümme, sog soe un sia: Häwwe geoen Meot, muine Dochter, duin Glauwe hät dui oll holpen. Fan der Stunne an weor d<o>e Fruwwe gesund. --- Dann kamm Jesus in dem Iawersten suin Hius. Os hoe doe Floödenspieler un doe Klagewuiwer sog, sia hoe: Got huir weg! Dat Luüd est nich daude, et slöppet blaut. Do lachchen soe em wat iut. Os doe Luüe heriut wören, geng hoe herin un namm dat Kuind bui der Hand. Do stonn et up. Dat weor in der ganßen Giegend fertellt.

9, 27-31
Os Jesus fan dor wuidergeng, folgen em twoe Blinne, doe roepen: Erbarme dui iawer us, diu Suone fan David! Os Jesus dann in suin Hius geng, kaimen doe Blinnen no em hen. Hoe froge soe: Laiwe jui, dat ik dat deon kann? Do sian soe: Jeo, Her. Jesus beruüre iare Augen un sia: Sau os jui laiwet, sau sall dat weren. Do können soe doe Augen upmaken. Jesus ferbaut nen, do fan wat teo soeggen un sia: Soet teo, dat dat ninn Minske gewar werd. Os soe owwer weggengen, fertellen soe fan em in der ganßen Giegend.

9, 32-39
Os düöse wegwören, bröchten soe em oenen Minsken, doe was stumm un besiaden. Os hoe den baisen Goest iutdriewen hadde, konn doe Minske wir kuüren. Doe Luüe wunnern sik doriawer un sian: Sau wat häww wui süss in Israel nich soen. Doe Pharisäer sian: Hoe drifft doe Duüwel met dem biamsten van den Duüweln iut. Sau geng Jesus duür olle Stia un Diarper; hoe lere innen Scheolen, ferkünnige doe geoe Buaskop fan Gott suinem Ruike un hoele ollerhand Krankhoeden un Suüken. --- Os hoe dat Folk in grauden Troppen ankuomen sog, dai em dat Hadde woe; soe wören ferkuomen un ferwarleoset os Schope, doe ninnen Hoer häwwet. Do sia hoe teo den Jüngern: Doe Arn est graut, owwer do send män woenig Arboeder. Dorümme biddet den Heren, dem doe Arn hairt, dat hoe Arboeder for suinen Arn bestellt.

10, 1-10
Dann roep hoe suine twialf Jünger tohaupe un gaff nen Macht, dat soe unroeggen Goester iutdruiwen un ollerhand Krankhoeden un Suüken hoelen können. Düt send doe Namen fan den twialf Aposteln: Simon, doe auk Petrus hett, un suin Breor Andreas; Jakobus, doe Suone fan Zebedäus, un suin Breor Johannes; Philippus un Bartholomäus; Thomas un Matthäus doe Töllner; Jakobus, doe Suone fan Alphäus un Lebbäus, doe auk Thaddäus hett; Simon iut Kana un Judas iut Karioth, doe en ferron hät. Düöse Twialwe schicke Jesus iut un ermane soe: Got nich no den Hoeden un nich in doe Stia fan den Samaruitern. Got no den ferluarnen Schopen iut Israel suinem Hius. Got dohen un ferkünniget: Dat Hiemelruik est dichte herankuomen. Hoelet doe Kranken, wecket doe Dauen up, maket doe Iutsättigen roeggen un druiwet doe baisen Goester iut! Jui häwwet et ümmesüss kriegen; jui süöt et auk ümmesüss giewen. Niemet ninn Gold, Sülwer odder Kuaper met, ninne Roesetasken, nich duwwelt Tuüg, ninne Scheoe un ninnen Handstock! Doe arboedet, est wert, dat hoe fersuarget werd.

10, 11-20
Wenn jui in oene Statt odder in oen Duarp got, dann froget erst, wer dat ferdoent, dat jui bui em inkert. Dann bluiwet bui dem, bet jui wir weggot. Wenn jui in oen Hius got, dann wünsket dem Hiuse Fruiden. Wenn dat Hius et wert est, dann sall doe Fruide dor bluiwen; wenn et dat nich wert est, dann sall doe Fruide wir up jiu truüggekuomen. Wo soe jiu nich upniemen un jiue Buaskop nich hairen witt, do ferlodet dat Hius un doe Statt un schüddet den Sand fan jiuen Foöden. Ik soegge jiu: Dem Lanne Sodom un Gomorra sall et annen Gerichtsdage biader gon os sonner Statt. Ik schicke jiu os Schope midden tüsken doe Wülwe; dorümme suid kleok os doe Schlangen un one Falsk os doe Diuwen. Niemet jiu for den Minsken in achte! Soe weret jiu for dat Gericht bringen un in iaren Scheolen slon. Auk for Küönike un Fürsten weret soe jiu ümme mui stellen; dann süö jui den sümst un den Hoeden oen Tuügnis fan mui giewen. Wenn soe jiu dorhen bringet, dann maket jiu ninne Suargen doriawer, wat jui soeggen süöt. In der Stunne sall jiu dat rechte Weort giewen weren. Jui send et nich, doe do Antweort giewet. Doe Goest fan jiuem Fadder est dat, doe iut jiu sprecket.

10, 21-33
Oen Breor sall den annern uppen Daud anklagen un doe Fadder suin oegen Kuind. Kinner süöt giegen doe Aulen upston un soe ümmebringen loden. Soe weret jiu olle hassen, wuil jui muinen Namen bekennt; doe owwer bet ant Enne iuthöllt, doe werd reddet weren. Wenn soe jiu in oener Statt ferfolget, dann got in oene annere. Ik soegge jiu: Jui weret met der Arboet in Israel suinen Stian nau nich to Enne suin, wenn doe Minskensuone wuirkümmet. Oen Lerling sall nich moer goelen os suin Mester, un oen Knecht sall nich moer goelen, os suin Her. Doe Lerling mott tofria suin, dat hoe et hät os suin Mester, un doe Knecht, dat hoe et hät os suin Her. Wenn soe den Hiusheren for Beelzebul iutschoelt, dann weret soe dat bui dem Hiusgesinne no fiel moer deon. Suid nich bange for den Minsken! Do est niks ferstiaken, wat nich wir fiunen werd, un niks ferbuargen, wat nich wir soen werd. Wat ik jiu innen Duüstern soegge, dat ferkünniget fruiheriut bui Lechten; wat ik jiu int Aur soegge, dat prieget uppen Dacke! Suid nich bange for den Minsken, doe dat Luif, owwer nich doe Soele ümmebringen küönt; wart jiu owwer for dem, doe Luif un Soele inner Hölle ferdiarwen kann. --- Kostet twoe Luünike nich oenen Pennik? Un doch fällt nich oene dofan one jiuem Fadder suinen Willen uppe Ern. Bui jiu send owwer olle Hore uppen Koppe tellt. Dorümme suid unbesuarget; jui goelt moer os fiele Luünike. Doe sik for den Minsken teo mui bekennt, teo dem will ik mui auk for muinem Fadder innen Hiemel bekennen. Doe owwer for den Minsken fan mui niks wieden well, fan dem will ik auk for muinem Fadder innen Hiemel niks wieden.

10, 34-42
Denket nich, dat ik kuomen sen, Fruiden upper Ern teo bringen; ik sen kuomen dat Swert teo bringen un nich den Fruiden. Ik sen kuomen, Fadder un Suonen, Mudder un Dochter, Swaigermudder un Swaigerdochter unoenig teo maken. In suinem oegen Hiuse werd doe Minske Struit häwwen. Doe Fadder un Mudder loewer hät os mui, doe daug nich for mui. Doe Suone un Dochter loewer hät os mui, doe daug auk nich for mui. Doe nich suin Kruüß up sik nimmet un mui folget, doe daug nich for mui. Doe suin Liewen behaulen well, doe werd et ferloesen, un doe suin Liewen ümme mui ferlüsst, doe werd et fuinen. Doe jiu upnimmet, doe nimmet mui up, un doe mui upnimmet, doe nimmet den up, doe mui schicket hät. Doe oenen Prophoeden upnimmet, wuil hoe oen Prophoet est, doe sall auk den Laun häwwen, den oen Prophoet kriggt. Doe oenen Gerechten upnimmet, wuil hoe oen Gerechten est, doe sall auk den Laun häwwen, den oen Gerechten kriggt. Doe oenem fan düösen geringen Luüen huir blaut oen Glass kault Wader gifft, wuil doe muin Jünger est, doe sall nich ümme suinen Laun kuomen.

11, 1-6
Os Jesus suinen twialf Jüngern düöse Gebodde seggt hadde, geng hoe fan dor wuider, wuil hoe in den Stian leren un priegen woll. --- Os Johannes innen Gefängnisse fan Christus suinen Wiarken haur, schicke hoe twoee fan suinen Jüngern no em hen un loet en frogen: Bis diu doe Christus, doe do kuomen sall, odder süö wui no up oenen annern toöwen? Jesus antweorde: Got hen un fertellt Johannes, wat jui hairt un soet: Doe Blinnen küönt soen, doe Lamen küönt gon, doe Iutsättigen weret roeggen, doe Tauben küönt hairen, doe Dauen weret upwecket un den Armen werd doe geoe Buaskop ferkünniget, un sialig est, doe nich an mui ire werd.

11, 7-19
Os doe Buan weggengen, feng Jesus an, dem Folke fan Johannes teo fertellen. Worümme sen jui no Johannes in doe Sandbiarge gon? Wat woll jui do soen? Oen Roet, dat doe Wuind hen un hiar woegget? Sieker nich. Worümme sen jui denn hengon? Woll jui oenen Minsken soen, doe Suidenklair dräggt? Auk nich. Süöke Luüe send in den Huüsern fan Küöniken. Worümme sen jui denn no Johannes gon? Woll jui oenen Prophoeden soen? Ik soegge jiu: Düöse Mann est moer os oen Prophoet. Fan dem stoet schriewen: Suü, ik schicke dui muinen Buan foriut; doe sall dui den Wegg trechtemaken. Ik soegge jiu: Fan ollen, doe uptrian send, est ninn Minske grödder os Johannes, doe Toöfer, owwer doe geringeste innen Hiemelruike est grödder os hoe. Suit Johannes uptrian est, kümmet dat Hiemelruik met Macht, un doe et fan Hadden soöket, weret et fuinen. Olle Prophoeden un dat Gesett häwwet bet up Johannes dofan wuisseggt. Wenn jui et goelen loden witt: Hoe est Elias, doe kuomen sall. Doe Auren hät, doe hair teo! --- Met wem sall ik owwer düt Folk fergluiken? Et glicket den Kinnern, doe anner Strode sidd´t un spielt un sik oenanner teoreopet un soegget: Wui häwwet wat Lustiges flott un jui häwwet nich danßet; wui häwwet oen Treorloed sungen un jui häwwet nich grienen. Johannes est kuomen un ett un drinket woenig. Dorümme soegget soe: Hoe est fan Sinnen. Doe Minskensuone est kuomen, ett un drinket os annere; do soegget soe: Hoe frett un süppet sik full un hät Fründskop met Töllnern un Sünnern. Of dat richtig est, wat joeder doöt, werd doran klor, wat dono kümmet.

11, 20-24
Do feng hoe an, iawer doe Stia teo schoelen, wo hoe doe moesten Wunner don hadde, un doe sik doch nich biadert hedden. Et sall dui laige gon, Chorazin! Et sall dui laige gon, Bethsaida! Wenn in Tyrus un Sidon süöke Wunner schoen wören os bui jiu, dann hedden soe sik in Sack un Asken sedd´t un sik längest bekert. Ik soegge jiu, et sall Tyrus un Sidon annen Gerichtsdage biader gon os jiu. Un diu Kapernaum, diu menns, diu wöres bet annen Hiemel luawet weren; diu sass bet inne Hölle stott weren. Wenn in Sodom doe Wunner schoen wören os bui dui, dann stönne doe Statt fandage no. Ik soegge dui: Dem Lanne Sodom werd et annen Gerichtsdage biader gon os dui.

11, 25-30
Teo der Tuit sia Jesus: Ik danke dui, Fadder, Her iawer Hiemel un Ern, dat diu düöse Dinge for den Wuisen un Kleoken ferbuargen hölls un den Unmünnigen wuiset häs. Jeo, Fadder, sau häs diu dat wollt. Olls est mui fan muinem Fadder iawergiewen weoren. Den Suonen kennt blaut doe Fadder un den Fadder kennt blaut doe Suone un doe, dem doe Suone dat wuisen well. --- Kuomet olle no mui, wenn jui Moögge un Lasten häwwet, ik will jiu driagen helpen. Niemet muine Gebodde an un lert fan mui; ik sen fan Hadden sachte un doemoödig; dann were jui Traust for jiue Soele fuinen. Muine Gebodde send gelinne un[d] muine Last est lichte.

12, 1-13
Ümme doe Tuit geng Jesus annen Sunndage iawer oen Kaurnfaild. Suine Jünger hedden Hunger un fengen an, Oren afteoruiden un doe Kairn teo iaden. Dat sögen doe Pharisäer un sian: Kuik, duine Jünger deot wat, wat soe annen Sunndage nich deon drüöwet. Hoe antweorde: Häwwe jui nich liasen, wat David dai, os hoe un doe bui em wören, Hunger hedden? Wo hoe in Gott suin Hius geng un Braut att, dat blaut doe Pruister iaden dröffen? Odder häwwe jui nich im Gesedde liasen, dat doe Pruister innen Tempel auk annen Sunndage arboedet un doch ninn Unrecht deot? Ik soegge jiu owwer: Huir est moer os doe Tempel. Wenn jui dat Weort richtig ferstönnen: Erbarmen will ik un nich Offer, dann hedde jui doe Unschülligen nich richtet. Doe Minskensuone est Her iawer den Sunndag. --- Hoe geng fan dor wuider un kamm in iare Scheole. Do was oen Mann, doe hadde oene welke Hand. Soe frogen en: drüö wui annen Sunndage Krankhoeten hoelen? Soe söchten oenen Grund, dat soe en ferklagen können. Hoe antweorde: Wenn oenem fan jiu annen Sunndage oen Schop innen Saut felle, tüöge hoe dat nich saugluiks wir heriut? Est niu nich oen Minske moer wert os oen Schop? Dorümme drüö wui auk annen Sunndage Geoes deon. Dann sia hoe teo dem Manne: Strecke duine Hand iut! Hoe strecke soe iut un soe weor wir gesund os doe annere.

12, 14-21
Do gengen doe Pharisäer heriut un iawerloögen, wo soe en ümmebringen können. Jesus miarke dat owwer un geng dor weg. Fiele Luüe gengen met em un hoe make soe olle gesund; hoe ferbaut nen owwer, dat soe dat bekannt maken. Domedde soll wor weren, wat doe Phrophoet Jesajas seggt hät: Suü, dat est muin Knecht, den ik mui iutwält häwwe, un muin Loefste, an dem muin Hadde Gefallen hät. Ik will em muinen Goest giewen un hoe sall den Fölkern ferkünnigen, wat Recht est. Hoe werd ninnen Struit un Lärm maken un suine Stimme nich uppen Stroden hairen loden. Hoe werd dat Roetspuir, dat knicket est, nich afbriaken, un den Decht, doe no glümket, nich iutpiußen, bet hoe for dem Gerichte dat Recht gewunnen hät. Up suinen Namen weret olle Fölker huapen.

12, 22-37
Do bröchten soe em oenen Besiadenen, doe was blind un stumm. Jesus make en gesund, dat hoe kuüren un soen konn. Doe Luüe staunen un sian: Est hoe David suin Suone? Os doe Pharisäer dat hairen, sian soe: Hoe drifft doe baisen Goester innen Bunne met Beelzebul iut; dat est doe Biamste dofan. Jesus kenne owwer iare Gedanken un sia: Oen Ruik, dat in sik sümst unoenig werd, dat ferfällt, un oene Statt odder oen Hius, wo nich Fruiden haulen werd, kann nich beston. Wenn niu oen Sotan den annern iutdrifft, dann häwwet soe Struit unnern anner; wo kann dann suin Ruik beston? Wenn ik doe baisen Goester innen Bunne met Beelzebul iutdruiwe, wer helpet denn jiuen Jüngern dobui? Dorümme weret soe jiu in düösem Struide Unrecht giewen. Wenn ik owwer doe baisen Goester duür Gott suinen Goest iutdruiwe, dann est suin Ruik oll teo jiu kuomen. Odder küönt soe bui oenem starken Manne inbriaken un em den Hiusrot wegniemen, wenn soe en nich erst fastebuint? Dann erst küönt soe dat Hius iutruümen. Doe nich met mui est, doe est giegen mui, un doe nich met mui sammelt, doe ferstroögget. Dorümme soegge ik: Olle Sünnen un Lästerungen küönt dem Minsken fergiewen weren, owwer doe Lästerung giegen den Hoeligen Goest werd em nich fergiewen weren. Doe wat giegen den Minskensuonen seggt, dem kann dat fergiewen weren; doe owwer wat giegen den Hoeligen Goest seggt, dem werd dat nich fergiewen, nich in düöser un nich in der annern Welt. --- Wenn doe Baum geot est, dann est auk doe Frucht geot. Wenn owwer doe Baum nich daug, dann daug auk doe Frucht nich. An der Frucht lere wui den Baum kennen. Jui Slangentuüg! Wo küöne jui wat Geoes soeggen, wenn jui sümst laige send? Wat innen Hadden sitt, dat sprekket doe Mund iut. Doe geoe Minske doöt Geoes iut geoem Hadden; doe laige Minske doöt Laiges iut laigem Hadden. Ik soegge jiu owwer, dat doe Minsken iawer joed unnüdde Weort, dat soe seggt häwwet, am Gerichtsdage Antweord giewen müöt. No duinen Woören sass diu fruispruaken un no duinen Woören bestraft weren.

12, 33-45
Do sian oenige fan den Schriftgelerden un Pharisäern teo em: Mester, wui möchten gern oen Wunnertoeken fan dui soen. Hoe antweorde: Düt Geslecht, dat full Laighoet sitt un fan Gott affalen est, well oen Wunnertoeken fan mui; soe weret ninn Toeken kruigen, os blaut dat fan dem Prophoeden Jonas. Sau os Jonas droe Dage un droe Nächte innen Biuke fan dem Untir wiesen est, sau sall auk doe Minskensuone droe Dage un droe Nächte innen Schaude fanner Ern suin. Doe Luüe iut Ninive weret met düösem Geslechte togluike for dat Gericht trian un weret et ferurdoelen. Soe bekeren sik no Jonas suiner Priege; huir est owwer moer os Jonas. Doe Küönikin iut Suüden werd met düösem Geslechte togluike for dat Gericht trian un werd et ferurdoelen. Soe kamm wuit iut Suüden un woll Salomo suine Wuishoet hairen; huir est owwer moer os Salomo. --- Wenn doe unroeggen Goest iut dem Minsken heriutkümmet, dann goet hoe an oensame Stuien, söcht Riue un finnt soe nich. Dann denket hoe: Ik will wir in muin Hius truüggegon, wo ik wiesen sen. Wenn hoe ankümmet, dann est dat lieg, owwer roeggen kuirt un wacker smücket. Dann goet hoe hen un halt no siewen annere Goester, doe no laiger send os hoe. Doe toet do in un wuont do, un dann werd dat met dem Minsken laiger os forhiar. Sau werd dat auk met düösem baisen Geslechte gon.

12, 46-50
Os hoe dem Folke sau priege, stönnen suine Mudder un suine Broör biuden un wollen met em kuüren. Do sian soe em: Duine Mudder un duine Broör stot biuden un witt met dui kuüren. Hoe antweorde dem, doe em dat sia: Wer est muine Mudder un wer send muine Broör? Dann wuise hoe medder Hand no suinen Jüngern un sia: Do soet muine Mudder un muine Broör. Doe den Willen fan muinem Fadder innen Hiemel doöt, doe est muin Breor, muin Süster un muin Mudder.

13, 1-9
An dem Dage geng Jesus iut dem Hiuse un sedde sik anne Soe. Do kaimen sau fiele Luüe tohaupe, dat hoe in oen Schepp stuigen un sik do dalsedden moss. Doe Luüe stönnen annen Oöwer. Hoe make nen ollerhand duür Gluiknisse klor un sia: Oen Landmann geng up suinen Acker un woll saiggen. Os hoe saigge, fell wat uppen Wegg. Do kaimen doe Füögel un picken et up. Wat fell up stoenergen Grund, wo nich fiel Ern was. Dat geng rask up, wuil et nich doepe inner Ern lagg. Os owwer doe Sunne hoet schain, welken un blecken doe Halme, wuil doe Woddeln nich doepe geneog saiden. Wat fell dohen, wo Dairn wüößen, doe schüöden hauge up un kriegen doe Sot unner. Wat fell up geoen Acker un brochte Frucht, wat hunnertmol, wat sesstigmol un wat dartigmol sau fiel, os iutsaigget was. Doe Auren hät teo hairen, doe haire teo.

13, 10-23
Do kaimen doe Jünger un sian: Worümme seggs diu den Luüen dat in Gluiknissen? Hoe antweorde: Jiu est et giewen dat Gehoemnis fan dem Hiemelruike teo ferston, düösen annern owwer nich. Doe wat hät, dem sall no moer giewen weren, dat hoe Iawerfleot hät. Doe owwer woenig hät, dem sall dat auk nuamen weren, wat hoe hät. Dorümme soegge ik nen dat in Gluiknissen. Soe häwwet Augen un soet nich, soe häwwet Auren un hairt nich, soe ferstoet et nich. Sau werd wor, wat Jesajas wuisseggt hät: Jui süöt hairen un nich ferston; jui süöt soen un nich kennen. Düösem Folke est dat Hadde ferstocket; iare Auren hairt swor; iare Augen häwwet soe teomaket. Sau küönt soe met iaren Augen nich soen, met iaren Auren nich hairen, met iaren Hadden nich ferston un sik nich bekeren, dat ik soe hoele. Owwer sialig send jiue Augen, wuil soe wat soet, un jiue Auren, wuil soe wat hairt. Ik soegge jiu: Fiele Prophoeden un Gerechte häwwet dono ferlange<t>, dat teo soen, wat jui soet, un häwwet et nich soen, un dat teo hairen, wat jui hairt un häwwet et nich haurt. --- Jui süöt niu hairen, wat dat Gluiknis bedütt. Wenn oen Minske dat Weort fan Gott suinem Ruike hairt un nich ferstoet, dann kümmet doe Duüwel un nimmet doe Sot weg, doe in suin Hadde saigget est. Bui dem est doe Sot uppen Wegg falen. Wat up stoenergen Grund fällt, dat bedütt oenen, doe dat Weort hairt un gluiks met Froöden upnimmet. Et hät owwer ninne Woddeln in em; hoe höllt män oene korde Tuit iut. Wenn Loeden un Ferfolgung dorümme kuomet, dann fällt hoe fan dem Glauwen af. Wat dohen fällt, wo doe Dairn wasset, dat bedütt oenen, doe dat Weort hairt, bui dem et owwer fan den Suargen ümme weltlike Dinge un fan der Guir no Geld ersticket werd, dat et ninne Frucht bringet. Wat up geot Land fällt, dat bedütt oenen, doe dat Weort hairt un ferstoet un auk Frucht bringet, doe oene hunnertmol, doe annere sesstigmol un doe drüdde dartigmol duwwelt.

13, 23-30
Dann fertelle hoe oen anner Gluiknis un sia: Gott suin Ruik glicket oenem Minsken, doe geot Sotkaurn up suinen Acker saigge. Os owwer doe Luüe sloepen, kamm suin Fuind un saigge Unkriut tüsken den Woeden un geng weg. Os niu do<e> Sot upgeng un Frucht ansedde, do was do auk Unkriut. Do kaimen doe Knechte no dem Hiusheren un sian: Her, häs diu nich roeggen Sotkaurn up den Acker saigget? Wo kümmet denn dat Unkriut hiar? Hoe antweorde: Dat hät doe Fuind don. Do frogen doe Knechte: Süö wui hengon un et iutruiden? Hoe sia: Nai, jui ruidet süss den Woeden met iut. Lodet boede tohaupe upwassen, bet doe Arn kümmet. Dann will ik den Buinern soeggen: Soöket erst dat Unkriut tohaupe un buint et in Buüne, dat et ferbrennt werd, owwer den Woeden bringet mui inne Schuürn.

13, 31-43
Oen anner Gluiknis fertelle hoe un sia: Dat Hiemelruik glicket oenen Siemtkairn, dat oen Mann namm un up suinen Acker saigge. Dat est dat lütkeste Sotkairn. Wenn et owwer upwässet, dann werd et grödder os doe annern Sorden, un et werd oen Baum, dat doe Füögel kuomet un sik Nester up suinen Twoögern maket. --- Oen anner Gluiknis fertelle hoe un sia: Dat Hiemelruik glicket dem Siurdoege. Den namm oene Fruwwe un menge en met droe Schiepel Mial, bet doe ganße Doeg suürt hadde. --- Düt sia Jesus dem Folke in Gluiknissen un hoe sia em niks one Gluiknisse. Sau erfülle sik, wat doe Prophoet seggt hät: Ik will in Gluiknissen priegen un will iutspriaken, wat fan Anfang an ferbuargen wiesen est. Dann loet Jesus doe Luüe weggon un geng wir in suin Hius. Do kaimen doe Jünger un sian: Wat bedütt dat Gluiknis fan dem Unkriue uppen Acker? Hoe antweorde: Doe do geot Sotkaurn saigget, dat est doe Minskensuone. Doe Acker, dat est doe Welt. Doe geoe Insot, dat send doe Kinner innen Hiemelruike. Dat Unkriut, dat send doe Kinner fan dem Baisen. Doe Baise, doe dat Unkriut saigget, dat est doe Duüwel. Doe Arn, dat est dat Enne fanner Welt. Doe dat Kaurn inarnt, dat send doe Engel. Sau os dat Unkriut tohaupesocht un ferbrennt werd, sau sall dat auk annen Enne fanner Welt teogon. Doe Minskensuone werd suine Engel schicken; doe süöt iut suinem Ruike olle sammeln, doe Laiges deot un annere ferdiarwet. Soe süöt soe int Fuür smuiden. Do werd soe huülen un biewen. Doe Frommen weret dann in dem Ruike fan iarem Fadder os doe Sunne glänßen. Doe Auren hät, doe haire teo.

13, 44-52
Dat Hiemelruik glicket auk oenem Schadde, doe uppen Acker fergrawen was. Do was oen Mann, doe faun den, decke en wir teo un geng for Froöden hen un ferkoffe olls, wat hoe hadde un koffe den Acker. Dat Hiemelruik glicket auk oenem Kaupmanne, doe geoe Perlen sochte. Os hoe oene besonners geoe faun, geng hoe hen un ferkoffe olls, wat hoe hadde, un koffe doe Perlen. Dat Hiemelruik glicket auk oenem Fiskhamme, dat duür doe Soe tuagen werd un wo soe dann ollerhand Fiske medde fanget. Wenn et full est, dann toet soe et ant Oöwer. Do sedd´t sik dann doe Fisker dal un loegget doe geoen Fiske in oen Fatt; doe owwer niks werd send, smuidet soe weg. Sau werd dat auk annen Enne fanner Welt teogon. Doe Engel weret iutgon un doe Laigen tüsken den Frommen weghalen. Doe süöt dann int Fuür smieden weren, wo soe klagen un biewen weret. Häwwe jui dat olle ferston? Soe antweorden: Jeo. Do sia hoe: Joeder Jünger, doe os jui for den Denst in Gott suinem Ruike iutbillt est, glicket oenem Hiusfadder, doe Nuigges un Aules iut suinem Schadde heriutlanget.

13, 53-58
Os Jesus düöse Gluiknisse fertellt hadde, geng hoe fan do weg. Hoe geng in suine Fadderstatt Nazareth un lere dor in den Scheolen, dat doe Luüe staunen un sian: Wo hät hoe doe Wuishoet hiar un doe Kraft for doe Wunner? Est hoe nich dem Timmermann suin Suone? Hett suine Mudder nich Maria? Send Jakobus, Joseph, Simon un Judas nich suine Broör? Wuont suine Süstern nich olle huir bui us? Wo hät hoe dat denn olls hiar? Soe wollen niks fan em wieden. Jesus sia: Oen Prophoet güllt nirgens woeniger os in suiner Hoemat un in suinem oegen Hiuse. Hoe dai dor woenig Wunner, wuil hoe ninnen Glauwen faun.

14, 1-12
Ümme düöse Tuit weor auk dem Küönik Herodes fan Jesus wat fertellt. Hoe sia teo suinen Knechten: Dat est Johannes doe Toöfer. Doe est fan den Dauen wir upston; dorümme doöt hoe süöke Wunner. Herodes hadde Johannes ümme Herodias, dat was doe Fruwwe fan suinem Breor Philippus, gefangen niemen, met Kuin buinen un int Gefängnis sedden loden. Johannes hadde em seggt: Et est nich recht fan dui, dat diu soe os Fruwwen häs. Hoe hedde en gern ümmebrocht, owwer hoe was for dem Folke bange. Dat hoel Johannes for oenen Prophoeden. --- Os Herodes suin Geburtsdagg fuirt weor, do danße doe Dochter fan Herodias for den Gästen, dat et Herodes gefell. Do ferspreok hoe iar met oenem Oede, hoe wolle iar giewen, wat soe fan em föddere. Do sia soe, wat iare Mudder iar oll forhiar angiewen hadde: Giff mui huir Johannes suinen Kopp up oene Schüödel. Doe Küönik weor bedroöwet, owwer ümme den Oed, den hoe iar giewen hadde, un ümme doe Luüe, doe met annen Diske saiden, befeol hoe, soe sollen iar den Kopp bringen. Hoe schicke hen un loet Johannes innen Gefängnisse den Kopp afslon. Doe Kopp weor upper Schüödel brocht un dem Luüe giewen. Dat brochte en suiner Mudder. Doe Jünger fan Johannes kaimen un halen suin Luik un begroöwen en. Dann gengen soe hen un sian Jesus Beschoed.

14, 13-21
Os Jesus dat haur, forde hoe medden Scheppe weg un sochte oene stille Stuie, wo hoe for sik allaine was. Doe Luüe hairen dat owwer doch un gengen tofeode iut den Stian no em hen. Do kamm hoe iut dem Scheppe heriut. Os hoe doe fielen Luüe sog, dai em dat Hadde woe. Doe krank wören, make hoe gesund. Os et Owend weor, kaimen suine Jünger un sian: Doe Giegend est huir nich bewuont un et est oll lade. Lott doe Luüe gon, dat soe in doe Diarper got un sik wat teo iaden kaupet. Jesus sia: Est dat naidig, dat soe weggot? Giewet jui nen wat teo iaden! Soe antweorden: Wui häwwet huir niks os fuif Braie un twoe Fiske. Do sia hoe: Bringet mui doe huirhen! Hoe befeol, doe Luüe sollen sik upt Gräss sedden. Dann namm hoe doe fuif Braie un twoe Fiske, kaik up nom Hiemel un sia dat Dankgebett. Dann breok hoe doe Braie, gaf<f> soe den Jüngern un doe Jünger gaiwen soe den Luüen. Soe aiden olle un woören satt. Soe söchten doe Brocken tohaupe, doe iawerbliewen, twialf Kiarwe full. Do hedden owwer fuifdiusend Mann gieden, one doe Fruwwen un Kinner.

14, 22-36
Jesus dränge suine Jünger, soe sollen upt Schepp gon un em ant annere Oöwer foriutfoören, wuil hoe doe Luüe nohius schicken woll. Os hoe dat don hadde, staig hoe allaine up oenen Biarg un bia for sik. Os et dunkel weor, was hoe ganß allaine. Dat Schepp was oll midden upper Soe un hadde fiel fan den Wellen teo luin; et forde giegen den Wuind. Inner foerden Nachttuit tüsken droe un sess Iur kamm Jesus up doe Jünger teo un geng uppen Wader. Os doe Jünger dat sögen, ferschrecken soe sik un mennen, et wöre oen Gespenst, un schroeggen for Angest. Do roep Jesus soe an un sia: Suid stille! Ik sen et; ferfäret jiu nich! Do antweorde Petrus: Her, bis diu dat? Dann lott mui iawert Wader no dui kuomen. Jesus sia: Kumm hiar! Petrus staig iut dem Scheppe un geng up dem Wader no Jesus. Os hoe owwer den starken Wuind miarke, weor hoe bange un feng an teo sinken. Do roep hoe: Her, help mui! Jesus hoel em doe Hand hen, graip en un sia: Wo swack est duin Glauwe! Worümme häs diu twuiwelt? Os soe in dat Schepp stiegen, leog sik doe Wuind. Doe annern, doe innen Scheppe wören, fellen for em dal un sian: Diu bis warhaftig Gott suin Suone. Soe förden heriawer, stiegen ant Land un kaimen no Genezareth. Os doe Luüe gewar woören, dat hoe dat was, schicken soe in doe ganße Giegend rundherümme Beschoed un bröchten em olle Kranke. Doe bidden en, dat soe den Saum fan suinem Mantel anruüren dröffen. Olle, doe do anruüren, woören gesund.

15, 1-20
Do kaimen Pharisäer un Schriftgelerde iut Jerusalem un frogen Jesus: Worümme iawertriat duine Jünger doe Forschriften, doe us doe Aulen giewen häwwet? Soe wasket sik doe Hänne nich forhiar, wenn soe iaden witt. Hoe antweorde: Worümme iawertria jui Gott suin Gebott, ümme jiue Forschriften teo haulen? Gott hät seggt: Diu sass duinen Fadder un duine Mudder eren; doe Fadder un Mudder ferflöcket, doe sall stiarwen. Jui soegget owwer: Doe teo Fadder odder Mudder seggt: Wat diu fan mui teo föddern häs, dat will ik loewer Gott giewen, doe dat seggt, doe briuket dat Fadder un Mudder nich mer teo giewen. Sau staide jui Gott suin Gebott met jiuen Forschriften ümme. Jui Huüchler! Jesajas hät ganß richtig fan jiu wuisseggt: Düt Folk ert mui medden Munne, owwer medden Hadden est et nich bui mui. Soe ert mui fergiewens; wat soe lert, dat send Gebodde fan Minsken. Dann roep hoe dat Folk heran un sia: Hairt teo un ferstot mui! Wat innen Mund heringoet, dat maket den Minsken nich unroegggen; wat owwer iut dem Munne heriutkümmet, dat maket en unroeggen. --- Do kaimen suine Jünger un sian: Woes diu auk, dat doe Pharisäer sik iargern, os soe dat hairen mössen? Hoe antweorde: Doe Planten, doe muin Fadder innen Hiemel nich sedd´t hät, süöt iutrieden weren. Lodet soe! Soe send blinne Hoer for Blinne. Wenn owwer oen Blinnen den annern lett, dann falt soe boeden inne Kiulen. Do sia Petrus: Soegg us, wat dat Gluiknis bedütt. Jesus antweorde: Sen jui auk no sau unferstännig? Begruipe jui nich, dat olls, wat innen Mund heringoet, innen Magen kümmet un duür doe Diarme wir afgoet? Wat owwer iut dem Munne heriutkümmet, dat kümmet iut dem Hadden; dat maket den Minsken gemoen. Iut dem Hadden kuomet arge Gedanken: Morden, Oebriaken, Stialen, Loegen un Lästern. Dat send Dinge, doe den Minsken gemoen maket, owwer met Hännen iaden, doe nich wuosken send, dat maket en nich gemoen.

15, 21-28
Dann ferloet Jesus doe Giegend un taug sik bet in dat Land fan Tyrus un Sidon truügge. Do kamm oene Hoedenfruwwe iut der Giegend no em un roep: Her, diu Suone fan David, erbarme dui iawer mui! Muine Dochter werd fan oenem baisen Goeste kwialt. Jesus gaff iar ninne Antweord. Do kaimen suine Jünger, bidden un sian: Deo dat doch! Soe schroegget achter us hiar. Hoe antweorde: Ik sen blaut for doe ferluarnen Schope iut dem Hiuse Israel schicket. Soe kamm owwer, fell for dem dal un sia: Her, help mui! Hoe antweorde: Et est nich recht, dat den Kinnern dat Braut wegnuamen un den Ruüens hensmieden werd. Soe sia: Wisse, Her, doe Ruüens drüöwet blaut doe Krüömels upsoöken, doe iaren Heren fannen Diske falt. Do antweorde Jesus: Wuif, duin Glauwe est graut. Dui sall weren, wat diu wullt. Fan der Stunne an weor iare Dochter gesund.

15, 29-39
Jesus geng fan dor wir weg un kamm an doe Soe in Galiläa. Dann staig hoe up oenen Biarg un sedde sik dal. Do kaimen fiele Luüe no em hen; doe bröchten Lame, Blinne, Stumme, Krüöpel un fiele annere Kranke un loögen soe em for doe Foöde. Hoe hoele soe olle. Doe Luüe staunen, os soe sögen, dat doe Stummen kuüren, doe Krüöpel ston, doe Lamen gon un doe Blinnen soen können. Soe danken Israel suinem Gott. --- Do roep Jesus doe Jünger no sik hen un sia: Doe Luüe deot mui laid. Soe send oll droe Dage bui mui wiesen un häwwet niks mer teo iaden. Ik kann soe nich hungerg weggon loden, wuil soe süss unnerwiagens luiggen bluiwet. Do sian doe Jünger, wo süö wui in düöser Giegend sau fiel Braut hiarniemen, dat soe olle satt weret? Jesus froge: Wofiel Braut häwwe jui huir? Soe sian: Siewen un twoe lütke Fiske. Do loet hoe dat ganße Folk uppe Ern sidden gon. Dann namm hoe doe siewen Braie un doe Fiske, sia dat Dankgebett, breok doe Braie un gaff soe den Jüngern. Doe Jünger gaiwen soe den Luüen. Soe aiden olle un woören satt. Dann söchten soe olls tohaupe, wat iawerbliewen was, siewen Kiarwe full. Do hedden foerdiusend Mann gieden, one doe Fruwwen un Kinner. Dann loet hoe doe Luüe weggon, staig in oen Schepp un kamm in doe Giegend fan Magadan.

16, 1-12
Dor kaimen doe Pharisäer un Saddußäer no em hen. Soe wollen en fersoöken un ferlangen fan em, hoe solle soe oen Toeken fannen Hiemel soen loden. Jesus antweorde: Wenn et Owend est, dann soegge jui: Et gifft geot Wiar; doe Hiemel est raut, un muarens soegge jui: Et gifft fandage Unwier; doe Hiemel est raut un wolkig. Wo doe Hiemel iutsuüt, dat küöne jui iutloeggen, owwer doe Toeken fanner Tuit fersto jui nich. Oen baise un gottlaus Geslecht ferlanget oen Toeken. Et werd em owwer ninn anner Toeken giewen weren, os dat fan dem Prophoeden Jonas. Dann loet hoe soe ston un geng weg. --- Os doe Jünger an dat annere Oöwer fanner Soe kaimen, hedden soe fergieden, Braut metteoniemen. Do sia Jesus: Giewet acht un wart jiu for den Pharisäern un Saddußäern iarem Siurdoege! Doe Jünger iawerloögen dat unner sik un sian: Dat segg hoe, wuil wui ninn Braut metnuamen häwwet. Jesus miarke dat un sia: Wo swack est jiue Glauwe? Sen jui no besuarget, dat jui ninn Braut metnuamen häwwet? Häwwe jui nau ninne Insicht? Denke jui nich an doe fuif Braie un doe Fuifdiusend, un wofiele Kuarfel jui no metnuamen häwwet? Denke jui nich an doe siewen Braie un Foerdiusend un wofiele Kuarfel jui no metnuamen häwwet? Küöne jui nich insoen, dat ik nich an Braut dacht häwwe, os ik sia: Wart jiu for den Pharisäern un Saddußäern iarem Siurdoege? Do ferstönnen soe, dat hoe den Pharisäern un Saddußäern iare Lere menne, wo soe sik for waren sollen, un nich den Siurdoeg, doe innen Braue est.

16, 13-20
Do kamm Jesus in doe Giegend fan Cäsarea, dem Philippus suine Statt, un froge suine Jünger: Wat soegget doe Luüe fan dem Minskensuonen, wer est hoe? Soe sian: Doe oene höllt dui for Johannes, den Toöfer, doe annere for Elias un no annere for Jeremias odder for oenen fan den Prophoeden. Do froge hoe: Wat soegge jui den<n>, wer ik sen? Do antweorde Simon Petrus: Diu bis Christus, doe Suone fan dem lebennigen Gott. Jesus antweorde: Sialig bis diu, Simon, Jonas suin Suone; oen Minske fan Floesk un Bleot hät dui dat nich ingiewen. Dat hät muin Fadder innen Hiemel don. Ik soegge dui: Diu bis Petrus un up düösen Felsen will ik muine Gemoene bowwen un der Hölle iare Mächte süöt soe nich unnerkruigen. Ik will dui doe Slüödel teo dem Hiemelruike giewen. Olls, wat diu upper Ern binns, dat sall auk innen Hiemel biunen suin, un olls, wat diu upper Ern teolöss, dat sall auk innen Hiemel teoloden suin. Dann sia hoe suinen Jüngern: Soe sollen ninnem Minsken soeggen, dat hoe doe Christus wöre.

16, 21-28
Teo der Tuit feng Jesus an, suinen Jüngern klorteomaken, dat hoe no Jerusalem gon mösse un dor fan den Ellsten un fan den Haugenpruistern un Schriftgelerden fiel luin mösse, dat hoe dor auk stiarwen, owwer annen drüdden Dage wir upston solle. Do namm Petrus en allaine un sia em: Her, do beware us Gott for, dat dat indreppet! Owwer Jesus tratt truügge un sia teo Petrus: Go weg, Sotan! Diu wullt mui fan muinem Wiage afbringen. Diu denkes up den Minsken iare Wuise, owwer nich up Gott suine Wuise. --- Do sia Jesus teo suinen Jüngern: Doe mui folgen well, doe draff niks for sik sümst soöken; doe sall suin Kruüß up sik niemen un mui folgen. Doe suin Liewen redden well, doe werd et ferloesen, un doe suin Liewen ümme mui ferlüsst, doe sall et fuinen. Wat hölpe dat dem Minsken, wenn hoe doe ganße Welt gewünne un ferlüöse dobui dat Hoel for suine Soele? Odder wat kann doe Minske giewen, dat hoe suine Soele dofor lössköfft? Doe Minskensuone werd in suinem Fadder suiner Herlikkoet un met suinen Engeln kuomen un werd joeden no suinen Wiarken belaunen. Ik soegge jiu: Wecke fan den, doe huir stot, doe süöt den Daud nich smecken<,> bet soe den Minskensuonen in suinem Ruike kuomen soet.

17, 1-13
Sess Dage läder namm Jesus den Petrus, Jakobus un Johannes met sik un brochte soe up oenen haugen Biarg, wo soe for sik allaine wören. Do weor hoe for iaren Augen ferklärt; suin Gesicht strole os doe Sunne un suine Klair wören helle os oen Lecht. Do kaimen Moses un Elias un kuüren met em. Petrus sia teo Jesus: Her, huir est et geot. Wenn diu wullt, dann wi wui huir droe Hüdden maken, for dui oene, for Moses oene un for Elias oene. Os hoe sau kuüre, do kamm oene helle Wolke un slaut soe in iaren Schadden. Oene Stimme iut der Wolke sia: Düt est muin loewe Suone, an dem ik Gefallen häwwe; up den süö jui hairen. Os doe Jünger dat fernaimen, fellen soe up iar Gesicht un ferschrecken sik. Do kamm Jesus up soe teo, ruüre soe an un sia: Stot up un suid nich bange! Os soe doe Augen upsloögen, sögen soe ninnen Minsken os Jesus allaine. Os soe fan dem Biarge herafgengen, befeol nen Jesus: Jui süöt fan dem, wat jui soen häwwet, niks soeggen, bet doe Minskensuone fan den Dauen upston est. --- Do frogen en doe Jünger: Worümme soegget doe Schriftgelerden, Elias mösse erst kuomen? Jesus sia: Elias sall kuomen un olls wir trechtemaken. Ik soegge jiu owwer: Elias est oll kuomen, soe häwwet en owwer nich kennt un häwwet an em don, wat soe wollen. Sau werd auk doe Minskensuone fan ienen luin müöden; do ferstönnen doe Jünger, dat hoe fan Johannes dem Toöfer kuürt hadde.

17, 14-21
Os soe wir no den Luüen kaimen, geng oen Mann up en teo, fell em for doe Foöde un sia: Her, erbarme dui iawer muinen Suonen! Hoe est monsüchtig un mott fiel luin; hoe fällt manßen int Fuür un manßen int Wader. Ik häwwe en duinen Jüngern brocht, soe küönt em owwer nich helpen. Jesus sia: Wat est dat for oene ungloöwige un ferkerde Ort! Wo lange sall ik bui jiu suin? Wo lange sall ik Geduld häwwen? Bringet en mui hiar! Jesus drüwwe dem baisen Goeste; do geng hoe heriut un doe Junge weor fan der Stunne an gesund. Os soe allaine wören, frogen en doe Jünger: Worümme könne wui den nich iutdruiwen? Hoe antweorde: Wuil jui sau woenig Glauwen häwwet. Ik soegge jiu: Wenn jui blaut Glauwen hedden os oen Siemtkairn, dann könne jui teo dem Biarge soeggen: Go fan huir no dor, dann wöre hoe dat deon, un jiu wöre niks unmögglik suin.

17, 22-23
Os soe sik in Galiläa uphoelen, sia Jesus: Doe Minskensuone sall baule den Hännen fan den Minsken iutliewert weren. Soe weret en dautmaken, owwer am drüdden Dage sall hoe wir upston. Do woören soe olle bedroöwet.

17, 24-27
Os soe no Kapernaum kaimen, weor doe Tempelstuür fan Petrus föddert. Soe frogen en: Betalt jiue Mester doe Tempelstuür nich? Hoe sia: Jeo. Os hoe nohius kamm, froge en Jesus saugluiks: Wat menns diu, Simon, fan wem niemet doe Küönike upper Ern Toll un Stuürn, fan iaren Kinnern odder fan früömden Luüen? Petrus antweorde: Fan früömden Luüen. Jesus sia: Dann send doe oegen Kinner fruigg dofan; owwer ümme doe Luüe, doe dat nich ferstot, wi wui betalen. Go an doe Soe un smuit doe Angel iut! Den ersten Fisk, doe anbitt, tuü heriut un mak em dat Miul up! Dann wers diu oen Sülwerstück dorinne fuinen. Dat nimm un betale for dui un mui.

18, 1-9
Ümme düöse Tuit kaimen doe Jünger no Jesus un frogen: Wer est woll doe Gröttste innen Hiemelruike? Jesus roep oen Kuind, stelle dat midden tüsken doe Jünger un sia: Ik soegge jiu: Wenn jui jiu nich ännert un os doe lütken Kinner weret, dann were jui nich in dat Hiemelruik kuomen. Doe sik sümst geringe achtet os düt lütke Kuind huir, doe est doe Gröttste innen Hiemelruike. Doe sonn Kuind in muinem Namen upnimmet, doe nimmet mui sümst up. Doe oent fan den Lütken huir, doe an mui laiwet, oen baise Buispell gifft, for den wöre et biader, soe hedden em oenen Müölenstoen annen Hals hangen un en inner Soe fersiupen loden, wo et am doepsten est. Et sall der Welt ümme dat baise Buispell laige gon. Dat blifft den Lütken nich ferbuargen. Dorümme sall et den Minsken laige gon, fan den dat Iargernis kümmet. Wenn dui doe Hand odder doe Feot teo Sünne locket, dann howwe soe af un smuit soe weg. Et est for dui biader, dat diu ferkrüppelt odder ferstümmelt duürt Liewen goes, os dat diu twoe Hänne un twoe Foöde häs, un in dat oewige Fuür smieden wers. Wenn dat Auge dui teo Sünne locket, dann ruit et iut un smuit et weg. Et est for dui biader, dat diu met oenem Auge duürt Liewen goes, os dat diu twoe Augen häs un int Höllenfuür smieden wers.

18, 10-14
Soet teo, dat jui nich oent fan düösen Lütken ferachtet. Ik soegge jiu: Iare Engel innen Hiemel soet olltuit dat Angesicht fan muinem Fadder innen Hiemel. Doe Minskensuone est doteo kuomen, dat hoe redden sall, wat ferluaren est. --- Wat moene jui? Wenn oen Mann hunnert Schope hät un oent dofan sik ferlöppet, sall hoe dann nich doe niegen un niegensig in den Biargen griasen loden un hengon un dat oene soöken? Glücket em dat, dat hoe et finnt, dann fröwwet hoe sik iawer dat oene moer, os iawer doe niegen un niegensig, doe sik nich ferlaupen häwwet. Sau well auk jiue Fadder innen Hiemel nich, dat oent van düösen Kinnern ferluaren goet.

18, 15-20
Wenn duin Breor an dui sünniget, dann go un hollt em dat Unrecht unner foer Augen for. Hairt hoe up dui, dann häs diu duinen Breor gewunnen. Hairt hoe nich up dui, dann nimm no oenen odder twoee fan duinen Broörn met, dat joed Weort for twoe odder droe Tuügen iutseggt werd. Well hoe doe auk nich hairen, dann bringe doe Sake for doe Gemoene. Hairt hoe auk up doe Gemoene nich, dann suü en for oenen Hoeden un Töllner an. Ik soegge jiu: Olls, wat jui upper Ern buint, dat sall auk innen Hiemel biunen suin, un olls, wat jui upper Ern teolodet, dat sall auk innen Hiemel teoloden suin. Wuider soegge ik jiu: Wenn twoee fan jiu upper Ern oenig send un den Fadder ümme wat biddet, dann sall nen dat fan muinem Fadder innen Hiemel giewen weren. Wenn twoee odder droee in muinem Namen fersammelt send, dann sen ik do middentüsken.

18, 21-35
Do kamm Petrus un froge: Wo faken mott ik muinem Breor fergiewen, wenn hoe an mui sünniget? Fillichte siewenmol? Jesus sia: Nich sie[n]wenmol, siewensigmol siewenmol. Dorümme glicket dat Hiemelruik oenem Küönike, doe met suinen Knechten afriaken woll. Os hoe anfeng teo riaken, do weor em oen Knecht brocht, doe was em toeggendiusend Pund schüllig. Os hoe owwer nich betalen konn, loet doe Her den Knecht sümst, suine Fruwwen un suine Kinner un olls ferkaupen, wat hoe hadde, dat doe Schuld domedde betalt weren soll. Do fell doe Knecht for em dal un sia: Häwwe Geduld met mui, ik will dui olls betalen. Do dai dem Heren doe Knecht laid; hoe gaff en fruigg un doe Schuld loet hoe em af. Do geng doe Knecht heriut un dreop oenen annern Knecht, doe em hunnert Grössen schüllig was. Hoe graip en, wüörge en un sia: Betale mui, wat diu mui schüllig bis! Do fell doe annere for em dal un batt: Häwwe doch Geduld met mui; ik will dui olls betalen. Doe woll dat owwer nich, namm en met sik un loet en int Gefängnis bringen, bet hoe doe Schullen betalt hadde. Os doe annern Knechte dat sögen, woören soe bedroöwet un gengen no iaren Heren un fertellen em olls. Do loet doe Her den Knecht kuomen un sia: Diu Baisewicht! Doe ganße Schuld häww ik dui afloden, wuil diu mui bäddes. Sass diu dui nich auk iawer den annern erbarmen, os ik mui iawer dui erbarmet häwwe? Suin Her weor baise un iawergaff en den Puinigern, bet hoe olls betalt hadde, wat hoe schüllig was. Sau werd auk muin Fadder innen Hiemel met jiu deon, wenn jui nich olle jiuem Breor suine Failer fan Hadden fergiewet.

19, 1-12
Os Jesus düt seggt hadde, geng hoe fan Galiläa iawer den Jordan no Judäa. Fiele Luüe gengen met em. Hoe hoele iare Kranken. --- Do kaimen doe Pharisäer no em un wollen en fersoöken un sian: Draff oen Mann sik iut joedem Grunne fan suiner Fruwwen schoen loden, sau dro os em dat infällt? Hoe antweorde: Häwwe jui nich liasen, dat Gott doe Minsken fan Anfang an os Mann un Fruwwe maket hät? un dat hoe seggt hät: Doe Mann werd Fadder un Mudder ferloden un met suinem Wuiwe haulen un doe boeden weret os oen Luif suin? Soe send niu nich mer os Twoee, blaut no os oen Luif; wat Gott tohaupe giewen hät, dat draff doe Minske nich schoen. Soe sian: Worümme hät Moses dann befualen, dat wui der Fruwwen oenen Broef giewen süöt un soe dann gon loden küönt? Hoe antweorde: Moses hät ümme jiue stoenern Hadde teogiewen, dat jui jiu schoen loden küönt; fan Anfang an est dat nich sau wiesen. Ik soegge jiu: Doe sik fan suiner Fruwwen schett, wenn et sik nich ümme Oebruchch hannelt, un dann wir oene annere fruigget, doe est oen Oebriaker, un doe sonne Fruwwen, doe schett est, wir fruigget, doe brecket auk doe Oee. Do sian doe Jünger: Wenn et tüsken Mann un Fruwwe sau stoet, dann est et biader, nich teo fruiggen. Hoe antweorde: Nich joeder est doteo imstanne, blaut doe, dem dat giewen est. Do send wecke, doe fruigget nich, wuil soe sau gebuaren send, un wecke, wuil soe fan Minsken sau ferstümmelt send, un wecke, wuil soe ümme dat Hiemelruik fruiwillig sau liewet.

19, 13-15
Do woören em lütke Kinner brocht, dat hoe nen doe Hänne uploeggen un for soe bian soll. Doe Jünger schüllen doriawer met den Müddern. Do sia Jesus: Lodet doe Kinner no mui kuomen un wuiset soe nich af! Süöken hairt dat Hiemelruik. Hoe leog den Kinnern doe Hänne up un geng fan dor wuider.

19, 16-26
Do kamm oen Mann an un froge en: Wat mott ik Geoes deon, dat ik dat oewige Liewen gewinne? Hoe antweorde: Worümme fröggs diu mui, wat geot est? Blaut doe oene est geot. Wenn diu int oewige Liewen gon wullt, dann hollt doe Gebodde. Doe froge: Wecke? Jesus sia: Diu sass nich morden, nich oebriaken, nich stialen, nich falsk tuügen, ere Fadder un Mudder, diu sass duinen Naichsten sau loef häwwen os dui sümst. Doe Mann sia: Dat häww ik olls getrüwwe haulen; wat failt mui no? Jesus antweorde: Wenn diu fullkuomen suin wullt, dann go hen un ferkaupe olls, wat diu häs, un giff dat Geld den Armen; dann häs diu oenen Schatt innen Hiemel, un dann kumm wuir un folge mui! Os hoe dat haur, geng hoe bedroöwet weg; hoe hadde graut Fermöggen. Do sia Jesus teo den Jüngern: Wat fällt dat den Ruiken swor, dat soe int Hiemelruik got! Ik soegge jiu: Oen Kamoel kümmet lichter duürt Nodelaur os doe Ruiken int Hiemelruik. Os doe Jünger dat hairen, ferschrecken soe sik un sian: Wer kann dann sialig weren? Jesus kaik soe an un sia: Bui dem Minsken est dat nich mögglik, owwer bui Gott est olls mögglik.

19, 27-30
Do sia Petrus: Suü, wui häwwet olls ferloden un send dui folget; wat kruige wui dofor? Jesus antweorde: Ik soegge jiu: Wenn doe Minskensuone in der teokuomen Welt in suiner Herlikkoet uppen Steole sitt, dann süö jui auk up twialf Stoölen sidden un doe twialf Stämme Israel richten. Joeder, doe Breor, Süster, Fadder, Mudder, Fruwwe un Kuind odder Hius un Acker ümme mui ferlött, doe sall no fiel moer wuirhäwwen un auk dat oewige Liewen iarwen. Fiele fan den, doe niu doe ersten send, weret doe lesten suin, un fiele fan den lesten weret doe ersten suin.

20, 1-16
Dat Hiemelruik glicket oenem Hiusheren; doe geng muarens ümme sess Iur iut un sochte Arboeder for suinen Wuinbiarg. Hoe weor met den Luüen oenig, so sollen oenen Grossen os Dagglaun häwwen. Dann schicke hoe soe in suinen Wuinbiarg. Ümme niegen Iur geng hoe wir iut un sog no annere uppen Markte ston. Den sia hoe: Got auk in muinen Wuinbiarg. Wat recht est, will ik jiu giewen. Do gengen soe hen. Auk ümme twialf Iur un droe Iur geng hoe iut un make et justsau. Ümme fuif Iur geng hoe no oenmol iut un faun no annere liesig ston. Den sia hoe: Worümme sto jui huir den ganßen Dagg one Arboet? Soe sian: Ninn Minske hät us annuamen. Hoe sia: Got auk in muinen Wuinbiarg! --- Os et Owend weor, sia doe Her fan dem Wuinbiarge teo suinem Ferwalter: Reop doe Luüe un giff nen dat Dagglaun. Fang bui den lesten an un haire bui den ersten up! Os doe kaimen, doe ümme fuif Iur anfangen hedden, kraig joeder suinen Grössen. Os doe ersten kaimen, moenen soe, soe woören moer kruigen, owwer joeder kraig blaut oenen Grössen. Do muoren soe iawer den Hiusheren un sian: Düöse lesten häwwet blaut oene Stunne arboedet un doch häs diu soe us gluikstellt; wui häwwet owwer den ganßen Dagg Last un Hidde iuthaulen. Hoe antweorde oenem fan ienen: Muin Fründ, dui schuüt nich unrecht. Bis diu nich met mui up oenen Grössen os Dagglaun oenig weoren? Nimm duin Geld un go! Ik will düösen lesten datsülwe giewen os dui. Draff ik nich met muinem Gelle maken, wat ik will? Bis diu dorümme afgünstig, wuil ik sau geotmoödig sen? Sau weret doe lesten doe ersten un doe ersten doe lesten suin.

20, 17-19
Jesus geng wuider no Jerusalem. Unnerwiagens namm hoe doe twialf Jünger for sik allaine un sia nen: Soet, wui got niu herup no Jerusalem. Dor werd doe Minskensuone den Haugenpruistern un Schriftgelerden iutliewert weren. Doe weret en teom Daue ferdammen un den Hoeden iawergiewen, dat doe en ferspodden, slon un ant Kruüß hangen süöt; den drüdden Dagg werd hoe owwer wir upston.

20, 20-28
Dann kamm doe Mudder fan Zebedäus suinen Süönen, fell for em dal un hadde oene Bidde. Hoe froge soe: Wat häs diu for oene Bidde? Soe sia: Lott in duinem Küönikruike oenen fan muinen boeden Süönen rechter Hand un oenen linker Hand fan dui sidden! Jesus sia: Jui wiedet nich, wat jui biddet. Küöne jui den Bieker drinken, den ik drinken mott? Soe sian: Dat küöne wui. Do sia hoe: Muinen Bieker süö jui drinken; wer owwer rechts un links fan mui sidden sall, dat stoet nich in muiner Macht. Do weret doe sidden, doe muin Fadder dofor bestimmet hät. Os doe annern toeggen Jünger dat hairen, woören soe ferdroetlik iawer doe boeden Broör. Do roep Jesus soe no sik hen un sia: Jui wiedet, dat doe Fürsten met Gewalt regoeret un doe Haugen iare Macht met Gewalt fastehault. Sau sall dat bui jiu nich suin. Doe bui jiu graut suin well, doe mott annern doenen, un doe bui jiu doe Erste suin well, doe mott jiue Knecht suin. Auk doe Minskensuone est nich doteo kuomen, dat hoe sik doenen loden well; hoe well sümst doenen un suin Liewen for annere hengiewen.

20, 29-34
Os soe iut Jericho gengen, folgen em fiele Luüe. Do saiden twoe Blinne annen Wiage. Os doe hairen, dat Jesus forbuikamm, roepen soe: Her, erbarme dui iawer us, diu Suone fan David. Doe Luüe schüllen, soe sollen stille suin, owwer soe roepen no fiel moer un sian: Her, erbarme dui iawer us, diu Suone fan David! Do blaif Jesus ston, roep soe heran un froge soe: Wat wi jui fan mui? Soe antweorden: Her, dat iuse Augen upmaket weret. Dat jommere Jesus un hoe ruüre iare Augen an. Saugluiks können soe soen. Soe gengen met un folgen em.

21, 1-11
Os soe no Bethphage an den Ialgebiarg kaimen un donne for Jerusalem wören, schicke Jesus twoee fan suinen Jüngern foriut un sia nen: Got in dat Duarp, dat for jiu liggt. Gluiks annen Ingange were jui oene Ieselstiude fuinen, doe est anbiunen un hät oen Föllen bui sik. Doe buint löss un bringet soe mui! Wenn jiu do wat fan s[o]eggt werd, dann soegget: Doe Her mott soe briuken; dann werd soe jiu iawerloden weren. Dat est olls sau schoen, dat do wor weren sall, wat doe Prophoet seggt hät: Soegget der Dochter Zion: Suü, duin Küönik kümmet doemoödig; hoe sitt up oenem Iesel. Dat est oen Föllen fan oenem Lastiesel. Doe Jünger gengen hen un daien, wat Jesus nen seggt hadde. Soe bröchten doe Ieselstiude met dem Föllen; soe loögen iare Klair doriawer un sedden en dorup. Doe Luüe bredden Klair iawer den Wegg, höwwen Twoöger fan den Baimen un stroöggen soe up den Wegg. Dat Folk, dat foriut geng un achteran folge, roep helle: Hoel David suinem Suonen! Siagen dem, doe in Gott suinem Namen kümmet! Ere sui Gott innen haugen Hiemel! Os hoe in Jerusalem ankamm, kaik doe ganße Statt ferwunnert teo; soe frogen: Wer est dat? Dat Folk sia: düt est doe Prophoet Jesus iut Nazareth in Galiläa.

21, 12-17
Dann geng Jesus in Gott suinen Tempel un draif olle heriut, doe dor wat ferkaupen un kaupen wollen. Hoe stodde doe Diske ümme, wo dat Geld wesselt weor, un auk doe Bänke, wo doe Diuwenhännler saiden. Dann sia hoe: Do stoet schriewen: Muin Hius sall oen Gebetthius suin; jui häwwet owwer oen Roöwerlock doriut maket. Do kaimen Blinne un Lame innen Tempel no em hen; hoe hoele soe olle. --- Os doe Haugenpruister un Schriftgelerden doe Wunner sögen, doe hoe dai, un os soe doe Kinner hairen, doe innen Tempel roepen: Hoel David suinem Suonen, iargern soe sik un sian teo em: Hairs diu auk, wat düöse soegget? Hoe antweorde: Jeo! Häwwe jui denn nich dat Weort haurt: Iut dem Munne fan Unmünnigen un fan lütken Kinnern häs diu dui oen Loff inrichtet? Hoe loet soe do ston, geng iut der Statt heriut no Bethanien un blaif dor bui Nacht.

21, 18-22
Os Jesus den annern Muaren wir inne Statt geng, hadde hoe Hunger. Do sog hoe oenen Fuigenbaum annen Wiage ston, geng dorup teo, faun owwer niks os Bliar doran un sia: Niu sall ninne Frucht mer up dui wassen. Saugluiks weor doe Baum druüge. Os doe Jünger dat sögen, wunnern soe sik un sian: Wo goet dat teo, dat doe Baum saugluiks druüge weren kann? Jesus antweorde: Wenn jui Glauwen hedden un ninnen Twuiwel, dann könne jui nich blaut dat, wat met dem Fuigenbaume schoen est, dann könne jui auk teo dem Biarge soeggen: Buüre dui up un lott dui in doe Soe falen! Dann schöge dat auk. Jui weret olls kriegen, wat jui bidden weret, wenn jui Glauwen häwwet.

21, 23-27
Os hoe wir innen Tempel was un dor lere, kaimen doe Haugenpruister un doe Ellsten fan den Jiuden no em un frogen: Wat for oen Recht häs diu, dat diu düt doös? Wer hät dui doe Macht doteo giewen? Jesus antweorde: Ik will jiu auk wat frogen. Wenn jui mui do Antweort up giewet, dann will ik jiu auk soeggen, met weckem Rechte ik dat deoe. Was dem Johannes suine Taufe fannen Hiemel odder fan Minsken? Soe iawerloögen dat un sian for sik: Soegge wui fannen Hiemel, dann seggt hoe: Worümme häwwe jui em denn nich lofft? Soegge wui owwer fan Minsken, dann müö wui us for dem Folke fürchten; soe hault Johannes olle for oenen Prophoeden. Soe antweorden: Wui wiedet et nich. Do sia Jesus: Dann soegge ik jiu auk nich, in wem suinem Updrage ik düt deoe.

21, 28-32
Wat moene jui niu? Do was oen Mann, doe hadde twoe Süöne. Hoe geng no dem ellsten un sia: Go un arboede fandage in muinem Wuinbiarge! Doe antweorde: Jeo, ik will et deon, geng owwer nich hen. Dann geng hoe no dem annern un sia dem dat auk. Doe antweorde: Nai, ik häwwe ninnen Lussen. Nohiar dai em dat laid un hoe geng doch hen. Wecker fan den boeden hät dem Fadder suinen Willen don? Soe sian: Doe Twoede. Do sia Jesus: Doe Töllner un doe Sünner küönt oer int Hiemelruik kuomen os jui. Johannes est kuomen un woll jiu den rechten Wegg wuisen, owwer jui häwwet em nich lofft, blaut bui Töllnern un Sünnern faun hoe Glauwen. Jui häwwet dat olls soen, owwer auk nohiar jiuen Sinn nich ännert, wuil jui dat nich lofft häwwet.

21, 33-46
Hairt oen anner Gluiknis! Do was oen Hiusher. Doe leog oenen Wuinbiarg an, taug oenen Tiun rundherümme, greof oenen Keller iut un bowwe oenen Taurn doriawer. Dann ferhuüre hoe den Wuinbiarg an doe Wuinbiuren un roese inne Früömde. Os doe Wuindruiwen ruip wören, schicke hoe suine Knechte hen un loet doe Früchte föddern, doe em teokaimen. Owwer doe Wuinbiuren griepen doe Knechte; den oenen sloögen soe, den annern maken soe daut un den drüdden smieden soe met Stoenen. Do schicke hoe no annere Knechte hen, no moer os dat erste Mol, owwer doe Wuinbiuren behanneln soe justsau os doe ersten. Tolest schicke hoe suinen Suonen hen. Hoe dachte, for dem weret soe doch Achtung häwwen. Os doe Wuinbiuren den sögen, sian soe unner sik: Dat est doe Iarwe. Soe griepen en, smieden en iut dem Wuinbiarge un maken en daut. Wenn niu doe Her fan dem Wuinbiarge kümmet, wat werd hoe dann met den Wuinbiuren anfangen? Soe sian: Hoe werd doe Baisewichte üöwel ümmebringen un den Wuinbiarg annern ferpachten, doe em doe Früchte teo rechter Tuit liewert. Dann sia Jesus: Häwwe jui nich inner Schrift liasen: Doe Stoen, den doe Timmerluüe truüggesmieden häwwet, do est oen Eckstoen fan weoren. Dat hät doe Her don, un et est oen Wunner for iusen Augen. Dorümme soegge ik jiu: Gott suin Ruik sall jiu wegnuamen un sonnem Folke giewen weren, dat doe Früchte bringet, doe et föddert. Os doe Haugenpruister un Pharisäer dat Gluiknis hairen, miarken soe, dat hoe soe domedde menne. Do sünnen soe dorup, wo soe en fastesedden können; soe wören owwer bange for dem Folke; dat hoel en for oenen Prophoeden.

22, 1-14
Jesus namm wir dat Weort un fertelle Gluiknisse. Dat Hiemelruik glicket oenem Küönike, doe for suinen Suonen doe Hochtuit teorüste. Hoe schicke suine Knechte iut; doe sollen doe Gäste reopen, doe hoe inlan hadde; doe wollen owwer nich kuomen. Do schicke hoe annere Knechte iut un sia: Soegget den Gästen, doe inlan send: Soet, ik häwwe doe Moltuit teorüstet; doe Ossen un doe fedden Kalwer send slachtet, olls est ferdig, niu kuomet no der Hochtuit! Doe keren sik do owwer nich an. Doe oene geng up suinen Acker un doe annere no suinem Geschäfte; wecke fergengen sik an den Knechten, ferspodden soe un maken soe daut. Do weor doe Küönik baise; hoe schicke suine Saldoden iut un loet doe Mörder ümmebringen un iare Statt ferbrennen. Dann sia hoe teo suinen Knechten: Doe Hochtuit est teorüstet, owwer doe ik os Gäste inlan hadde, wören dat nich wert. Niu got up doe Landstroden un lat olle teo der Hochtuit in, doe jui andriapet. Doe Knechte gengen hen un bröchten olle met, doe soe fuünen, Geoe un Laige. Doe ganßen Diske woören full fan Gästen. Do kamm doe Küönik herin un woll sik no den Gästen ümmesoen; do sog hoe oenen Mann, doe hadde dat Hochtuitstuüg nich antuagen, dat doe Küönik den Gästen giewen hadde. Den froge hoe: Wo bis diu one dat Hochtuitstuüg herinkuomen? Doe ferstumme. Do sia doe Küönik teo den Densten: Buint em Hänne un Foöde faste un bringet en int Gefängnis, wo et duüster est, un wo soe jommert un medden Tianen klappert. Fiele send bereopen, owwer män woenige send iutwält.

22, 15-22
Do gengen doe Pharisäer hen un hoelen Rot, wo soe en met suinen oegen Woören fangen können. Soe schicken iare Jünger un doe Denste fan Herodes no em un loeden frogen: Mester, wui wiedet, dat diu en uprichtigen Mann bis un Gott suinen Willen richtig lers. Diu fröggs no ninnem Minsken wat; Minskengunst güllt bui dui nich fiel. Soegge us, wat menns diu dofan: Est et recht, dat wui dem Kaiser Stuürn betalt odder nich? Jesus miarke iare Laighoet un sia: Jui Huüchler, wat fersoöke jui mui! Wuiset mui dat Geldstück, wo jui doe Stuürn medde betalt! Do gaiwen soe em oenen Grössen. Hoe froge: Wem suin Beld un suin Name stoet doruppe? Soe sian: Dem Kaiser suin Beld un suin Name. Do sia hoe: Dann giewet dem Kaiser, wat dem Kaiser hairt, un Gott, wat Gott hairt. Os soe dat hairen, wunnern soe sik. Soe loeden fan em af un gengen weg.

22, 23-33
An dem Dage kaimen auk doe Saddußäer, doe do moent, et gaiwe no dem Daue ninn Upston, un frogen en: Mester, Moses hät seggt: Wenn oen Mann sterft un ninne Kinner hät, dann sall suin Breor doe Witwe fruiggen un em Kinner tuügen. Do wören bui us siewen Broör. Doe erste fruigge un starf one Kinner, un loet doe Witwe suinem Breor. Justsau geng et met dem twoeden un dem drüdden bet up den sieweden. Tolest fan ollen starf auk doe Fruwwe. Wo werd dat niu naichstens buim Upston? Wem suine Fruwwe sall soe dann suin? Soe häwwet soe olle siewen os Fruwwen hat. Jesus antweorde: Jui send innen Irdum un kennt doe Schriften un Gott suine Macht nich. Doe upston send, fruigget nich un lodet sik nich fruiggen; doe send os doe Engel innen Hiemel. Wat owwer dat Upston fan den Dauen angoet, häwwe jui denn nich liasen, wat Gott jiu in dem Weore seggt hät: Ik sen Abraham suin Gott, Isaak suin Gott un Jakob suin Gott. Hoe est owwer oen Gott iawer doe Lebennigen un nich iawer doe Dauen. Os doe Luüe dat hairen, staunen soe iawer suine Lere.

22, 34-46
Os doe Pharisäer hairen, dat hoe doe Saddußäer afwuiset hadde, fersammeln soe sik. Doe oene fan ienen, doe oen Schriftgelerden was, woll en uppe Preowe stellen un froge en: Mester, wecket est dat wichtigste Gebott innen Gesedde? Hoe antweorde: Diu sass den Heren, duinen Gott, met duinem ganßen Hadden met duiner ganßen Soele un met duinem ganßen Denken loef häwwen. Dat est dat wichtigste un erste Gebott. Dat twoede est dem ersten gluik un liut: Diu sass duinen Naichsten sau loef häwwen os dui sümst. In düösen boeden Gebodden hänget dat ganße Gesett un doe Prophoeden. --- Os doe Pharisäer tohaupestönnen, froge Jesus soe: Wat haule jui fan Christus? Wem suin Suone est hoe: Soe antweorden: David suin Suone. Do sia hoe: Wo kann David denn innen Goeste Her teo em soeggen, wat hoe in dem Spruchche doöt: Doe Her hät teo muinem Heren seggt: Sedde dui an muine rechte Suit, bet ik dui duine Fuinde for doe Foöde loegge. Wenn niu David Her teo em seggt, wo kann hoe dann suin Suone suin? Soe können em do ninn Weort up soeggen. Fan dem Dage an wogen soe et auk nich mer, en no wat teo frogen.

23, 1-12
Dann sia Jesus teo dem Folke un teo den Jüngern: Up Moses suinem Steole siddet niu doe Schriftgelerden un Pharisäer. Olls, wat soe jiu soegget, dat deot un hault; richtet jiu owwer nich no iaren Wiarken; soe soegget et woll, soe deot et owwer nich. Soe buint swore Lasten tohaupe un loegget soe den Luüen uppe Schullern; soe sümst witt soe owwer nich medden Finger anruüren. Soe deot olls sau, dat soe fan den Luüen soen weret. Soe maket doe Gebettroemen broet un doe Mantelfranjen lang. Bui der Moltuit siddet soe gern buawenan un in den Scheolen gern in der ersten Ruige. Soe soet gern, dat doe Luüe soe uppen Stroden gruüßet un Mester soegget. Jui süöt dat nich teo jiu soeggen loden. Do est män oen Mester un jui send olle Broör. Jui süöt auk nich Fadder teo jiu soeggen loden. Do est män oen Fadder; doe wuont innen Hiemel. Jui süöt auk nich Lerer teo jiu soeggen loden. Do est män oen Lerer; dat est Christus. Doe gröttste fan jiu sall ollen annern doenen. Doe sik sümst fiel dünket, doe sall woenig goelen, un doe sik sümst woenig dünket, doe sall fiel goelen.

23, 13-32
Et sall jiu Schriftgelerden un Pharisäern laige gon, jui Huüchler! Jui sliudet dat Hiemelruik for den Minsken teo. Jui got sümst nich herin un lodet doe annern auk nich herin, doe gern herin witt. Et sall jiu Schriftgelerden un Pharisäern laige gon, jui Huüchler! Jui toet iawer Land un Wader, dat jui oenen Jünger gewinnt. Wenn hoe et weoren est, dann make jui oen Kuind for doe Hölle iut em, duwwelt sau laige os jui sümst send. --- Et sall jiu laige gon, jui blinnen Hoer! Jui soegget: Wenn diu bui dem Tempel swiars, dann güllt duin Oed nich. Wenn diu owwer bui dem Golle annen Tempel swiars, dann güllt duin Oed. Jui dairlken un blinnen Minsken! Wat güllt moer, dat Gold odder doe Tempel, doe dat Gold wuigget. Jui soegget: Wenn diu bui dem Altor swiars, dann güllt duin Oed nich. Wenn diu owwer bui der Offergawe up dem Altor swiars, dann güllt duin Oed. Jui blinnen Minsken! Wat güllt moer, doe Offergawe odder dat Altor, dat doe Gawe wuigget? Doe bui dem Altor swiart, doe swiart auk bui ollem, wat doruppe liggt. Doe bui dem Tempel swiart, doe swiart auk bui dem, doe dorin wuont. Doe bui dem Hiemel swiart, doe swiart bui Gott suinem Steole un bui dem, doe doruppe sitt. --- Et sall jiu Schriftgelerden un Pharisäern laige gon, jui Huüchler! Jui giewet den toeggeden Doel fan Münte, Dill un Kümmel; wat owwer innen Gesedde fiel haiger stoet: Gerechtigkoet, Erbarmen un Glauwen, dat lode jui weg. Düt süö jui deon un dat anner nich loden. Jui blinnen Hoer! Doe Muiden soöke jui heriut un doe Kamoele sliuke jui dal. --- Et sall jiu Schriftgelerden un Pharisäern laige gon, jui Huüchler! Jui hault doe Bieker un Schüödel fan biuden roeggen, owwer inwennig send soe full fan Raub un Guir. Diu blinne Pharisäer! Mak erst den Bieker binnen roeggen, dann werd hoe auk biuden roeggen. --- Et sall jiu Schriftgelerden un Pharisäern laige gon, jui Huüchler! Jui gluiket den Griawern, doe fuin anstrieken send un fan biuden wacker iutsoet; binnen send soe owwer full fan Knuaken un Modder. --- Et sall jiu Schriftgelerden un Pharisäern laige gon, jui Huüchler! Jui smücket doe Griawer fan den Prophoeden un bowwet Denkstoene for doe Gerechten un soegget: Wenn wui teo iusen Aulen iarer Tuit liewet hedden, dann hedde wui den Prophoeden iar Bleot nich ferguaden. Jui betuüget domedde owwer sümst dat jui doe Kinner fan den Prophoeden iaren Mördern send. Jui maket doe Mode fan jiuen Aulen full.

23, 33-39
Jui Slangen, jui Untuüg! Wo wi jui for dem Gericht un for der Hölle hiarkuomen? Dorümme soet: Ik schicke jiu Prophoeden un gelerde, wuise Männer; fan den were jui wecke ümmebringen un kruüßigen un wecke in jiuen Scheolen slon un fan oener Statt no der annern druiwen. Sau werd olle dat unschüllige Bleot iawer jiu kuomen, dat upper Ern ferguaden est, fan dem gerechten Abel suinem Bleoe an bet up dat Bleot fan Zacharias, dem Suonen fan Berechia, den jui tüsken dem Tempel un dem Altor dautslagen häwwet. Ik soegge jiu: Doe Strafe for dat olls werd iawer düt Geslecht kuomen. Jerusalem, Jerusalem! Diu mordes doe Prophoeden un stoeniges doe Buan, doe dui fan Gott schicket weret. Wo faken häwwe ik duine Kinner fersammeln wollt, os doe Henne iare Kuüken unner iare Flüögel nimmet, owwer jui häwwet nich wollt. Dorümme sall jiue Tempel os oen Stoenklumpen luiggen bluiwen. Ik soegge jiu: Jui süöt mui nich oer soen, bet dat jui soegget: Siagen dem, doe in Gott suinem Namen kümmet!

24, 1-18
Jesus kamm iut dem Tempel heriut un woll wuider gon. Do kaimen suine Jünger un wuisen em doe grauden Gebaide, doe teo dem Tempel hairen. Jesus sia nen: Jui bewunnert dat un soet dat olls no ston. Ik soegge jiu owwer: Do sall ninn Stoen fan ston bluiwen, doe nich dalrieden werd. Jesus geng up den Ialgebiarg un sedde sik do dal. Os soe allaine wören, sian doe Jünger: Soegg us, wannoer werd dat schoen, un wat est dat Toeken, dat diu wuirkümmes un doe Welt teo Enne goet? Jesus antweorde: Soet teo, dat jiu nich oene bedrüggt! Do weret fiele unner muinem Namen kuomen un soeggen: Ik sen Christus, un weret fiele bedroegen. Jui weret fan Kriegen un fan Gerüchten hairen, dat no moer Kruige kuomen süöt. Lodet jiu owwer nich ferfären. Dat mott erst olls sau schoen. Dat est owwer nau nich dat Enne. Oen Folk werd giegen dat annere upston un oen Ruik giegen dat annere. Huir un dor werd et Erdbiewen un Hungersnaut giewen. Dat olls est owwer erst doe Anfang fan der Naut.

24, 9-14
Teo der Tuit weret soe jiu ferfolgen un jiu ümmebringen. Olle Fölker weret jiu hassen, wuil jui muine Jünger send. Dann weret fiele fan iarem Glauwen affalen; soe weret oenanner ferron un hassen. Falske Prophoeden weret uptrian un weret fiele uppe Buisterban bringen. Wuil doe Laighoet iawerhand nimmet, weret soe sik nich mer loef häwwen. Doe owwer bet ant Enne iuthöllt, doe werd reddet weren. Doe geoe Buaskop fan Gott suinem Ruike sall inner ganßen Welt ferkünniget un ollen Fölkern betuüget weren. Dann erst werd dat Enne kuomen.

24, 15-22
Wenn jui soet, dat doe hoeligen Stuien entwuigget weret, --- doe Prophoet Daniel hät dofan wuisseggt un doe et lesst, achte dorup, --- dann süöt doe fan jiu, doe in Judäa send inne Biarge flüchten; doe uppen Dacke est, sall nich mer int Hius gon, dat hoe sik wat heriuthalt; doe uppen Faile est, sall nich mer hengon, dat hoe sik den Rock halt. Teo bediuren send in der Tuit doe Friusluüe, doe met oenem Kuine got un doe oen Kuind anner Bost häwwet. Biat, dat jui nich innen Winter odder annen Sunndage flüchten müöt. Doe Naut werd dann sau graut suin, os soe fan Anfang an bet niu nau nich wiesen est un auk nich wir suin werd. Wenn doe Tuit nich kort wöre, dann woöre ninn Minske reddet weren; owwer ümme doe, doe iutwält send, sall doe Tuit kort suin.

24, 23-28
Wenn soe jiu soegget: Suü, Christus est huir odder dor, dann laiwet dat nich. Do weret falske Prophoeden un falske Christusse uptrian un graude Toeken un Wunner deon, dat soe doe auk no ferfoört, doe iutwält send, wenn dat mögglik wöre. Niu giewet acht! Ik häwwe jiu dat in foriut seggt. Wenn soe jiu soegget: Hoe est innen Sandbiargen, dann got do nich hen; hoe est in düösem odder dem Hiuse, dann laiwet dat nich. Sau os dat Lecht fan Osten iutgoet un bet no Westen lüchtet, sau werd auk doe Minskensuone wuirkuomen. Wo oen Os liggt, do sammelt sik doe Adler.

24, 29-44
Nich lange no düösen Dagen, werd doe Sunne duüster weren, doe Mone nich mer schuinen un doe Stern fannen Hiemel falen, un doe Kräfte annen Hiemel wanken. Dann werd dem Minskensuonen suin Toeken annen Hiemel ston; olle Fölker upper Ern weret jommern; soe weret den Minskensuonen met grauder Macht un Herlikkoet uppen Wolken fannen Hiemel kuomen soen. Hoe werd suine Buan schicken; doe süöt doe Posaunen blosen, dat et wuithen schallt. Soe weret fan ollen foer Wuindecken hiar doe sammeln, doe hoe sik iutwält hät. Niemet jiu oen Gluiknis fan dem Fuigenbaume! Wenn suine Twoöger Saft kruiget un Bliar druiwet, dann wiede jui, dat doe Sommer kuomen werd. Sau jui auk. Wenn jui düt olls soet, dann süö jui wisse wieden, dat doe Minskensuone oll for der Duür stoet. Ik soegge jiu: Düöse Tuit sall nich oer fergon, bet düt olls indruapen est. Hiemel un Ern weret fergon, owwer muin Woöre weret nich fergon. Den Dagg un doe Stunne kennt nich oene, auk doe Engel innen Hiemel un doe Suone nich, blaut doe Fadder ganß allaine. Sau os dat bui Noah suiner Tuit teogeng, sau werd dat auk teogon, wenn doe Minskensuone wuirkümmet. In den Dagen for der Sündfleot aiden soe un drünken soe, fruiggen soe un loeden soe sik fruiggen, bet an den Dagg, os Noah in Schepp geng; soe anen doe Gefor nich, bet doe Fleot kamm un soe olle wegnamm. Justsau werd et auk suin, wenn doe Minskensuone wuirkümmet. Dann weret Twoee uppen Faile arboeden; doe oene werd annuamen un doe annere werd truüggeloden. Dann weret twoe Miagede upper Handmüölen malen; doe oene werd annuamen un doe annere werd truüggeloden. Dorümme waket! Jui wiedet nich, weckern Dagg jiue Her kuomen werd. Dat soe jui owwer doch in: Wenn doe Hiushe[r]r wüsse, teo w[i]e<c>ker Stunne in der Nacht doe Doef kaime, dann bliewe hoe wachch un loede den Doef nich inbriaken. Dorümme hault jiu wachch. Doe Minskensuone werd teo oener Stunne kuomen, wenn jui et nich fermeot.

24, 45-51
Wöre doch joeder Knecht getrüwwe un ferstännig, wenn en doe Her iawer dat Gesinne sedd´t hät, dat hoe dem teo rechter Tuit suin Iaden gifft! Sialig est doe Knecht, den doe Her andreppet, dat hoe sau doöt, wenn hoe wuirkümmet. Ik soegge jiu: Hoe werd em suinen ganßen Besitt anfertruwwen. Wenn doe Knecht owwer nich daug un denket: Muin Her kümmet no lange nich, un dann anfänget, dat Gesinne teo slon un met annern teo friaden un teo siupen, dann werd doe Her an oenem Dage kuomen, wenn hoe et nich fermeot, un teo oener Stunne, wenn hoe nich doran denket. Dann werd hoe en puitsken en dohen bringen loden, wo doe Huüchler send. Do werd Huülen un Tianeklappern suin.

25, 1-13
Dat Hiemelruik glicket toeggen jungen Luüdens, doe hengengen un den Bruümen afhalen wollen. Fuiwe wören dairlk un fuiwe wören kleok. Doe Dairlken naimen Lampen, owwer ninn Ialge met. Doe Kleoken naimen Lampen un auk Ialge in Kriuken met. Os doe Bruüme lange iudeblaif, woören soe moöe un sloepen in. Midden inner Nacht weor reopen: Doe Bruüme kümmet. Got em inne Moöde! Do stönnen doe Luüdens olle up un sticken doe Lampen an. Doe Dairlken sian teo den Kleoken: Giewet us fan jiuem Ialge wat met. Iuse Lampen brennt nich. Doe Kleoken antweorden: Dat goet nich. Wui häwwet for jiu un us nich geneog. Got loewer no den Kaupluüen un kaupet jiu wat! Os soe hengengen un wat köffen, kamm doe Bruüme. Doe fuiwe, doe ferdig stönnen, gengen met up doe Hochtuit. Doe Duür weor teosluaden. Doe annern fuiwe kaimen tolade un roepen: Her, Her, make us up! Doe antweorde: Ik kenne jiu nich. Dorümme waket! Jui wiedet den Dagg un doe Stunne nich.

25, 14-30
Dat Hiemelruik glicket oenem Manne, doe int Iutland roesen woll. Hoe loet suine Knechte reopen un iawergaff nen suin Oegendum. Dem oenen gaff hoe fuif Sinner, dem annern twoe Sinner un dem drüdden oen Sinner, joedem no suinen Kräften. Dann roese hoe af. Doe fuif Sinner kriegen hadde, geng hen un hannele domedde un gewann fuif annere. Doe twoe Sinner kriegen hadde, make dat justsau un ferdoene twoe annere Sinner. Doe blaut oen Sinner kriegen hadde, geng hen, greof oene doepe Kiulen iut un ferstack dat Geld dorin. No langer Tuit kamm doe Her wir truügge un riake met den Knechten af. Do tratt doe for, doe fuif Sinner kriegen hadde un brochte no annere fuif Sinner met un sia: Fuif Sinner häs diu mui giewen, owwer suü, ik häwwe no fuif annere domedde gewunnen. Do sia doe Her: Diu bis oen geoen un getrüwwen Knecht. Diu bis iawer woenig getrüwwe wiesen; ik will dui iawer fiel sedden. Go teo duinem Heren suinem Froödenfeste! Do tratt doe for, doe twoe Sinner kriegen hadde un sia: Twoe Sinner häs diu mui giewen. Suü, ik häwwe twoe annere domedde ferdoent. Do sia doe Her: Diu bis oen geoen un getrüwwen Knecht. Diu bis iawer woenig getrüwwe wiesen; ik will dui iawer fiel sedden. Go teo duinem Heren suinem Froödenfeste! Do kamm auk doe heran, doe blaut oen Sinner kriegen hadde un sia: Her, ik wusse, dat diu oen harden Mann bis. Diu wullt inarnen, wo diu nich saigget häs; diu wullt tohauperaken, wo niks henfalen est. Ik was besuarget ümme duin Geld un häwwe et inner Ern ferstiaken. Suü, huir häs diu, wat dui hairt. Doe Her antweorde: Diu liesige un fiule Knecht! Woes diu, dat ik maigge, wo ik nich saigget häwwe, dat ik Kaurn uppe Dial tohauperake, wo niks henfalen est? Diu heddes muin Geld no der Kasse bringen sollen; dann hedde ik et met Tinsen truüggekriegen, os ik wuirkamm. Niemet em dat Geld weg un giewet et dem, doe toeggen Sinner hät. Doe wat hät, dem sall no moer giewen weren, dat hoe Iawerfleot hät, un doe woenig hät, dem sall dat auk no nuamen weren, wat hoe hät. Den unnüdden Knecht bringet no biuden, wo et duüster est. Dor werd hoe stüönen un met den Tianen klappern<.>

25, 31-46
Wenn doe Minskensuone in suiner Herlikkoet kümmet, dann werd hoe os oen Küönik up suinem Steole sidden. Olle Fölker weret for em fersammelt weren un hoe werd soe fan oenanner schoen, os oen Hoer doe Schope fan den Bücken schett. Hoe werd doe Schope rechts un doe Bücke links fan sik henstellen. Dann werd doe Küönik teo den rechts fan sik soeggen: Kuomet hiar! Jui stot bui muinem Fadder in Gnaden. Jui süöt dat Hiemelruik iarwen, dat fan Anfang an for jiu bestimmet est. Ik häwwe Hunger hat un jui häwwet mui wat teo iaden giewen; ik häwwe Dost hat un jui häwwet mui upnuamen; ik sen naket wiesen, un jui häwwet mui klait; ik sen krank wiesen un jui häwwet mui besocht; ik sen gefangen wiesen un jui send no mui henkuomen. Dann weret doe Gerechten antweorden: Her, wannoer häww wui dui hungerg soen un häwwet dui iaden loden odder döstig un häwwet dui drinken loden? Wannoer häww wui dui früömd soen un häwwet dui upnuamen odder naket un häwwet dui klait? Wannoer häww wui dui krank odder gefangen soen un send no diu henkuomen? Doe Küönik werd nen antweorden: Ik soegge jiu: Olls, wat jui an oenem fan muinen geringsten Broörn don häwwet, dat häww jui an mui don. --- Dann werd doe Küönik teo den links fan sik soeggen: Jui weret nich annuamen. Got weg in dat oewige Fuür, dat for den Duüwel un for suine Engel bestimmet est. Ik häwwe Hunger hat un jui häwwet mui niks teo iaden giewen; ik häwwe Dost hat un jui häwwet mui niks teo drinken giewen; ik sen früömd wiesen un jui häwwet mui nich upnuamen; ik sen krank un gefangen wiesen un jui häwwet mui nich besocht. Dann weret soe em antweorden: Her, wannoer häww wui dui hungerg un döstig odder früömd un naket odder krank un gefangen soen un häwwet dui nich doent? Hoe werd nen antweorden: Ik soegge jiu: Olls, wat jui an oenem fan den Geringsten huir nich don häwwet, dat häww jui auk an mui nich don. Soe weret in doe oewige Strafe gon, doe Gerechten owwer in dat oewige Liewen.

26, 1-5
Os Jesus düt olls seggt hadde, sia hoe teo den Jüngern: Jui wiedet, dat iawer twoe Dage Austern est. Dann werd doe Minskensuone hengiewen weren, dat soe en ant Kruüß slot. --- Do fersammeln sik doe Haugenpruister un doe Ellsten im Folke in dem Haugenpruister Kaiphas suinem Slosse un hoelen Rot, wo soe Jesus met List gefangen niemen un ümmebringen können. Soe sian owwer: Builuiwe nich an dem Feste! Dat könne süss oenen Upstand im Folke giewen.

26, 6-13
Os Jesus in Bethanien in dem Hiuse fan Simon was, doe den Iutsatt hat hadde, kamm oene Fruwwe no em, doe hadde oen Glass met fuinem Ialge. Doe gaut em dat iawern Kopp, just os hoe buim Diske satt. Os doe Jünger dat sögen, woören soe ferdroetlik un sian: Worümme sonne Ferswendung? Dat Ialge hedde wui doch duür ferkaupen un dat Geld armen Luüen giewen konnt. Os Jesus dat miarke, sia hoe: Wat kränke jui doe Fruwwen? Soe hät oen geot Wiark an mui don. Arme Luüe häww jui ollt[i]u<i>t bui jiu, mui häww jui owwer nich ümmer. Met düösem Ialge, dat soe mui iawert Luif guaden hät, hät soe mui for dat Begräffnis salwet. Ik soegge jiu: Wo inner wuiden Welt doe geoe Buaskop ferkünniget werd, do sall teo iarem Andenken auk fertellt weren, wat soe an mui don hät.

26, 14-19
Do geng doe oene fan den Twialwen, et was Judas iut Kariot, no den Haugenpruistern un sia: Wat wi jui mui giewen, wenn ik en jiu inne Hänne liewere? Soe gaiwen em dartig Sülwergrössen. Fan der Stunne an sochte hoe no oener Geliagenhoet, dat hoe en ferron könne. --- An dem ersten Dage, os doe Jiuden soöde Braut one Siurdoeg aiden, kaimen doe Jünger no Jesus un frogen: Wo süö wui dat Austerlamm bestellen? Hoe antweorde: Got inne Statt no dem <...> un soegget em: Doe Mester lött dui soeggen: Muine Tuit est ümme; ik will met muinen Jüngern no dat Austerlamm bui dui iaden. Doe Jünger daien, wat Jesus nen seggt hadde, un maken doe Austermoltuit trechte.

26, 20-29
Os et Owend weor, sedde hoe sik met den Twialwen annen Disk. Os soe gieden hedden, sia hoe: Doe oene fan jiu well mui ferron. Do woören soe bedroöwet un doe oene no dem anner froge en: Her, ik doch nich? Hoe antweorde: Doe iawen dat Braut met mui inne Schüödel tunke, doe werd mui ferron. Doe Minskensuone mott stiarwen, sau os dat fan em schriewen stoet; et werd dem owwer laige gon, doe en ferrött. For den wöre et biader, wenn hoe nich gebuaren wöre. Do sia Judas, doe en ferron woll: Ik sen et doch nich, Mester? Hoe sia em: Jeo, diu bis et. --- Os soe aiden, namm Jesus dat Braut, danke dofor, breok dofan af un gaff dat den Jüngern un sia: Niemet dat un iadet! Dat est muin Luif. Dann namm hoe den Bieker, danke un gaff nen den un sia: Drinket do olle iut: Dat est muin Bleot, dat for fiele un for den nuiggen Bund ferguaden werd, dat nen doe Sünne fergiewen weren süöt. Ik soegge jiu owwer: Ik will nich wir fan düösem Wuine drinken bet up den Dagg, wo ik den nuiggen Wuin met jiu in muinem Fadder suinem Ruike drinke.

26, 30-35
Os soe dat Dankloed sungen hedden, gengen soe up den Ialgebiarg. Unnerwiagens sia Jesus: Fannachte were jui olle an mui ire weren. Do stoet schriewen: Ik will den Hoer slon un doe Schope süöt olle iutoenanner laupen. Wenn ik owwer upston sen, dann will ik jiu no Galiläa foriutgon. Do sia Petrus: Wenn soe auk olle an dui ire weret, ik owwer nich. Jesus antweorde: Oer os fannachte doe Han kraigget, wers diu mui droemol afsoeggen. Petrus sia: Wenn ik auk met dui stiarwen mott, dann were ik dui doch nich afsoeggen. Dat sian auk doe annern Jünger olle.

26, 36-46
Dann geng Jesus met den Jüngern no oenem Goren, doe hoede Gethsemane, un sia: Bluiwet huir sidden! Ik will dorhen gon un bian. Hoe namm Petrus un doe boeden Süöne fan Zebedäus met un feng an teo treoren un teo biewen un sia: Muine Soele est bet uppen Daud bedroöwet. Bluiwet huir un waket met mui! Dann geng hoe wat wuider, fell upt Gesicht un bia: Muin Fadder, wenn et mögglik est, dann lott düt Loeden an mui forbuigon, owwer nich os ik will, sau os diu wullt. Os hoe truüggekamm, faun hoe soe slopen un sia teo Petrus: Küön jui denn oene Stunne met mui waken? Waket un biat, dat jui nich in Fersoökung falt. Doe Goest est willig, owwer dat Floesk est swack. Dann geng hoe teom twoeden Mole hen un bia: Muin Fadder, wenn düöse Bieker nich an mui forbuigon kann un ik en drinken mott, dann sall duin Wille schoen. Os hoe truüggekamm, faun hoe doe Jünger wir slopen. Doe Augen fellen nen for Slop teo. Hoe loet soe slopen un geng wir weg un bia teom drüdden Mole datsülwe. Dann kamm hoe no den Jüngern truügge un sia: Küöne jui niu slopen un jiu ressen? Soet, doe Stunne est kuomen, dat doe Minskensuone den Hännen fan Sün<n>ern iutliewert werd. Stot up! Wui witt gon. Hoe est do, doe mui ferrött.

26, 47-56
Os hoe no kuüre, kamm Judas, doe oene fan den Twialwen, un met em kamm oen grauden Tropp Luüe, doe hedden Söwel un Knüppel, un wören fan den Haugenpruistern un Ellsten schicket. Judas hadde domedde afmaket un seggt: Den ik küsse, doe est et; den gruipet. Saugluiks kamm hoe up Jesus teo un sia: Mester, ik gruüße dui, un küsse en. Jesus owwer froge en: Fründ, worümme bis diu huirhen kuomen? Do kaimen soe heran, griepen Jesus un hoelen en faste. Doe oene fan den, doe bui Jesus wören, taug suin Swert heriut, sleog no dem Knecht fan dem Haugenpruister un howwe em oen Aur af. Do sia Jesus: Steck dat Swert wir in! Doe no dem Swerte gruipet, doe süöt duür dat Swert ümmekuomen. Odder menns diu, ik könne muinen Fadder nich bidden, hoe solle mui saugluiks twialf[t]<d>iusend Engel schicken? Wo behoel dann owwer doe Schrift Recht, dat olls sau kuomen mott? Dann sia Jesus teo dem Troppe: Just os giegen Roöwer sen jui met Söweln un Knüppeln iutgon, mui teo gruipen. Ik häwwe doch Dagg for Dagg innen Tempel siaden un häwwe lert, jui häwwet mui owwer niks don. Düt est owwer olls sau kuomen, dat doe Schrift fan den Prophoeden indriapen sall. Do ferloeden en doe Jünger un flüchten.

26, 57-68
Doe Jesus gefangen nuamen hedden, bröchten en no dem Haugenpruister Kaiphas, wo doe Schriftgelerden un Ellsten fersammelt wören. Petrus folge em fan wuidem bet up dem Haugenpruister suinen Hoff. Hoe geng met herin un sedde sik tüsken doe Denste un woll soen, wo dat weren soll. Doe Haugenpruister un doe ganße Hauge Rot söchten no falsken Tuügen giegen Jesus, dat soe en ümmebringen können. Do kaimen auk fiele falske Tuügen; soe fuünen owwer niks. Tolest kaimen twoee, doe sian: Hoe hät seggt: Ik kann Gott suinen Tempel afbriaken un in droe Dagen wir uprichten. Doe Haugepruister stonn up un sia: Giffs diu do gar ninne Antweort up, wat düöse giegen dui forbringet? Jesus swaig stille. Do sia doe Haugepruister teo em: Ik beswiar dui bui dem lebennigen Gott, dat diu us seggs, of diu Christus, Gott suin Suone, bis? Jesus antweorde: Diu häs et seggt. Ik soegge jiu: Jui süöt niu baule den Minskensuonen rechts fan der Kraft sidden un up den Wolken fan dem Hiemel kuomen soen. Do rait doe Haugepruister suine Klair up un sia: Hoe hät lästert. Wat häww wui no Tuügen naidig? Jui häwwet niu olle suin Lästern haurt. Wat moene jui? Soe antweorden: Hoe hät den Daud ferdoent. Do spuiggen soe em int Gesicht un sloögen en met Fuüsten un Reon. Wecke ferspodden en un sian: Soegge us doch, Christus, wer hät dui iawen slagen?

26, 69-75
Petrus satt biuden uppen Huawe. Do kamm oene Maged up en teo un sia: Diu bis auk bui dem Jesus iut Galiläa wiesen. Hoe strait dat owwer for ollen af un sia: Ik fersto nich, wat diu wullt. Os hoe dan truüggegeng, sog en oene annere un sia teo den Luüen: Doe do was auk bui dem Jesus iut Nazareth. Hoe strait dat wir af un swiare: Ik kenne den Minsken nich. Dann kaimen doe up Petrus teo, doe do herümme stönnen, un sian: Diu hairs do auk teo; duine Sproke ferrött dui. Do feng hoe an, sik teo ferflöcken un teo swiaren: Ik kenne den Minsken nich. Just in dem Augenblicke kraigge oen Han. Do besann sik Petrus up dat Weort, dat Jesus em seggt hadde: No oer os doe Han kraigget, wers diu mui droemol afsoeggen. Do geng hoe weg un grain bidderlik.

27, 1-10
Den annern Muaren hoelen doe Haugenpruister un doe Ellsten Rot, wo soe Jesus am besten uppe Suit bringen können. Soe buünen em doe Hänne faste un bröchten en no dem Landfuaget Pontius Pilatus. Os Judas, doe en ferron hadde, sog, dat hoe ferurdoelt was, dai em dat laid. Hoe brochte dat Geld den Haugenpruistern un Ellsten wir truügge un sia: Ik häwwe unrecht don, dat ik unschüllig Bleot ferron häwwe. Doe sian owwer: Wat goet us dat an? Dat est duine Sake. Do smait hoe dat Geld innen Tempel un renne weg; dann geng hoe hen un heng sik up. Doe Haugenpruister naimen dat Geld un sian: Et goet nich, dat wui dat Geld in doe Tempelkasse deot, wuil Bleot doran klefft. Soe hoelen Rot un köffen dem Pöttker suinen Acker dofor os Kiarkhoff for doe Früömden. Dorümme werd bet fandage Bleotacker doteo seggt. Domedde est dat schoen, wat doe Prophoet Jeremias seggt hät: Soe naimen doe dartig Grössen, doe ik for en kriegen hadde, up den Israel suine Süöne oenen Pruis sedd´t hedden; soe gaiwen soe for dem Pöttker suinen Acker, sau os doe Her mui dat befualen hadde.

27, 11-26
Jesus stonn for dem Landfuaget Pilatus. Doe froge en: Bis diu den Jiuden iar Küönik? Jesus antweorde: Jeo, os diu seggs. Os hoe fan den Haugenpruistern un Ellsten anklaget weor, gaff hoe ninne Antweort. Do sia Pilatus teo em: Hairs diu nich, wat soe olls giegen dui forbringet? Hoe antweorde em up nich oene Froge, dat sik doe Landfuaget wunnern moss. Pilatus hadde doe Gewuonhoet, dem Folke Austern oenen Gefangenen fruiteogiewen, weckern soe wollen. Hoe hadde domols just oenen besonnern Ferbriaker sidden, doe hoede Barabbas. Os dat Folk fersammelt was, sia Pilatus: Wat wi jui niu, wen sall ik jiu fruiloden, Barabbas odder Jesus, fan dem seggt werd, dat hoe Christus est? Hoe wusse, dat soe en iut Afgunst iutliewert hedden. Os hoe up dem Richtersteole satt, schicke suine Fruwwe oenen Buan un loet em soeggen: Deo düösem Gerechten niks tolaie. Ik häwwe fannachte innen Draume fiel ümme en iuthaulen mosst. Owwer doe Haugenpruister un doe Ellsten hissen dat Folk up, soe sollen ümme Barabbas bidden un Jesus suinen Daud föddern. Do froge Pilatus wir: Wen fan den boeden sall ik jiu lossloden? Soe sian: Barabbas! Pilatus sia: Wat sall ik denn met Jesus maken, teo dem Christus seggt werd? Soe roepen no fiel moer: Hoe sall ant Kruüß. Pilatus froge: Wat hät hoe denn Laiges don? Soe roepen no fiel duller: Hoe sall ant Kruüß. Os Pilatus sog, dat hoe niks iutrichten konn, un dat doe Lärm ümmer grödder weor, loet hoe sik Wader bringen un wuosk sik doe Hänne for dem Folke un sia: Ik sen unschüllig an düösem Bleoe; soet jui teo! Do roep dat ganße Folk: Suin Bleot sall up us un iuse Kinner kuomen. Do gaff hoe Barabbas löss; Jesus loet hoe slon un gaff en hen, dat hoe ant Kruüß soll.

27, 27-31
Doe Saldoden naimen Jesus met in iar Lager un roepen doe ganße Mannskop tohaupe. Soe tüögen en den Rock iut en hengen em oenen rauen Mantel ümme. Soe flechten oenen Kranß iut Dairn un sedden em den uppen Kopp. Soe gaiwen em oenen Stock inne Hand, fellen for em uppe Knoee un sian: Hoel dui, Jiudenküönik! Soe spuiggen em int Gesicht un sloögen en met dem Stocke uppen Kopp. Os soe en ferspoddet hedden, naimen soe em den Mantel wir af un gaiwen em den Rock wuir. Dann bröchten soe en weg, dat soe en ant Kruüß hengen.

27, 32-44
Os soe iut der Statt gengen, droöpen soe oenen Mann iut Kyrene, doe hoede Simon; den twüngen soe, dat hoe Jesus dat Kruüß driagen mosse. Dann kaimen soe an oene Stuie, doe hoede Golgatha, up duütsk Kopphüögel. Dor gaiwen soe em Wuin teo drinken, doe met Galle menget was. Os hoe en smecke, woll hoe en nich drinken. Os soe en ant Kruüß hangen hedden, doelen soe suine Klair unner sik un leosen dorümme. Dann sedden soe sik do dal un hoelen Wachche bui em. Buawen iawer suinem Koppe hedden soe oene Inschrift anbrocht, worümme hoe stiarwen soll. Do stonn: Düt est Jesus, den Jiuden iar Küönik. Auk twoe Roöwer hedden soe ant Kruüß hangen, den oenen rechts un den annern links fan em. Doe do forbuigengen, ferspodden en, schüdden den Kopp un sian: Diu woss jo den Tempel afbriaken un in droe Dagen wir uprichten. Niu help dui sümst! Bis diu Gott suin Suone, dann kumm doch herunner fan dem Kruüße! Auk doe Haugenpruister met den Schriftgelerden un Ellsten ferspodden en un sian: Annern hät hoe holpen, sik sümst kann hoe nich helpen. Hoe well Küönik iawer Israel suin. Wenn hoe fan dem Kruüße herunnerstuigen kann, dann wi wui em laiwen. Hoe hät sik up Gott ferloden; doe kann en jo niu redden, wenn hoe well; hoe hät doch seggt: Ik sen Gott suin Suone. Justsau spodden auk doe Roöwer, doe met em ant Kruüß slagen wören.

27, 45-50
Fan twialf Iur an weor et innen ganßen Lanne duüster bet droe Iur. Dann roep Jesus: Muin Gott, muin Gott, worümme häs diu mui ferloden? Os wecke fan den, doe do stönnen, dat hairen, sian soe: Hoe röppet den Elias. Doe oene loep hen, namm oenen Swamm, hoel en in Ettik, stack en uppen Stock un woll en drinken loden. Doe annern sian: Hollt, lott dat! Wui witt ens soen, of Elias kümmet un em helpet. Jesus roep no oenmol met heller Stimme. Dann starf hoe.

27, 51-56
In dem Augenblicke rait doe Forhang innen Tempel fan buawen bet unner in twoe Stücke; doe Ern biewe, Felsen broöken af, Griawer daien sik up un fiele Hoeligen, doe dorin sloepen, stönnen up; soe gengen in doe hoelige Statt un loeden sik fan fielen soen. Os doe Hauptmann un suine Luüe, doe bui Jesus stönnen, dat Erdbiewen sögen un wat süss no olles schog, kriegen soe grauden Schrecken un sian: Düöse est doch Gott suin Suone wiesen. Do wören auk fiele Fruwwen, doe fan wuidem teokieken. Doe wören met Jesus iut Galiläa kuomen un hedden for en suarget. Do was auk Maria iut Magdala, Maria doe Mudder fan Jakobus un Joseph un doe Mudder fan Zebedäus suinen Süönen.

27, 57-66
Os et Owend weor, kamm oen ruiken Mann, Joseph iut Arimathia. Doe was auk oen Jünger fan Jesus. Doe geng no Pilatus un batt, hoe soll em Jesus suin Luik giewen. Pilatus befeol, soe sollen em dat deon. Joseph namm dat Luik un wickele et in roeggen Linnen un leog et in oen nuigg Graff, dat hoe sik oenem Felsen hadde iuthowwen loden. Dann loet hoe oenen grauden Stoen up den Ingang weltern un geng weg. Maria iut Magdala un doe annere Maria bliewen dor un sedden sik for dat Graff. --- Den annern Dagg, doe up den Fruidagg folge, kaimen doe Haugepruister un doe Pharisäer tohaupe no Pilatus un sian: Her, us est infalen, dat düöse Bedroeger froöer seggt hät: Ik will no droe Dagen wir upston. Dorümme lott droe Dage an dem Grawe waken, dat suine Jünger nich kuomet un suin Luik stialt un dann teo dem Folke soegget: Hoe est wir fan den Dauen upston. Dann wöre doe leste Bedrogg no laiger os doe erste. Pilatus sia: Jui süöt Wächter häwwen. Got hen un ferwart dat Graff sau sieker, os jui küönt. Dann gengen soe hen un fersiekern dat Graff; soe drücken dat Siegel up den Stoen un stellen doe Wachche up.

28, 1-10
Os doe Sabbat ümme was un doe erste Dagg inner Wieken anfeng, gengen Maria iut Magdala un doe annere Maria hen un wollen dat Graff besoen. Do feng doe Ern an teo biewen. Oen Engel kamm fannen Hiemel heraf, tratt an dat Graff un weltere den Stoen weg un sedde sik dorup. Hoe sog iut os dat Lecht un suin Klaid was witt os doe Snoe. Doe Wächter kriegen graude Angest un woören just, os wenn soe daude wören. Doe Engel sia teo den Fruwwen: Ferfärt jiu nich! Ik woet, jui soöket Jesus fan Nazareth. Doe est nich huir. Hoe est upston, os hoe jiu dat seggt hät. Got uilig hen un soegget suinen Jüngern, dat hoe wir fan dem Daue upwaket est. Hoe werd jiu no Galiläa foriutgon. Dor were jui en soen. Ik häwwe jiu dat niu seggt. --- Do gengen soe uilig fan dem Grawe weg, met Schrecken, owwer auk met grauder Froöde un loepen, dat den Jünger teo soeggen. Do kamm Jesus nen inne Moöde un gruüße soe: Fruide met jiu! Do kaimen soe up en teo, griepen suine Foöde un fellen for em dal. Jesus sia: Fürchtet jiu nich! Got hen un soegget muinen Broörn, soe sollen no Galiläa gon; dor sollen soe mui soen.

28, 11-15
Os soe weggengen, kaimen wecke fan den Wächtern inne Statt un mellen den Haugenpruistern olls, wat forfalen was. Doe kaimen met den Ellsten tohaupe un hoelen Rot. Dann gaiwen soe den Wächtern Geld un sian: Soegget: Suine Jünger send nachts kuomen un häwwet en stualen, os wui sloepen. Wenn Pilatus do wat fan hairt, dann were wui en beswichtigen un dofor suargen, dat jiu niks schuüt. Do naimen soe dat Geld un daien, wat nen forkuürt was. Sau send doe Lüögen bui den Jiuden upkuomen, doe Jünger hedden Jesus stualen, un send fandage no innen Gange.

28, 16-20
Doe elf Jünger gengen no Galiläa up den Biarg, wo Jesus soe henbestellt hadde. Os soe en sögen, fellen soe for em dal; wecke wören owwer no im Twuiwel. Jesus kamm naiger un sia: Mui est olle Macht innen Hiemel un upper Ern giewen. Dorümme got hen un maket olle Fölker teo muinen Jüngern; taufet soe up den Namen fan dem Fadder, fan dem Suonen un fan dem Hoeligen Goeste un lert soe olls haulen, wat ik jiu befualen häwwe. Ik sen olle Dage bui jiu bet ant Enne fanner Welt.

 

Stand: 24. August 2015 Zurück

Creative Commons Lizenzvertrag
Das Neue Testament in die ostwestfälisch-niederdeutsche Mundart des Ravensberger Landes übersetzt von Heinrich Stolte
und herausgegeben
von Olaf Bordasch
ist lizenziert unter einer Creative Commons Namensnennung 4.0 International Lizenz.